Eetstoornissen Samenvatting

Een eetstoornis waarbij een individu een abnormaal eetpatroon heeft, geobsedeerd is met zijn gewicht en/of uiterlijk, en als gevolg ondergewicht heeft.

Een eetstoornis waarbij iemand herhaalde eetbuien heeft gevolgd door compensatiegedrag, zoals braken of laxeren.

Een eetstoornis gekenmerkt door frequente periodes van overeten zonder compensatiegedrag.

Een eetstoornis waarbij een individu zijn eetgedrag verstoort: overeten, lijnen, braken of laxeren, in een poging om zijn lichaamsgewicht te beheersen.

Somatische afwijkingen die door de eetstoornis worden veroorzaakt, mogen niet geïsoleerd worden gediagnosticeerd, maar moeten in de context van de eetstoornis worden bekeken.

Anorexiapatiënten ontkennen vaak hun toestand en zijn terughoudend om hulp te zoeken.

Patiënten met bulimia nervosa of een eetbuistoornis schamen zich voor hun gedrag en verbergen het vaak voor hun omgeving.

Herhaalde lichamelijke onderzoeken zijn essentieel om de effecten van ondervoeding, purgeergedrag en overgewicht te volgen.

Een variant van Anorexia Nervosa waarbij eetbuien gevolgd worden door purgeren (braken, laxeren, etc.) om gewichtstoename tegen te gaan.

Een onrealistische angst om aan te komen of dik te worden, zelfs bij een extreem laag lichaamsgewicht.

Een gestoorde perceptie van het eigen lichaam, waarbij er sprake is van overschatting van de eigen lichaamsomvang.

Een vertraging van de puberteit, menstruatiestoornissen en onvruchtbaarheid.

Hoge mate van lichaamsbeweging om calorieën te verbranden en gewichtstoename te voorkomen.

Een eetbuist episode wordt gekenmerkt door het eten van een significante hoeveelheid voedsel in een korte tijd.

De eetbuien en purgeergedrag bij Boulimia Nervosa vinden vaak stiekem plaats.

De eetbuien bij Boulimia Nervosa worden vaak getriggerd door emoties zoals stress, angst of eenzaamheid.

De stoornis is vaak moeilijker te diagnosticeren, omdat het lichaamsgewicht normaal kan zijn.

Niet alle oorzaken zijn bekend, maar er zijn aanwijzingen voor zowel biologische (hormonen) als psychologische (stress, perfectionisme) factoren.

Een aandoening die samen met een andere aandoening voorkomt. Bijvoorbeeld een eetstoornis met depressie.

Een operatie om gewicht te verliezen, vaak toegepast bij ernstig overgewicht.

Gedragsverandering na een operatie om een gezonde leefstijl te bevorderen.

Medicatie gebruikt om symptomen van een eetstoornis te verminderen, bijvoorbeeld angsten en bewegingsdrang.

Een depressieve stemming als gevolg van ondervoeding.

Medicatie die gebruikt wordt om depressie te behandelen.

Een behandelmethode die zich richt op het veranderen van gedachtes en gedragingen.

Een behandelmethode die zich richt op de rol van sociale relaties.

Een behandelmethode die zich richt op de onbewuste motieven.

Een behandelmethode waarbij de focus ligt op het herstellen van een gezond eetpatroon.

Een eetbui-episode voldoet aan twee criteria:

1. Eten van een aanzienlijke hoeveelheid voedsel in een korte periode
2. Het gevoel van gebrek aan controle over het eten tijdens de episode.

Eetbuien worden geassocieerd met drie of meer van de volgende kenmerken:

1. Snellere eettempo dan gewoonlijk
2. Dooreten tot onaangenaam vol gevoel
3. Eten zonder lichamelijke honger
4. Eten in isolement uit schaamte
5. Walging, somberheid of schuldgevoel na de episode.

De episodes van eetbuien komen minstens één keer per week voor gedurende een periode van drie maanden.

Bij boulimia nervosa worden de terugkerende eetbuien gecompenseerd door braken, vasten of overmatig sporten, terwijl dit bij de eetbuitstoornis niet het geval is.

Boulimia nervosa resulteert meestal in een normaal tot licht overgewicht, terwijl de eetbuitstoornis leidt tot gewichtstoename.

Anorexia nervosa wordt vaak gekenmerkt door een lange periode van vasten, gevolgd door eetbuien, angst voor gewichtstoename en compensatiegedrag.

Patiënten met anorexia nervosa lijken aanvankelijk in orde te zijn, maar vermijden later sociale situaties om druk van samen eten te ontlopen.

Anorexia nervosa is een ernstige ziekte die vaak chronisch verloopt en een hoog sterftecijfer heeft.

Anorexia nervosa is in ongeveer een derde van de gevallen chronisch.

De prognose van anorexia nervosa is gunstiger bij jongere patiënten. Ongeveer 75% van de jongeren herstelt.

De prognose van anorexia nervosa is ongunstiger bij oudere patiënten of patiënten met een lange ziektegeschiedenis.

Veelvuldig braken bij boulimia nervosa kan leiden tot een pijnlijke zwelling van de speekselklieren.

Braken kan leiden tot oesofagitis (ontsteking van de slokdarm) en tanderosie.

