Ontwikkeling van zorgstelsels in OECD-landen

De drie fasen in de ontwikkeling van zorgstelsels in OECD landen zijn gericht op universele toegang, kostenbeheersing en verbetering van efficiëntie.

Het Nederlandse zorgstelsel heeft drie ordeningsfasen gekend, namelijk invoering en uitbouw van sociale ziektekostenverzekering, kostenbeheersing en gereguleerde concurrentie.

Voor 1940 werd gezondheidszorg in toenemende mate beschouwd als een recht in plaats van een privilege voor degene die het kon betalen.

Rond 1900 betaalden de meeste mensen hun zorg grotendeels uit eigen zak.

De scheiding tussen ziekenfonds en particuliere verzekering werd afgedwongen door bindend besluit in 1912.

De kostenbeheersingsfase van het Nederlandse zorgstelsel duurde van 1971 tot 2005.

Voor 1940 werden de meeste mensen grotendeels voorzien van zorg door middel van particuliere ziektekostenverzekeringen.

De scheiding tussen ziekenfonds en particuliere verzekering werd afgedwongen door bindend besluit in 1907.

In de eerste helft van de 20e eeuw werden toenemende medische kosten voornamelijk veroorzaakt door de verschuiving van kosten van ziekenhuizen naar huisartsen.

Vanaf 1900 waren er steeds meer ziekenfondsen beschikbaar voor hogere inkomensgroepen.