Genmutaties en kankerquiz

Er moeten minstens zeven virussen toegediend worden om de ziekte te genezen, maar te weinig kan leiden naar te laag aantal infecties en te weinig expressie van het gezonde gen.

Te veel virussen zal leiden tot toetreden van virussen in de bloedcirculatie en infectie van andere cellen.

Adenovirussen zijn goede transport- en aflevervectoren, maar de expressie van het geïmporteerde gen verzwakt na twee weken.

Adenovirussen kunnen grotere genen overbrengen, maar effect is van korte duur omdat het DNA uit de cel wordt gewerkt.

Voor permanente afwijkingen is het gewenst om retrovirale vectoren te gebruiken, omdat hun genoom zich in de gastheercel integreert.

Retrovirussen hebben long terminal repeat (LTR) sequenties in hun genoom, waaronder gag, pol en env genen.

Retrovirussen gebruiken verpakkingscellen voor de synthesizer van de virale deeltjes.

Risico's bij het gebruik van retrovirussen zijn dat het gen in de verkeerde plaats gaat worden ingebouwd, wat de werking van andere genen kan verstoren of kanker veroorzaakt.

Nadeel van retrovirussen is dat ze slechts relatief kleine genen kunnen vervoeren en dat het therapeutisch gen vaak onvoldoende tot expressie komt.

Retrovirussen hebben replicatievermogen, wat risico's met het creëren van gevaarlijke virussen inhoudt.

Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen maar zijn ingewikkelder en kunnen niet-delende cellen infecteren.

Lentivirussen werden voor het eerst gebruikt in juli 2003 bij onderzoek naar de behandeling van HIV.

Vegetatieve celdeeltransplantatie kan een alternatief zijn voor virale vectoren, maar wordt nog niet zo efficiënt.

In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.

Herpes simplex type 1 is een neurotroop dsDNA-virus dat gebruikt wordt bij genetische behandelingen van neuronale aandoeningen.

Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.

In het verleden is er een geval van leukemie ontstaan door een verstoorde expressie van het ingebouwde gen bij de gebruik van een retrovirus.

Ebola-HIV is een hybride virus ontwikkeld en bestaat uit een combinatie van het ebola-virus en het HIV-virus.

Herpes simplex type 1 is een goede vector voor de geneesmiddelenstudie van neuronale aandoeningen.

In de geneesmiddelenstudie zijn er vegetatieve celdeeltransplantaties gebruikt als alternatief voor virale vectoren, maar deze zijn nog niet zo efficiënt.

In het verleden zijn er drie SCID-patiënten overleden door de toediening van een retrovirus, waardoor er leukemie ontstond.

In een geval overleed een patiënt door een overdosis van de vector.

Er is een groot risico dat een van de vectoren gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen ontstaan.

Lentivirussen zijn complexer opgebouwd dan retrovirussen, maar hebben het voordeel dat ze niet-delende cellen kunnen infecteren.

Een groot voordeel van lentivirussen ten opzichte van gewone retrovirussen is dat ze zich in het DNA van de gastheer kunnen integreren, waardoor het effect van de geneesmiddelen therapie over een langere termijn aanwezig blijft.

Ebola-HIV is een combinatie van het ebola-virus en het HIV-virus en zowel dodelijk als efficiënt in de infectie van cellen.

Er is een probleem met de toediening van een defectief virus als therapie, maar de meeste mensen zullen weigeren om dit hybride virus in hun bloed te laten injecteren.

Herpes simplex type 1 is een goede vector voor de geneesmiddelenstudie van neuronale aandoeningen.

Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.

In het verleden is er een patiënt overleden door een overdosis van de vector, waardoor hij tegen de protocollen in reageerde.

Er is een risico dat een virale vector gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen kunnen ontstaan.

Retrovirussen hebben long terminal repeat (LTR) sequenties in hun genoom, waaronder gag, pol en env genen.

Retrovirussen gebruiken verpakkingscellen voor de synthesizer van de virale deeltjes.

Risico's bij het gebruik van retrovirussen zijn dat ze de werking van andere genen kunnen verstoren of kanker veroorzaken door de expressie van het ingebouwde gen.

Nadeel van retrovirussen is dat ze slechts relatief kleine genen kunnen vervoeren en dat het therapeutisch gen vaak onvoldoende tot expressie komt.

