oiuytrfgb

Plant Hormones

• Plant hormone, ook bekend as phytohormone, is chemikalieë wat 'n plant se groei reguleer en op omgewingstimuli reageer.
• Anders as dierehormone, wat na verskillende dele van die liggaam vervoer word, kan plant hormone optree waar hulle geproduseer word of na ander streke vervoer word.
• Hierdie hormone is van kardinale belang in elke aspek van 'n plant se lewe, van ontkieming tot blom, vrugvorming en veroudering.

Ouksiene

• Ouksiene is 'n klas plant hormone met primêre funksies wat die bevordering van selverlenging, onderdrukking van laterale knopgroei (apikale oorheersing) en regulering van vrugontwikkeling insluit.
• Hulle word hoofsaaklik in die stam- en wortelpunte geproduseer, vanwaar hulle na ander dele van die plant kan beweeg.
• Ouksiene is betrokke by verskeie plantgroeiprosesse, insluitend fototropisme (groei na lig) en geotropisme (groei in reaksie op swaartekrag).
• Hulle help die stam om langer te groei en die wortels om dieper te groei.
• In terme van apikale oorheersing inhibeer ouksiene wat aan die punt van die stam geproduseer word die groei van laterale knoppe, wat verseker dat die plant langer eerder as wyer groei.
• Wanneer die punt egter verwyder word, laat die vermindering in ouksien toe dat hierdie laterale knoppe groei, wat lei tot bosser plante.

Gibberelliene

• Gibberelliene is nog 'n groep groeihormone wat stamverlenging, saadontkieming en vrugvergroting stimuleer.
• Hulle werk saam met ouksiene, maar is veral belangrik om saadslapheid te verbreek en ontkieming te begin, 'n proses waardeur die saad se gestoorde voedingsstowwe vir die jong plant se groei gemobiliseer word.
• Gibberelliene bevorder ook blom en ontwikkeling van vrugte sonder bevrugting, wat waardevol kan wees in teelprogramme en landbou.

Absisiensuur (ABA)

• Absisiensuur word dikwels die "streshormoon" binne plante genoem omdat dit betrokke is by baie stresreaksies, insluitend die sluiting van stomas tydens droogtetoestande om waterverlies te verminder.
• ABA bevorder ook saadslapheid, wat verseker dat sade slegs onder optimale toestande ontkiem.
• In die herfs lei verhoogde vlakke van ABA tot blaarval, 'n proses wat bekend staan as abscission, wat die plant vir die winter voorberei.

Beheer van Onkruid deur Plant Hormone

• Onkruidbeheer deur plant hormone maak gebruik van die verskillende sensitiwiteite van plant spesies vir spesifieke hormone.
• Sintetiese ouksiene, wanneer dit op breëblaaronkruide in 'n grasperk of graangewas toegedien word, kan selektief die onkruid doodmaak sonder om die gras of gewasse te benadeel, wat minder sensitief is vir hierdie hormone.
• Hierdie selektiewe onkruiddoderwerking is te wyte aan die verskil in hormoonsensitiwiteit tussen die breëblaarplante (onkruid) en die smalblaarplante (gewasse of gras), wat dit 'n deurslaggewende metode in landbou-onkruidbestuur maak.

Rol van Ouksiene in Geotropisme en Fototropisme

• Ouksiene speel 'n sentrale rol in geotropisme en fototropisme, wat groeireaksies op onderskeidelik swaartekrag en lig is.
• In geotropisme hoop ouksiene aan die onderste kant van die plant op as gevolg van swaartekrag, wat veroorsaak dat die selle daar minder verleng as die aan die boonste kant, wat lei tot die afwaartse groei van wortels en opwaartse groei van lote.
• In fototropisme hoop ouksiene aan die skadukant van die plant op, wat veroorsaak dat daardie selle meer verleng as die wat aan lig blootgestel is, wat veroorsaak dat die plant na die lig buig.
• Hierdie meganismes laat die plant toe om sy blootstelling aan sonlig en grondbronne te optimaliseer.

Plant verdedigingsmeganismes

• Plante, hoewel stilstaande en oënskynlik kwesbaar, het gesofistikeerde verdedigingsmeganismes ontwikkel om hulself teen herbivore, patogene en verskeie omgewingstres te beskerm.
• Hierdie verdedigingstrategieë is van kardinale belang vir hul oorlewing, voortplanting en instandhouding van hul ekologiese nisse.
• Plante kan nie beweeg om hul roofdiere te ontsnap of hul ligging verander wanneer toestande ongunstig word nie; in plaas daarvan het hulle 'n verskeidenheid strukturele en chemiese verdedigings ontwikkel om aanvallers af te skrik en bedreigings te oorleef.

Chemiese Verdediging

• Een van die primêre maniere waarop plante hulself verdedig, is deur die produksie van chemiese verbindings.
• Hierdie chemikalieë dien verskeie verdedigingsfunksies; hulle kan giftig, afstootlik of antinutritioneel wees vir herbivore en insekte, en antimikrobiese teen patogene soos bakterieë, virusse en swamme.
• Sommige plante produseer alkaloïede, 'n groep bitter smaakverbindings wat giftig kan wees wanneer dit deur herbivore ingeneem word.
  • Nikotien in tabakplante en kafeïen in koffie is voorbeelde van alkaloïede wat herbivore kan afskrik as gevolg van hul giftige effekte.
• Tanniene is nog 'n groep chemiese verbindings wat deur plante geproduseer word, wat aan proteïene bind en hulle onverteerbaar maak vir diere, wat die voedingswaarde van die plantweefsel verminder.
  • Dit kan herbivore ontmoedig om daarop te voed.
• Daarbenewens produseer plante phytoalexiene, wat antimikrobiese verbindings is wat gesintetiseer word in reaksie op patogeeninval, wat help om die verspreiding van infeksies te beperk.
• Sommige plante skei taai of gladde stowwe af, wat dit vir insekte en ander herbivore moeilik maak om op hul oppervlaktes te navigeer en hul weefsels te verteer.
• Ander produseer vlugtige organiese verbindings wat roofdiere of parasitoïede van hul herbivore lok, waardeur die bedreiging vir hulself verminder word.

Meganiese Verdediging

• Afgesien van chemiese verdediging, gebruik plante verskeie meganiese of fisiese strategieë om hulself te beskerm.
• Dorings, stekels en penne is van die mees herkenbare plantverdedigingstrukture.
  • Dorings, wat gemodifiseerde takke of stamme is, bied 'n skerp en dikwels pynlike versperring teen groot herbivore.
  • Hulle maak dit moeilik vir diere om die blare en sagter dele van die plant te bereik sonder om beseer te word.
• Penne, aan die ander kant, is uitgroeisels van die epidermis of korteks van die plant en is nie deel van die plant se vaskulêre stelsel nie.
  • Roosbosse is bekend vir hul stekels, wat diere ontmoedig om hulle te eet en 'n meganiese versperring teen kleiner herbivore en insekte bied.
• Stekels is gemodifiseerde blare, steunblare of dele van blare, soos die puntige punte van aalwynblare of kaktus stekels.
  • Hulle verminder die oppervlakte van blare, wat waterverlies in droë omgewings verminder, en dien as 'n afskrikmiddel vir herbivore as gevolg van hul skerpte en taaiheid.
  • In kaktusse kan hierdie stekels ook skaduwee verskaf en die plant se blootstelling aan sonlig verminder, wat help om water te bespaar.