Veelvuldig braken en laxatiemisbruik kunnen leiden tot een verstoord elektrolytenevenwicht.

Boulimia nervosa heeft een hoge terugvalpercentages. Tot 40% van de mensen heeft binnen 2 jaar een terugval.

Het is een veel voorkomende uitdaging bij het behandelen van eetstoornissen. Ouders kunnen zich gefrustreerd voelen door de ontkenning van hun kind en de complexiteit van de situatie.

Een gestructureerd interview dat wordt gebruikt om de symptomen van eetstoornissen vast te stellen. Het helpt om de ernst van de stoornis te beoordelen en de aanwezigheid van eetbuien te beoordelen.

De ernst van de lichamelijke toestand van de patiënt, inclusief bloeddruk en pols. Deze parameters worden gebruikt om de ernst van ondervoeding te beoordelen en om te beslissen of ziekenhuisopname nodig is.

Een complex patroon van emotioneel eetgedrag, waaronder eetbuien, die niet noodzakelijkerwijs gepaard gaan met braken of andere compensatiegedrag. Het onderscheidt zich door impulsiviteit en een gebrek aan controle over eetbuien.

Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen eetstoornissen en andere medische aandoeningen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken.

Een toestand die wordt gekenmerkt door een vervormde waarneming van het eigen lichaam, waardoor mensen zich obsessief bezorgd maken over vermeende lichaamsdefecten.

Een ernstige vorm van ondergewicht, vaak geassocieerd met ernstige medische aandoeningen.

Een eetstoornis gekenmerkt door een obsessie met gezond voedsel en restrictieve, rigide eetpatronen.

Het is vaak moeilijk om personalitystoornissen te identificeren tijdens de acute fase van anorexia nervosa

De angst voor voedsel en het verlangen om mager te blijven kan zo intens zijn dat het waanachtige vormen aanneemt.

Het vermogen van de patiënt om zelfstandig beslissingen te nemen en verantwoordelijkheid te dragen voor hun behandelplan.

Een groep eetstoornissen die gekenmerkt wordt door regelmatig overeten, zonder consequent compensatiegedrag.

Een staat van verhoogde impulsiviteit en aandachtsproblemen, vaak geassocieerd met boulimia nervosa.

Persoonlijkheidsstoornissen die gekenmerkt worden door instabiliteit, dramatische emoties, manipulatief gedrag en impulsiviteit.

Persoonlijkheidsstoornissen die gekenmerkt worden door angst, onzekerheid, afhankelijkheid en perfectionisme.

Het aantal nieuwe gevallen van een aandoening in een bepaalde periode, meestal een jaar.

Het aantal gevallen van een aandoening in de totale bevolking op een bepaald moment.

De overtuiging dat genetische factoren een kwetsbaarheid creëren die door omgevingsfactoren wordt geactiveerd.

De hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de regulering van honger, verzadiging en energiemetabolisme.

De mate waarin genetica de oorzaak is van een aandoening.

Het patroon van genen dat uniek is voor elk individu.

Het vermogen om flexibel om te schakelen tussen verschillende taken of gedachtegangen.

De capaciteit om verschillende delen van informatie te integreren tot een samenhangend geheel.

De neiging om rigide, repetitieve gedragingen te vertonen.

Gedrag dat automatisch wordt uitgevoerd zonder bewuste inspanning, vaak als reactie op een trigger.

Een vorm van leren waarbij gedrag wordt herhaald wanneer het leidt tot een positieve uitkomst.

Een cyclus waarbij lijngedrag tot gewichtsverlies leidt, wat vervolgens resulteert in meer dwangmatig eetgedrag. Dit versterkt de neiging om te lijnen en leidt tot een voortdurende strijd met voedsel.

Een van de risicofactoren voor boulimia nervosa: een verleden van obesitas in de kindertijd.

Een van de risicofactoren voor boulimia nervosa: gepest worden vanwege gewicht.

Een van de risicofactoren voor boulimia nervosa: een gestoord eetpatroon van diëten en overeten bij de ouders.

Kenmerken als een negatief zelfbeeld, veeleisendheid en zwart-witdenken worden versterkt door herhaalde eetbuien en zelfverwijten bij boulimia nervosa.

De eetbui ontstaat door een behoefte om te ontsnappen aan negatieve emoties, waarbij de aandacht verschoven wordt naar concrete, onmiddellijke stimuli, zoals voedsel.

De eetbui wordt bekrachtigd door de verlichting van spanning na het eten van zoete snacks.

De negatieve gevolgen van een eetbui, zoals schuldgevoelens, komen pas later, waardoor de patiënt andere problemen kan vermijden.

De aandacht voor eetbuien en executieve functies spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van eetstoornissen.

Maatschappelijke druk op vrouwen om er aantrekkelijk uit te zien en slank te zijn, kan bijdragen tot de ontwikkeling van eetstoornissen.

Preventie van eetstoornissen is een ingewikkelde taak, waarbij het van belang is om risicofactoren te identificeren en te begrijpen.

Vroegtijdige detectie en interventie bij eetstoornissen kunnen het beloop van de stoornis gunstig beïnvloeden.

Een gevaarlijke lichamelijke toestand, zelfdestructief gedrag, of weigering van behandeling kan een reden zijn voor opname bij eetstoornissen.