Retrovirussen hebben replicatievermogen, wat risico's met het creëren van gevaarlijke virussen inhoudt.

Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen maar zijn ingewikkelder en kunnen niet-delende cellen infecteren.

Lentivirussen werden voor het eerst gebruikt in juli 2003 bij onderzoek naar de behandeling van HIV.

Vegetatieve celdeeltransplantatie kan een alternatief zijn voor virale vectoren, maar wordt nog niet zo efficiënt.

In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.

Herpes simplex type 1: dit is een neurotroop dsDNA virus. Het wordt dus gebruikt bij gentherapie van neuronale aandoeningen.

3.4.2 Non-virale vectoren:

• In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.
• In één geval waarbij een retrovirus werd gebruikt en drie SCID patiënten overleden, verstoorde het ingebouwde gen het erfelijk materiaal zo dat er leukemie ontstond.
• In een ander geval overleed een patiënt omdat hij tegen de protocollen in een overdosis van de vector ontving.
• Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.
• Er is een geven dat een virale vector gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen kunnen ontstaan.
• Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen, maar zijn ingewikkelder opgebouwd.
• Een voordeel van lentivirussen ten opzichte van gewone retrovirussen is dat Lentivirussen ook niet-delende cellen kunnen infecteren, zoals neuronen, wat ze interessant maakt voor ziekten aan de zenuwen en hersenen.
• De eerste proef met Lentivirussen is gestart

Er moeten minstens zeven virussen toegediend worden om de ziekte te genezen, maar te weinig kan leiden naar te laag aantal infecties en te weinig expressie van het gezonde gen.

Te veel virussen zal leiden tot toetreden van virussen in de bloedcirculatie en infectie van andere cellen.

Adenovirussen zijn goede transport- en aflevervectoren, maar de expressie van het geïmporteerde gen verzwakt na twee weken.

Adenovirussen kunnen grotere genen overbrengen, maar effect is van korte duur omdat het DNA uit de cel wordt gewerkt.

Voor permanente afwijkingen is het gewenst om retrovirale vectoren te gebruiken, omdat hun genoom zich in de gastheercel integreert.

Retrovirussen hebben long terminal repeat (LTR) sequenties in hun genoom, waaronder gag, pol en env genen.

Retrovirussen gebruiken verpakkingscellen voor de synthesizer van de virale deeltjes.

Risico's bij het gebruik van retrovirussen zijn dat het gen in de verkeerde plaats gaat worden ingebouwd, wat de werking van andere genen kan verstoren of kanker veroorzaakt.

Nadeel van retrovirussen is dat ze slechts relatief kleine genen kunnen vervoeren en dat het therapeutisch gen vaak onvoldoende tot expressie komt.

Retrovirussen hebben replicatievermogen, wat risico's met het creëren van gevaarlijke virussen inhoudt.

Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen maar zijn ingewikkelder en kunnen niet-delende cellen infecteren.

Lentivirussen werden voor het eerst gebruikt in juli 2003 bij onderzoek naar de behandeling van HIV.

Vegetatieve celdeeltransplantatie kan een alternatief zijn voor virale vectoren, maar wordt nog niet zo efficiënt.

In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.

Herpes simplex type 1 is een neurotroop dsDNA-virus dat gebruikt wordt bij genetische behandelingen van neuronale aandoeningen.

Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.

In het verleden is er een geval van leukemie ontstaan door een verstoorde expressie van het ingebouwde gen bij de gebruik van een retrovirus.

Ebola-HIV is een hybride virus ontwikkeld en bestaat uit een combinatie van het ebola-virus en het HIV-virus.

Herpes simplex type 1 is een goede vector voor de geneesmiddelenstudie van neuronale aandoeningen.

In de geneesmiddelenstudie zijn er vegetatieve celdeeltransplantaties gebruikt als alternatief voor virale vectoren, maar deze zijn nog niet zo efficiënt.

In het verleden zijn er drie SCID-patiënten overleden door de toediening van een retrovirus, waardoor er leukemie ontstond.

In een geval overleed een patiënt door een overdosis van de vector.

Er is een groot risico dat een van de vectoren gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen ontstaan.

Lentivirussen zijn complexer opgebouwd dan retrovirussen, maar hebben het voordeel dat ze niet-delende cellen kunnen infecteren.

Een groot voordeel van lentivirussen ten opzichte van gewone retrovirussen is dat ze zich in het DNA van de gastheer kunnen integreren, waardoor het effect van de geneesmiddelen therapie over een langere termijn aanwezig blijft.

