Geschiedenis van het Publiekrecht (GPR)

De Conferentie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa was een belangrijke bijeenkomst van de grote mogendheden tijdens de Koude Oorlog, gericht op het bevorderen van vrede en samenwerking tussen Oost en West.

Het Charter voor een Nieuw Europa, dat in 1990 in Parijs ondertekend werd, betekende het einde van de Koude Oorlog en de start van een nieuw hoofdstuk in de Europese geschiedenis, met een nadruk op democratie en eenwording.

De Helsinki akkoorden van 1975, een belangrijke stap in de Conferentie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, benadrukte het belang van vrede, samenwerking en het respecteren van de democratische waarden.

De Conferentie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (CVSE) was een forum voor de grote mogendheden van de Koude Oorlog om de samenwerking te bevorderen, met als belangrijkste doel het voorkomen van conflicten in Europa.

Het Charter voor een Nieuw Europa markeerde het einde van de Koude Oorlog en belegde de basis voor de Europese integratie door de nadruk te leggen op democratische waarden en eenheid in Europa.

Een hervormingsprogramma van Michail Gorbatsjov in de Sovjet-Unie dat economische hervormingen introduceerde en de Sovjet-economie meer autonomie gaf. Bedrijven kregen meer macht om zelf te bepalen wat en hoeveel ze produceerden.

Een hervormingsprogramma van Michail Gorbatsjov in de Sovjet-Unie dat politieke hervormingen introduceerde en meer openheid en transparantie bevorderde. Het bevorderde meer persvrijheid, vrijheid van vereniging en democratische hervormingen.

Een beleid van Gorbatsjov om een nieuwe, meer coöperatieve relatie met het Westen te ontwikkelen.

Een kernwapenverdrag tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie in 1987, dat alle middellange afstand raketten uit Europa elimineerde. Dit was een belangrijke stap in het verminderen van de spanningen tijdens de Koude Oorlog.

Een verdrag uit 1991 over wapenreductie, dat de hoeveelheid langeafstandsraketten die de VS en de Sovjet-Unie mochten hebben, verminderde.

Een doctrine die de Sovjet-Unie het recht gaf om met geweld in te grijpen in andere communistische staten om hun regimes te beschermen. Gorbatsjov beëindigde deze doctrine, waardoor de Sovjet-satellietstaten meer vrijheid kregen.

Een concept dat Gorbatsjov introduceerde om een ​​gedeelde toekomst voor Europa te bevorderen, met een nadruk op samenwerking en wederzijds respect tussen de Oost- en West-Europese landen.

Gorbatsjov's nieuwe buitenlandse politiek was cruciaal in het einde van de Koude Oorlog. Zijn hervormingen leidden tot meer openheid en samenwerking tussen de Sovjet-Unie en het Westen.

De Hoge Raad was een belangrijk rechtscollege in Frankrijk tijdens het ancien régime. Ze bestond uit raadsheren, advocaten en andere gerechtsdienaren en had verschillende taken.

Een middel om een zaak te onttrekken aan de bevoegdheid van de gewone rechtbank en te laten behandelen door de Hoge Raad of een door hen aangewezen rechtbank.

Lodewijk XIV wilde de macht van de parlementen inperken en ze tegelijk onder zijn controle houden. Hij gebruikte hiervoor diverse methoden.

Lodewijk XIV gebruikte patronagesystemen om invloed uit te oefenen op de parlementen. Door gunsten te verlenen en posities te bekleden, kon hij loyaliteit en steun van parlementariërs winnen.

De Vrede van Pyreneeën in 1659 betekende het einde van de oorlog tussen Frankrijk en Spanje. Frankrijk won gebieden en werd een belangrijke macht in Europa.

De huwelijkscontract van Lodewijk XIV en Maria Teresa van Spanje was onderdeel van de Vrede van Pyreneeën. Het bevatte belangrijke bepalingen over de erfenis en de troonsopvolging.

In het huwelijkscontract stond dat Lodewijk XIV aanspraak kon maken op de Spaanse erfenis als de bruidsschat volledig betaald zou worden. De Spaanse regering zag dit anders.

De Erfenis Oorlog werd gevochten tussen Frankrijk en Spanje tussen 1667 en 1668. De inzet was de heerschappij over de Spaanse Nederlanden.

