Medische Beeldvorming: CT en Echografie

Een medische beeldvormingstechniek die röntgenstralen gebruikt om beelden van het lichaam te maken.

Een medische beeldvormingstechniek die gebruik maakt van röntgenstralen om gedetailleerde beelden van het lichaam te creëren, inclusief botten, organen en weefsels.

Een medische beeldvormingstechniek die gebruik maakt van magnetische velden en radiogolven om gedetailleerde beelden van organen en weefsels te creëren, met name van de hersenen en het ruggenmerg.

Een medische beeldvormingstechniek die geluidgolven gebruikt om beelden te maken van organen en structuren in het lichaam.

De röntgenopname van de borstkas, om de longen, het hart en de thoraxwand te evalueren.

De evaluatie van de thoraxwand, de pleura, de longen en het mediastinum met behulp van een CT-scan

De evaluatie van de thoraxwand, de pleura, de longen, het mediastinum en de wervelkolom met behulp van een MRI-scan.

Een medische beeldvormingstechniek die de beste keuze is voor het visualiseren van anatomie, de detectie van afwijkingen en het beoordelen van de effectiviteit van behandelingen.

Een röntgenopname van de thorax die wordt gemaakt met de patiënt staand, diep in de ademhaling, waarbij de röntgenstralen de patiënt van achteren naar voren passeren.

Een röntgenopname van de thorax die wordt gemaakt met de patiënt staand, diep in de ademhaling, waarbij de röntgenstralen de patiënt van links naar rechts passeren.

Een röntgenopname van de thorax die wordt gemaakt met de patiënt liggend, waarbij de röntgenstralen de patiënt van voren naar achteren passeren.

De PA-opname wordt gemaakt met de patiënt staand, terwijl de AP-opname wordt gemaakt met de patiënt liggend.

De hart schaduw op een PA-opname is kleiner dan op een AP-opname.

De AP-opname wordt vaak gebruikt bij patiënten die niet kunnen staan, zoals patiënten op de intensive care, in isolatie of na een operatie.

De diafragmakoepels zijn de bollingen van het diafragma, die zichtbaar zijn op een röntgenopname van de thorax.

De linker diafragmakoepel bevindt zich aan de linkerkant van de thorax en de rechter diafragmakoepel bevindt zich aan de rechterkant van de thorax.

De breedte van de grijsschaal die in een CT-beeld wordt weergegeven. Bepaalt hoeveel verschillende dichtheden in het beeld zichtbaar zijn.

Het middenpunt van de grijsschaal die in een CT-beeld wordt weergegeven. Bepaalt welke dichtheden het best zichtbaar zijn.

Een parameter die bepaalt hoe scherp of wazig een CT-beeld is. Beïnvloedt de zichtbaarheid van kleine details en ruis.

Een type kernel die resulteert in een beeld met lage ruis maar minder scherpe details.

Een type kernel die resulteert in een beeld met hogere details maar meer ruis.

De trachea (luchtpijp) is een buis die lucht van de keelholte naar de longen transporteert. Het is zichtbaar op een röntgenfoto vanwege de lage dichtheid van lucht.

De rechter en linker hoofdstambronchi zijn de vertakkingen van de trachea die lucht naar de rechter- en linkerlong vervoeren.

De longhili zijn de zones waar de bronchiën, bloedvaten en lymfevaten de longen betreden.

Het longparenchym verwijst naar het weefsel van de longen, exclusief de luchtwegen en bloedvaten. Het bevat de alveoli, waar gasuitwisseling plaatsvindt.

De horizontale en oblique fissuren zijn scheidingswanden die de verschillende kwabben van de longen van elkaar scheiden.

De costodiafragmatische sinus is de ruimte tussen de ribben en het diafragma, waar de pleuravocht zich verzamelt.

Het diafragma is een spier die de borstholte van de buikholte scheidt. Op een röntgenfoto kunnen we de diafragmakoepel zien.

De cardiothoracale index is een verhouding tussen de breedte van het hart en de breedte van de borstkas. Deze index wordt gebruikt om de grootte van het hart te schatten.

De ruimte tussen de beide longen en de pleura, gelegen van het borstbeen (sternum) aan de voorkant tot de wervelkolom aan de achterkant, van de bovenkant van de borstkas tot het middenrif. Het bevat het hart, de grote bloedvaten en andere belangrijke structuren.

De schaduw die het mediastinum op een röntgenfoto van de borstkas werpt. Deze schaduw bestaat uit de organen en structuren die zich in het mediastinum bevinden, zoals het hart en de grote bloedvaten.

Een anatomische indeling van het mediastinum in drie gebieden: anterior (voor), middelste (mediaan) en posterior (achter). Deze indeling is gebaseerd op de ligging van de organen en structuren.

Een nieuwe, meer functionele indeling van het mediastinum, gebaseerd op de ligging van de structuren in het mediastinum. Deze indeling is meer geschikt voor het beschrijven van de pathologie.

Een virtuele indeling van het mediastinum in drie compartimenten: prevasculair (voor de bloedvaten), visceraal (orgaan-bevattende), paraviertebraal (naast de wervelkolom). Deze indeling is gebaseerd op de anatomische ligging van de structuren.

De zachte weefsels van de borstkas, inclusief de borsten, tepels, en de thoraxwand.

De schaduw die de borstkas op een röntgenfoto werpt. Deze schaduw omvat de weke delen van de borstkas, inclusief de borsten, tepels, en de thoraxwand.

Het subcutane vet is het vetweefsel dat zich direct onder de huid bevindt. Dit vetweefsel kan zichtbaar zijn op een röntgenfoto van de borstkas als een dunne, vage lijn.

De dunne, koepelvormge spier die de borst- en buikholte scheidt. Het helpt met ademhalen en dient als het bovenste gedeelte van de buikholte.

De luchtpijp, een buis die lucht van de keel naar de longen transporteert.

Vertakt netwerk van buizen in de longen die lucht van de trachea naar de longblaasjes (alveoli) transporteren.

Het weefsel in de longen waar gasuitwisseling plaatsvindt. Het is alles behalve bloedvaten of luchtwegen.

De beschermende laag rond de longen, bestaande uit twee vliezen.

De gebieden tussen de ribben.

De borstkas, inclusief de ribben, het borstbeen en de wervelkolom.

De twee botten die aan weerszijden van het borstbeen zitten, aan de schouder.

Het driehoekige bot dat achter het schoudergewricht zit.