Ebola-HIV is een combinatie van het ebola-virus en het HIV-virus en zowel dodelijk als efficiënt in de infectie van cellen.

Er is een probleem met de toediening van een defectief virus als therapie, maar de meeste mensen zullen weigeren om dit hybride virus in hun bloed te laten injecteren.

Herpes simplex type 1 is een goede vector voor de geneesmiddelenstudie van neuronale aandoeningen.

Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.

In het verleden is er een patiënt overleden door een overdosis van de vector, waardoor hij tegen de protocollen in reageerde.

Er is een risico dat een virale vector gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen kunnen ontstaan.

Retrovirussen hebben long terminal repeat (LTR) sequenties in hun genoom, waaronder gag, pol en env genen.

Retrovirussen gebruiken verpakkingscellen voor de synthesizer van de virale deeltjes.

Risico's bij het gebruik van retrovirussen zijn dat ze de werking van andere genen kunnen verstoren of kanker veroorzaken door de expressie van het ingebouwde gen.

Nadeel van retrovirussen is dat ze slechts relatief kleine genen kunnen vervoeren en dat het therapeutisch gen vaak onvoldoende tot expressie komt.

Retrovirussen hebben replicatievermogen, wat risico's met het creëren van gevaarlijke virussen inhoudt.

Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen maar zijn ingewikkelder en kunnen niet-delende cellen infecteren.

Lentivirussen werden voor het eerst gebruikt in juli 2003 bij onderzoek naar de behandeling van HIV.

Vegetatieve celdeeltransplantatie kan een alternatief zijn voor virale vectoren, maar wordt nog niet zo efficiënt.

In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.

Herpes simplex type 1: dit is een neurotroop dsDNA virus. Het wordt dus gebruikt bij gentherapie van neuronale aandoeningen.

3.4.2 Non-virale vectoren:

• In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.
• In één geval waarbij een retrovirus werd gebruikt en drie SCID patiënten overleden, verstoorde het ingebouwde gen het erfelijk materiaal zo dat er leukemie ontstond.
• In een ander geval overleed een patiënt omdat hij tegen de protocollen in een overdosis van de vector ontving.
• Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.
• Er is een geven dat een virale vector gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen kunnen ontstaan.
• Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen, maar zijn ingewikkelder opgebouwd.
• Een voordeel van lentivirussen ten opzichte van gewone retrovirussen is dat Lentivirussen ook niet-delende cellen kunnen infecteren, zoals neuronen, wat ze interessant maakt voor ziekten aan de zenuwen en hersenen.
• De eerste proef met Lentivirussen is gestart

Er moeten minstens zeven virussen toegediend worden om de ziekte te genezen, maar te weinig kan leiden naar te laag aantal infecties en te weinig expressie van het gezonde gen.

Te veel virussen zal leiden tot toetreden van virussen in de bloedcirculatie en infectie van andere cellen.

Adenovirussen zijn goede transport- en aflevervectoren, maar de expressie van het geïmporteerde gen verzwakt na twee weken.

Adenovirussen kunnen grotere genen overbrengen, maar effect is van korte duur omdat het DNA uit de cel wordt gewerkt.

Voor permanente afwijkingen is het gewenst om retrovirale vectoren te gebruiken, omdat hun genoom zich in de gastheercel integreert.

Retrovirussen hebben long terminal repeat (LTR) sequenties in hun genoom, waaronder gag, pol en env genen.

Retrovirussen gebruiken verpakkingscellen voor de synthesizer van de virale deeltjes.

Risico's bij het gebruik van retrovirussen zijn dat het gen in de verkeerde plaats gaat worden ingebouwd, wat de werking van andere genen kan verstoren of kanker veroorzaakt.

Nadeel van retrovirussen is dat ze slechts relatief kleine genen kunnen vervoeren en dat het therapeutisch gen vaak onvoldoende tot expressie komt.

Retrovirussen hebben replicatievermogen, wat risico's met het creëren van gevaarlijke virussen inhoudt.

Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen maar zijn ingewikkelder en kunnen niet-delende cellen infecteren.

Lentivirussen werden voor het eerst gebruikt in juli 2003 bij onderzoek naar de behandeling van HIV.

Vegetatieve celdeeltransplantatie kan een alternatief zijn voor virale vectoren, maar wordt nog niet zo efficiënt.