De Duitse eenmaking was een cruciale gebeurtenis in de nasleep van de Koude Oorlog. De snelle oplossing van het Duitse vraagstuk werd beïnvloed door een aantal belangrijke factoren, waaronder de steun van de Verenigde Staten onder leiding van George H.W. Bush, het compromis tussen Duitsland en Frankrijk en de zwakte van de Sovjet-Unie onder leiding van Michail Gorbatsjov.

President George H.W. Bush steunde de Duitse eenmaking op voorwaarde dat Duitsland binnen de NAVO en de Europese Gemeenschap zou blijven. Dit akkoord, bekend als het 'ijzeren akkoord', zorgde voor de steun van de VS en maakte de weg vrij voor de eenmaking.

De vraagstukken rond de Duitse eenmaking werden opgelost in onderhandelingsprocessen tussen de twee Duitse staten (BRD en DDR) en de vier bezettingsmogendheden (VS, VK, Frankrijk en Sovjet-Unie), bepaald door de 2 + 4 formule. Deze gesprekken waren gericht op het bepalen van de grenzen van Duitsland, militaire afspraken, de status van Berlijn en lidmaatschap van internationale organisaties.

De Franse steun voor de Duitse eenmaking was gekoppeld aan de versnelling van de monetaire integratie van Europa. Dit resulteerde in het Verdrag van Maastricht (1992), wat leidde tot de oprichting van de Europese Unie met een gemeenschappelijke munt (euro).

De toenemende zwakte van de Sovjet-Unie onder Gorbatsjov speelde een belangrijke rol bij de snelle Duitse eenmaking. Onrusten in de Baltische staten, de eenzijdige onafhankelijkheidverklaring van Litouwen en het falen van Gorbatsjovs economische hervormingen verzwakten de Sovjet-Unie en maakten de weg vrij voor de Duitse eenmaking.

De DDR-bevolking koos voor een snelle eenmaking met de BRD, in plaats van een langzaam proces van samensmelting. Dit resulteerde in de opname van de DDR binnen de BRD, waardoor Duitsland zijn grenzen uitbreidde naar de gebieden die vroeger onder het Duitse Rijk vielen en deel bleef uitmaken van internationale organisaties zoals de EU, EG en NAVO.

De Duitse eenmaking was een historisch moment dat een nieuw hoofdstuk in de Europese geschiedenis opende. De gebeurtenis markeerde het einde van de Koude Oorlog en de start van een nieuw tijdperk van stabiliteit, veiligheid en integratie in Europa.

Jean Bodin was een Franse jurist die de soevereiniteit van de staat benadrukte in zijn boek "Les Six Livres de la République". Hij pleitte voor een absolute, voortdurende en ondeelbare macht van de vorst, waarbij deze vrijwel ongelimiteerde macht had.

De staat, volgens Bodin, is de regering die de absolute macht heeft over een groep families en al hun gemeenschappelijke zaken.

De soevereiniteit van de staat, zoals beschreven door Jean Bodin, is absoluut. De vorst is aan niemand ter wereld verantwoording schuldig voor zijn beslissingen.

De soevereiniteit van de staat is voortdurend, wat betekent dat deze eeuwigdurend bestaat, los van de persoon van de heerser. De macht van de staat blijft bestaan, zelfs wanneer de heerser sterft of wordt vervangen.

De soevereiniteit van de staat is ondeelbaar. De vorst kan de macht delegeren, maar mag deze niet vervreemden. De staat behoudt altijd de ultieme en onafhankelijke macht.

Hoewel de vorst volgens Bodin een absolute macht heeft, is hij toch gebonden aan een aantal beperkingen, zoals het goddelijk recht, het natuurrecht en enkele fundamentele wetten.

Bodin beargumenteerde in zijn boek "Les Six Livres de la République" dat het koninklijk gezag beschermd moest worden tegen aanvallen van zowel katholieken als protestanten. Zijn werk diende als een verweer tegen de voortdurende spanningen tussen religieuze groeperingen.

Jean Bodin´s ideeën over de soevereiniteit van de staat waren een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de politieke filosofie. Ze werden veel bekritiseerd, maar hadden ook een grote invloed op de ontwikkeling van Europese staten in de volgende eeuwen.

De Julirevolutie was een opstand in Frankrijk in 1830 die leidde tot de afzetting van koning Karel X en de troonsbestijging van Louis-Philippe I. De revolutie werd geïnspireerd door de ideeën van de Franse Revolutie en de Verlichting.

