Łuszczyca i rumien

Przewlekła choroba zapalna skóry charakteryzująca się powstawaniem czerwonych, łuszczących się plam.

Główny wykwit w łuszczycy, pojawia się jako niewielka, czerwona grudka.

Połączenie wielu grudek łuszczycowych tworzących większą, płaską zmianę.

Występowanie zmian łuszczycowych na skórze głowy, łokciach, kolanach, plecach i okolicy pachwin.

Zjawisko, kiedy urazy skóry prowadzą do rozwoju nowych zmian łuszczycowych w ciągu 7-10 dni.

Przyspieszone odnawianie naskórka w łuszczycy, związane z nadmiernym gromadzeniem się komórek.

Nadmierne pogrubienie warstwy rogowej skóry w łuszczycy.

Objaw łuszczycy polegający na odpadaniu łuski podczas drapania zmian skórnych.

Choroba stawów rozwijająca się u 5–30% pacjentów z łuszczycą, charakteryzująca się bólem i sztywnością stawów, szczególnie międzypaliczkowych dalszych.

Określenie zajęcia stawów międzypaliczkowych dalszych, występujące na początku łuszczycowego zapalenia stawów.

Zwiększone ryzyko rozwoju łuszczycowego zapalenia stawów u osób, które często wykonują czynności związane z zajmowaniem paznokci.

Zjawisko, w którym występowanie łuszczycy w zgięciach stawów i fałdach skórnych jest częstsze.

Wariant łuszczycy charakteryzujący się obecnością krost, który może występować w formie uogólnionej lub ograniczonej do dłoni, stóp lub palców.

Najczęstsza forma łuszczycy krostkowej, występująca na dłoniach i podeszwach stóp, charakteryzująca się krostami, pogrubieniem skóry, łuszczeniem i pękaniem.

Przewlekłe, bolesne zmiany krostkowe skóry palców, związane z zanokcicą, onychodystrofią i czasem osteolizą paliczków dłoniowych.

Uogólniona forma łuszczycy krostkowej, charakteryzująca się nagłym występowaniem krost, powiększeniem węzłów chłonnych, zwiększeniem liczby leukocytów we krwi i ciężkimi objawami ogólnymi.

Główny sposób rozpoznania łuszczycy, oparty na obserwacji typowych zmian skórnych i ich lokalizacji.

Badanie mikologiczne wykonywane w celu wykluczenia zakażenia grzybiczego skóry pachwin i paznokci, które może przypominać łuszczycę.

Wskaźnik oceniający zaawansowanie łuszczycy w procentach powierzchni ciała.

Wskaźnik oceniający stopień nasilenia łuszczycy na podstawie nasilenia zmian w poszczególnych obszarach ciała.

Wskaźnik oceniający wpływ łuszczycy na jakość życia pacjenta, oparty na jego subiektywnej ocenie.

Metoda oceny skuteczności leczenia łuszczycy poprzez porównanie wyników wskaźników BSA, PASI i DLQI przed i podczas terapii.

Metoda leczenia łuszczycy polegająca na zastosowaniu kremów i maści na skórę.

Środki stosowane na początku leczenia miejscowego łuszczycy, które usuwają nadmiar łusek.

Hormony stosowane w leczeniu łuszczycy, które zmniejszają stan zapalny.

Leki stosowane w leczeniu łuszczycy, które blokują działanie enzymów prowadzących do nadmiernej proliferacji komórek.

Leki stosowane w leczeniu łuszczycy, które są pochodnymi witaminy D3 i regulują proces rogowacenia naskórka.

Leki stosowane w leczeniu łuszczycy, które są pochodnymi witaminy A i regulują proces rogowacenia naskórka.

Metoda leczenia łuszczycy polegająca na naświetlaniu skóry światłem.

Postać fototerapii, w której używa się światła ultrafioletowego o długości fali 311 nm.

Postać fototerapii łącząca leki fotouwrażliwiające z naświetlaniem UVA.

Leki immunosupresyjne stosowane w leczeniu łuszczycy, które zmniejszają aktywność układu odpornościowego.

Leki biologiczne stosowane w leczeniu łuszczycy, które blokują działanie specyficznych cytokin.

Lek retinoidowy stosowany w leczeniu łuszczycy, który normalizuje proces rogowacenia naskórka.

Ostre zapalenie skóry, będące reakcją alergiczną na różne czynniki, często wirusy.

Typowy wykwit w rumieniu wielopostaciowym, przypominający tarczę z koncentrycznymi okręgami.

Choroba skóry charakteryzująca się powstaniem czerwonych, łuszczących się plam w obszarach akralnych (ręce, stopy) lub na błonach śluzowych.

Forma rumienia guzowatego obejmująca tylko skórę, zazwyczaj w obszarach akralnych.

Forma rumienia guzowatego obejmująca zarówno skórę, jak i błony śluzowe.

Nagły wysiew bolesnych czerwonych guzów, typowo na przedniej powierzchni podudzi.

Reakcja zapalna skóry w odpowiedzi na antygeny krętek z rodzaju Borrelia.

Forma reakcji polekowej zależna od limfocytów T pamięci zlokalizowanych w naskórku.

Glikokortykosteroidy, zwłaszcza prednizon, w wysokich dawkach.

Antybiotyki, np. amoksycylina, doksycyklina, aksetyl cefuroksymu.

Odstawienie leku podejrzewanego o indukowanie zmian oraz miejscowe stosowanie glikokortykosteroidów.

Morfologia z rozmazem, OB i CRP, próba tuberkulinowa/QuantiFERON gold, ASO/posiew wymazu z gardła, posiew kału oraz oznaczenie przeciwciał przeciwjądrowych.

RTG klatki piersiowej (wykluczenie sarkoidozy i gruźlicy) oraz endoskopia przewodu pokarmowego (zależnie od objawów).

Głęboki wycinek skóry, obejmujący fragment podskórnej tkanki tłuszczowej.

Eliminacja choroby podstawowej, niesteroidowe leki przeciwzapalne, miejscowe glikokortykosteroidy i heparynoidy.

Charakterystyczny obraz kliniczny, dodatni wywiad w kierunku ukąszenia przez kleszcza.

Pojedyncze lub mnogie, ciemnoczerwone plamy na skórze lub błonach śluzowych.