Psychologie van Opvoeding en Zelfdeterminatietheorie

Een pedagogisch model waarbij de ouder zich als eigenaar van het kind beschouwt, terwijl het kind in werkelijkheid een autonoom individu is.

Toetsen of een kind, als het volwassen zou zijn, instemt met de keuzes die zijn ouders in het verleden maakten. Dit model beoogt consensus (overeenstemming) te bereiken.

De ouder heeft maximale rechten en plichten ten opzichte van het kind, omdat dit in het belang van het kind is.

Het kind heeft geen invloed op de keuzes die zijn ouders maken, omdat de ouder maximale vrijheid heeft in zijn rol.

Een model van opvoeding waarbij wordt erkend dat het kind een eigen persoon is met eigen rechten en verantwoordelijkheden.

De neiging om ouders de schuld te geven voor alles wat een kind overkomt, zonder rekening te houden met andere factoren.

Een benadering die ervan uitgaat dat bepaalde principes universeel toepasbaar zijn op alle mensen, ongeacht hun context of achtergrond.

De theorie die ervan uitgaat dat mensen gemotiveerd zijn om te groeien en zich te ontwikkelen, en dat dit gepaard gaat met drie basisbehoeftes: autonomie, betrokkenheid en competentie.

Ouders hebben zowel rechten als plichten, maar de verhouding tussen die twee is complex en vereist een weloverwogen afweging.

Een model dat ouders helpt om kinderen te stimuleren in hun ontwikkeling door hen te laten ervaren wat het betekent om competent, autonoom en betrokken te zijn.

Het is belangrijk om te erkennen dat opvoeden een complex proces is, dat niet altijd gemakkelijk is. Ouders bepalen niet altijd alles en er kunnen onverwachte situaties ontstaan.

Het belang van het kind staat centraal en moet altijd voorop staan tijdens het opvoedingsproces.

De mate waarin ouders hun kinderen toestaan om vrijheid te hebben en eigen keuzes te maken.

Een opvoedingsstijl waarbij ouders hoge eisen stellen aan hun kinderen, maar ook warmte en ondersteuning bieden.

Een opvoedingsstijl waarbij ouders strikte regels opleggen en straffen gebruiken om hun kinderen te controleren.

De invloed van de opvoedingsstijl op de ontwikkeling van een kind is complexer dan wordt aangenomen.

De opvoedingsstijl is een belangrijk onderdeel van de ouder-kindrelatie, maar er zijn ook andere factoren die een rol spelen.

De opvoedingsstijl wordt beïnvloed door de waarden en doelen van de ouders.

De opvoedingsstijl is geen vaststaand concept, maar kan veranderen afhankelijk van de leeftijd van het kind.

De opvoedingsstijl beïnvloedt de interactie tussen ouders en kind.

De waarden die de basis vormen van opvoeden, die langzamer veranderen dan de normen. Ze geven richting aan het 'goed doen' voor het kind.

Regels en standaarden die kunnen variëren afhankelijk van de context en de tijd. Ze veranderen vaak sneller dan kernwaarden.

Hoe we weten wat 'goed doen' voor het kind inhoudt. We zoeken naar antwoorden in het verleden en het heden.

Het aanpassen van normen aan veranderde situaties, zelfs als dit betekent dat we ze niet altijd volgen. Verantwoordelijkheid gaat boven strikte regels.

Het moment waarop iemand deel wordt van de morele gemeenschap, waarbij men zich bewust wordt van de waarden en normen van de samenleving.

Het geloof dat opvoeding werkt en dat vertrouwen in het kind belangrijk is.

Een van de kernwaarden van verantwoord ouderschap, die erop wijst dat ouders een verantwoordelijkheid dragen voor het welzijn van hun kind.

De universele waarden die ten grondslag liggen aan verantwoord ouderschap, die tijdloos zijn en een leidraad vormen voor goede opvoeding.

Het rekening houden met individuele verschillen in een groep, terwijl je tegelijkertijd de groep als geheel beïnvloedt.

De flexibiliteit van een leider om zijn stijl aan te passen aan de specifieke situatie en de mensen in de groep. Dit kan betekenen dat een leider soms meer laissez-faire is, terwijl hij in andere situaties meer autocratisch moet zijn.

De mate waarin een leider zijn eigen leiderschapsstijl heeft ontwikkeld en toegepast, in tegenstelling tot het simpelweg volgen van een opgelegde stijl.

De interactie tussen leider en groep waarbij de invloed wederzijds is. De groep beïnvloedt de leider en de leider beïnvloedt de groep.

Een situatie waarin de interactie tussen ouders en kinderen niet lineair is, maar wederzijds. Kinderen kunnen ouders beïnvloeden en ouders beïnvloeden kinderen.

Het combineren van liefde en controle in de opvoeding. Dit is volgens Diana Baumrind de kern van een effectieve opvoeding.

De essentie van opvoeding is het vormen van kinderen tot volwassenen die zelfredzaam zijn en rekening houden met anderen.

Het model van Diana Baumrind dat verschillende opvoedingsstijlen beschrijft en analyseert.

De manier waarop emoties de interpretatie van situaties beïnvloeden. Bijvoorbeeld: ongelukkige ouders schrijven negatieve bedoelingen toe aan hun kind.

Het toeschrijven van een intentie aan iemand of diens gedrag. Dit gebeurt vooral wanneer we emotioneel zijn.

De eigen ervaringen met gehechtheid uit de jeugd beïnvloeden hoe we met onze eigen kinderen omgaan.

Het interne model van gehechtheid dat we ontwikkelen door onze eigen opvoeding.

Het interne werkmodel beïnvloedt hoe we onszelf als ouders zien, hoe we de relatie met ons kind zien, en hoe we het functioneren van ons kind interpreteren.

De manier waarop we reageren en omgaan met ons kind, wordt beïnvloed door onze ouderlijke representaties.

De hechtingsrelatie met het kind wordt gevormd door hoe sensitief en responsief we zijn.

De hechtingsrelatie van het kind heeft invloed op de ontwikkeling van het kind.