Özel Eğitim 4

Ebeveynler, yaşadıkları çaresizlik ve umutsuzluk duygularını çevrelerine yansıtırlar.

Ebeveynler, yaşadıkları umutsuzluk ve çaresizliği doktorlara, diğer ailelere, Tanrı'ya veya kendilerine yansıtabilirler.

Tanının ağırlığı, ebeveynlerin doktorları zalim ve duygusuz olarak görmelerine sebep olur.

Ebeveynler, yaşadıkları durumu kendi davranışlarına verilen bir ceza olarak algılarlar.

Özel gereksinimli çocuk haberi alan ailelerin şok, inkar, acı, depresyon, kızgınlık, suçluluk, utanç, kabul ve uyum gibi duygusal tepkileri.

Özel gereksinimli çocuğu kabul etmeme, yanlış teşhis şüphesinin oluşması ve farklı uzmanlara götürme gibi tepkiler.

Özel gereksinimli çocuğu kabul etmekte zorlanan, yanlış teşhise şüpheyle yaklaşan veya farklı uzmanlara götüren ailelerin tepkileridir.

Ailelerin umutsuzluktan kaynaklanan ve zamanla azalan, çocuğun durumunu kabul etmeme eğilimidir.

Falcı, din adamları gibi farklı kaynaklardan yardım arama eğilimi.

Ebeveynlerin birbirlerini suçlaması, evlilik ilişkisinde zedelenmeye neden olur.

Aşırı kızgınlık, çocuğun ölmesini isteme ve ardından aşırı suçluluk duygularına yol açabilir.

Yeme-içme sorunları, dikkat dağınıklığı ve huzursuzluk, kızgınlığın işaretleridir.

Aileler, çocuklarının normal gelişmesi için en iyi uzmanları ve tedavi yöntemlerini tercih ettiklerini düşünürler.

Ailelerin çocukları için en iyisini istediği, ancak bunun işe yaramadığı duygularıdır.

Aylık %15 vergi indirimi, engelli/hasta çocuk sahibi ailelere sağlanan destektir.

Engelli/hasta çocuk sahibi aileler, kayıp korkusu, gelecek kaygısı, isyan, aşırı bağlanma, suçluluk, öfke, stres ve küskünlük gibi sorunlar yaşarlar.

Engelli/hasta çocuğun varlığı, ailenin sosyal çevredeki katılımını sınırlar.

Bazı aileler, çocuğun durumu ile ilgili karara varmakta güçlük çekerler.

Ailenin, çocuğun durumuyla başa çıkma becerisi sürecin etkisini belirler.

Ailedeki birey sayısı, süreçteki zorlukları etkileyebilir.

Ailenin kültürel özellikleri, durum tepkisini şekillendirebilir.

Anne-babanın kişiliği, tepkilerini doğrudan etkiler.

Çiftler arası ilişki, ailenin tepkisini belirler.

Evlilik uyumsuzluğu sürecin başarısızlığını etkileyebilir.

İnançlar, olaylara bakış açısını ve reaksiyonu etkiler.

Toplumun genel bakış açısı, aile tepkisine etki eder.

Ailenin ekonomik durumu, süreçteki tepkileri şekillendirir.

Doktorların tutum ve davranışları, ailenin yanıtı üzerinde büyük rol oynar.

Çocuğun cinsiyeti, durumun ailenin tepkisi üzerindeki etkisini belirler.

Engelin tipi ve şiddeti, ailenin tepki biçimini belirler.

Özel gereksinimli bir çocuğun erken teşhis edilmesi, erken eğitim ve müdahalelerin başlatılmasını sağlar.

Bireysel, grup, entegre ve uzaktan eğitim gibi farklı uygulamalar.

Özel gereksinimli çocuklar için hastanelerde verilen eğitim hizmeti.

Tedavinin etkili olmaması, yan etkiler, aile maliyetleri ve normal aile yaşantısının bozulması gibi endişeler.

Tanı, engelin türü ve doğası hakkında ebeveynlere bilgi sağlanması.

Ebeveyn tepkilerini kabul edip, destekleyici tavır sergilemek.

Çocuğun gelişimi için erken yaşta başlatılan destekleyici eğitim ve hizmetler.

Çocuğu tanıdıkça, gerçekçi ve uygulanabilir beklentiler oluşturmak.

Bağımsızlık ve öz yeterliliğin kazanılmasına destek olmak.

Aile ve öğretmenler arasında açık iletişim sağlamak, işbirliği yaparak çocuğu desteklemek.

Resmi olmayan görüşmeler, telefon görüşmeleri, yazılı iletişim, aile-öğretmen görüşmeleri, grup toplantıları ve ev ziyaretleri gibi yöntemler.

Sorunun belirlenmesi, beklentilerin belirlenmesi, çözüm önerilerinin geliştirilmesi ve sonlandırma aşamaları.

Eğitim süreçlerine katılmak, öğretmenlerle görüşmek, ödevleri kontrol etmek, ev ve okul arasında uyum sağlamak.

Gruba dayalı, eve dayalı ve genişletilmiş programlar gibi çeşitli eğitim seçenekleri.

Aileyle olumlu ilişkiler kurmak, işbirliği içinde çalışmak, aileleri eğitime dahil etmek ve çocukları tanımak.

Aileyle açık ve güvenilir iletişim kurarak, çocuğun bireysel ihtiyaçlarını ele alan öğrenme sürecini desteklemektir.