Het concept van een natiestaat refereert naar een staat die gebaseerd is op het principe van nationale eenheid. Dit houdt in dat burgers in een staat zich identificeren met dezelfde nationale identiteit, taal, cultuur en geschiedenis.

Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden was een staat die bestond van 1815 tot 1830, en omvatte de huidige Nederlanden en België. Dit koninkrijk werd gecreëerd door het Congres van Wenen na de val van Napoleon.

De Belgische Revolutie was een opstand in 1830 die leidde tot de onafhankelijkheid van België van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Deze revolutie was een reactie op de dominantie van de Nederlandse cultuur en taal in België.

De radicale fase van de Belgische Revolutie was een periode van gewelddadige protesten die in augustus 1830 begon na een voorstelling van de opera La Muette de Portici. Deze periode werd gekenmerkt door onlusten in de straten en gewelddadige confrontaties met het Nederlandse leger.

De constitutionele fase van de Belgische Revolutie was gekenmerkt door de opstelling van een nieuwe grondwet en de vorming van een onafhankelijk Belgisch koninkrijk. Deze fase begon in oktober 1830 en duurde tot februari 1831.

De internationale fase van de Belgische Revolutie duurde van 1831 tot 1839 en betrof internationale onderhandelingen en conflicten om de onafhankelijkheid van België te erkennen. Nederland weigerde de onafhankelijkheid te erkennen en leidde tot internationale bemiddeling.

De burgerlijke natiestaat is een type natiestaat dat gekenmerkt wordt door de dominantie van de bourgeoisie, de middenklasse, in de politiek en economie. Dit type natiestaat ontwikkelde zich na de Industriële Revolutie, en is gericht op individuele vrijheid en economische vooruitgang.

De Eerste Opiumoorlog was een conflict tussen Groot-Brittannië en China in de 19e eeuw, dat werd veroorzaakt door de Britse handel in opium in China. China probeerde de opiumhandel te stoppen, wat leidde tot een Britse militaire interventie.

Het westers imperialisme was een periode van Europese expansie en kolonisatie over de hele wereld. Van de 15e tot de 20e eeuw namen Europese machten controle over gebieden in Afrika, Azië en Amerika.

Het Congres van Berlijn was een internationale conferentie in 1884-1885, die gericht was op het regelen van de kolonisatie van Afrika tussen de Europese machten. Het leidde tot de verdeling van Afrika in koloniën door de Europese mogendheden, met verwaarlozing van de Afrikaanse bevolking.

De Volkenbond was een internationale organisatie opgericht na de Eerste Wereldoorlog om conflicten te voorkomen en internationale samenwerking te bevorderen. Het mandaatsysteem van de Volkenbond gaf de geallieerden toezicht over voormalige Duitse koloniën, en werd later toegepast op gebieden die tijdens de Eerste Wereldoorlog door het Ottomaanse rijk werden beheerst.

De Russische revolutie was een reeks gebeurtenissen die leidde tot de val van het Russische keizerrijk en de oprichting van de Sovjet-Unie in 1917. De revolutie werd veroorzaakt door de slechte omstandigheden voor de Russische bevolking en de deelname van Rusland in de Eerste Wereldoorlog waardoor de tsaar werd afgezet.

Het Atlantisch Charter was een verklaring van de principes van Amerikaans president Roosevelt en Britse premier Churchill in 1941. De verklaring pleitte voor vrijheid van handel, internationale coöperatie, en zelfbeschikking voor alle volken. Het diende als basis voor de oprichting van de Verenigde Naties na de Tweede Wereldoorlog.

De Monroedoctrine was een Amerikaans standpunt geformuleerd in 1823, waarin werd gesteld dat Europa geen nieuwe koloniën in Amerika mocht vestigen. Amerika reageerde zo op het streven van de Britse marine om hun macht te vergroten in de Amerika's. De Monroedoctrine symboliseerde de opkomst van de VS als een dominante kracht in Amerika.

De sociale welvaartsstaat is een systeem waarin de overheid een belangrijke rol speelt in het bieden van sociale zekerheid voor burgers, zoals sociale zekerheid, onderwijs, gezondheidszorg en werkgelegenheid. Dit systeem is ontworpen om tegemoet te komen aan de basisbehoeften van burgers en sociale ongelijkheid te verminderen.