Neuroobrazowanie udarów mózgu

Neuroobrazowanie jest kluczowe w ostrych udarach mózgu, ponieważ pomaga zróżnicować udar krwotoczny od niedokrwiennego, ocenić stopień uszkodzenia mózgu i zidentyfikować umiejscowienie uszkodzenia naczyniowego.

Wczesne rozpoznanie udaru jest niezbędne do szybkiego wdrożenia terapii, która może przywrócić przepływ krwi.

Techniki neuroobrazowania, takie jak tomografia komputerowa (CT) i rezonans magnetyczny (MRI), pozwalają zidentyfikować uszkodzenia mózgu i wybrać odpowiednie leczenie.

Badanie perfuzyjne w neuroobrazowaniu pozwala na rozróżnienie obszarów mózgu o nieodwracalnym uszkodzeniu od obszarów, które mają potencjał do regeneracji.

Dostępność technologii neuroobrazowania ma kluczowe znaczenie dla skutecznego leczenia ostrych udarów mózgu.

Badania obrazowe są kluczowe w diagnozowaniu udaru mózgu, ponieważ pomagają określić rodzaj udaru, wykluczyć inne choroby, ocenić uszkodzenia i potencjalnie uratować tkankę mózgową.

Badania obrazowe pomagają odróżnić udar niedokrwienny od udaru krwotocznego, co jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego leczenia.

Neuroobrazowanie pomaga rozpoznać udar mózgu, odróżniając go od innych problemów, które mogą powodować podobne objawy, np. guza mózgu.

Neuroobrazowanie dostarcza informacji o stanie dużych naczyń krwionośnych w szyi i głowie, pomagając w ocenie ryzyka udaru.

Neuroobrazowanie pozwala ocenić, jak poważne są uszkodzenia mózgu i jaka część tkanki mózgowej została utracona.

Neuroobrazowanie pomaga zidentyfikować tkankę mózgową zagrożoną uszkodzeniem, która może być uratowana przez szybkie leczenie.

Neuroobrazowanie pomaga wybrać najlepsze metody leczenia, np. leki rozpuszczające zakrzepy lub zabiegi mechaniczne.

Neuroobrazowanie jest kluczowe w leczeniu ostrego udaru, ponieważ pomaga w wyborze odpowiedniej terapii. Im szybciej zostanie wykonane, tym większe szanse na uratowanie tkanki mózgowej.

Badanie obrazowe mózgu stosowane w celu wykluczenia obecności ostrego krwawienia w mózgu, ponieważ sposób leczenia pacjentów z udarem krwotocznym znacznie różni się od leczenia udaru niedokrwiennego.

Neuroobrazowanie naczyniowe przy użyciu angiografii komputerowej (CTA) lub angiografii rezonansu magnetycznego (MRA) jest niezbędne do potwierdzenia obecności zamknięcia dużych naczyń u pacjentów, którzy są potencjalnymi kandydatami do mechanicznego usuwania zakrzepów.

Neuroobrazowanie powinno ocenić naczynia pozaczaszkowe (tętnica szyjna wewnętrzna i tętnica kręgowa) i wewnątrzczaszkowe (tętnica szyjna wewnętrzna, tętnica kręgowa, tętnica podstawna i Koło Willisa).

Wielokrotne badanie CT i MRI może zidentyfikować ostre zawały, zamknięcie dużych naczyń, rdzeń zawału i tkankę mózgową, którą można uratować, i są stosowane do selekcji pacjentów do trombolizy dożylnej i mechanicznego usuwania zakrzepów.

Badania obrazowe mózgu nie powinny być rozpatrywane w izolacji, ale raczej jako część kompleksowej oceny ostrego udaru mózgu.

Podejście do obrazowania może się różnić w zależności od indywidualnych cech pacjenta (np. czasu od początku udaru lub ostatniego okresu dobrego samopoczucia, potencjalnego kandydata do terapii reperfuzyjnej) i lokalnej dostępności ekspertów ds. udaru i możliwości obrazowania.

Chociaż zarówno CT, jak i MRI można zastosować do wstępnej oceny pacjentów z podejrzeniem ostrego udaru, CT z CTA jest standardowym rodzajem obrazowania w większości ośrodków.

CT jest stosowany częściej niż MRI w ostrej fazie udaru ze względu na jego szeroką dostępność, szybkie czasy skanowania i niższe koszty.

MRI może być używane jako jedyna metoda obrazowania w wybranych ośrodkach z wystarczającą dostępnością do MRI w celu oceny pacjentów z podejrzeniem ostrego udaru niedokrwiennego.

Multimodalne badania CT i MRI mogą być stosowane, gdy wyniki mogą wpłynąć na decyzje dotyczące leczenia.

Multimodalna tomografia komputerowa obejmuje zwykłą tomografię komputerową głowy z angiografią komputerową głowy i szyi oraz tomografię komputerową perfuzji.

Multimodalna CT poprawia wykrywanie ostrego udaru niedokrwiennego w porównaniu z samą niekontrastową CT.

Multimodalna CT może diagnozować zablokowanie dużych naczyń i oszacować rdzeń i półcień ostrego udaru niedokrwiennego.

Obie te zmiany mają ten sam wygląd na standardowej niekontrastowej CT. Dualnej energii CT można użyć do rozróżnienia obu.

Badanie perfuzyjne w neuroobrazowaniu pozwala na rozróżnienie obszarów mózgu o nieodwracalnym uszkodzeniu od obszarów, które mają potencjał do regeneracji.

Dualna energia CT może być użyta do rozróżnienia krwawienia i kontrastowego barwienia tkanek po interwencji endowaskularnej.

W przypadku wczesnego udaru niedokrwiennego, badanie CT bez kontrastu może wykazywać subtelne oznaki, które często są nieobecne w pierwszych godzinach po wystąpieniu udaru.

DWI (dyfuzja obrazu ważonego) w rezonansie magnetycznym jest bardziej czułe niż CT bez kontrastu w wykrywaniu ostrego udaru niedokrwiennego.

Brak zmian patologicznych w badaniu DWI może sugerować, że objawy pacjenta są spowodowane czymś innym niż udar, np. mimiką udaru.

MRI nie wykorzystuje promieniowania jonizującego, co czyni go bezpieczniejszą metodą diagnostyczną w porównaniu z CT.

MRI standardowo obejmuje sekwencje T1, T2, FLAIR i GRE, które pozwalają na rozpoznanie zarówno ostrego udaru niedokrwiennego, jak i krwotocznego.

MRI z sekwencjami GRE i SWI jest równie skuteczne w diagnostyce ostrego krwawienia śródmózgowego co CT bez kontrastu.

MRI jest droższe niż CT i dostęp do niego jest ograniczony, zwłaszcza w nagłych przypadkach.

Istnieją liczne przeciwwskazania do wykonywania MRI, np. obecność metalowych implantów, urządzeń elektronicznych.