In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.

Herpes simplex type 1 is een neurotroop dsDNA-virus dat gebruikt wordt bij genetische behandelingen van neuronale aandoeningen.

Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.

In het verleden is er een geval van leukemie ontstaan door een verstoorde expressie van het ingebouwde gen bij de gebruik van een retrovirus.

Ebola-HIV is een hybride virus ontwikkeld en bestaat uit een combinatie van het ebola-virus en het HIV-virus.

Herpes simplex type 1 is een goede vector voor de geneesmiddelenstudie van neuronale aandoeningen.

In de geneesmiddelenstudie zijn er vegetatieve celdeeltransplantaties gebruikt als alternatief voor virale vectoren, maar deze zijn nog niet zo efficiënt.

In het verleden zijn er drie SCID-patiënten overleden door de toediening van een retrovirus, waardoor er leukemie ontstond.

In een geval overleed een patiënt door een overdosis van de vector.

Er is een groot risico dat een van de vectoren gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen ontstaan.

Lentivirussen zijn complexer opgebouwd dan retrovirussen, maar hebben het voordeel dat ze niet-delende cellen kunnen infecteren.

Een groot voordeel van lentivirussen ten opzichte van gewone retrovirussen is dat ze zich in het DNA van de gastheer kunnen integreren, waardoor het effect van de geneesmiddelen therapie over een langere termijn aanwezig blijft.

Ebola-HIV is een combinatie van het ebola-virus en het HIV-virus en zowel dodelijk als efficiënt in de infectie van cellen.

Er is een probleem met de toediening van een defectief virus als therapie, maar de meeste mensen zullen weigeren om dit hybride virus in hun bloed te laten injecteren.

Herpes simplex type 1 is een goede vector voor de geneesmiddelenstudie van neuronale aandoeningen.

Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.

In het verleden is er een patiënt overleden door een overdosis van de vector, waardoor hij tegen de protocollen in reageerde.

Er is een risico dat een virale vector gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen kunnen ontstaan.

Retrovirussen hebben long terminal repeat (LTR) sequenties in hun genoom, waaronder gag, pol en env genen.

Retrovirussen gebruiken verpakkingscellen voor de synthesizer van de virale deeltjes.

Risico's bij het gebruik van retrovirussen zijn dat ze de werking van andere genen kunnen verstoren of kanker veroorzaken door de expressie van het ingebouwde gen.

Nadeel van retrovirussen is dat ze slechts relatief kleine genen kunnen vervoeren en dat het therapeutisch gen vaak onvoldoende tot expressie komt.

Retrovirussen hebben replicatievermogen, wat risico's met het creëren van gevaarlijke virussen inhoudt.

Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen maar zijn ingewikkelder en kunnen niet-delende cellen infecteren.

Lentivirussen werden voor het eerst gebruikt in juli 2003 bij onderzoek naar de behandeling van HIV.

Vegetatieve celdeeltransplantatie kan een alternatief zijn voor virale vectoren, maar wordt nog niet zo efficiënt.

In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.

Herpes simplex type 1: dit is een neurotroop dsDNA virus. Het wordt dus gebruikt bij gentherapie van neuronale aandoeningen.

3.4.2 Non-virale vectoren:

• In het verleden heeft het gebruik van virale vectoren in de geneesmiddelenstudie tot de dood van patiënten geleid.
• In één geval waarbij een retrovirus werd gebruikt en drie SCID patiënten overleden, verstoorde het ingebouwde gen het erfelijk materiaal zo dat er leukemie ontstond.
• In een ander geval overleed een patiënt omdat hij tegen de protocollen in een overdosis van de vector ontving.
• Non-virale vectoren zijn een alternatief voor virale vectoren, maar hun efficiëncie is nog niet zo goed als bij virale vectoren.
• Er is een geven dat een virale vector gaat recombineren met een ander intact virus, waardoor gevaarlijke virussen kunnen ontstaan.
• Lentivirussen zijn vergelijkbaar met retrovirussen, maar zijn ingewikkelder opgebouwd.
• Een voordeel van lentivirussen ten opzichte van gewone retrovirussen is dat Lentivirussen ook niet-delende cellen kunnen infecteren, zoals neuronen, wat ze interessant maakt voor ziekten aan de zenuwen en hersenen.
• De eerste proef met Lentivirussen is gestart