Edukacja Specjalna i Wyzwania

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć trudności z zapamiętywaniem nowych informacji na krótki czas.

Mogą mieć trudności z przypomnieniem sobie informacji, mimo że potrafią je zapamiętać na dłużej.

Często korzystają z prostszych strategii pamięciowych, np. powtarzania.

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć trudności z abstrakcyjnym myśleniem, co sprawia, że lepiej radzą sobie z myśleniem konkretnym i praktycznymi zadaniami.

Dzieci z niepełnosprawnością intelektualną częściej uczęszczają do normalnych szkół niż do specjalnych placówek.

Wyższe wymagania edukacyjne mogą prowadzić do niepowodzeń szkolnych u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną.

Wsparcie dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną jest kosztowne i wiąże się z dodatkowymi obciążeniami dla szkół i budżetu.

Kształcenie specjalne może generować problemy administracyjne, np. związane z zachowaniem uczniów.

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć trudności z generowaniem różnych rozwiązań problemów.

Trudności z skupieniem uwagi na dłuższy czas.

Łatwe rozpraszanie uwagi, wpływające na koncentrację.

Opóźnienia w rozwoju mowy i trudności w rozumieniu i używaniu języka.

Zaufanie do niewerbalnych wyrażeń, co może prowadzić do konfliktów w komunikacji.

Trudności z interpretacją bodźców sensorycznych, takich jak wzrok i dźwięk.

Problemy z połączeniem informacji w spójną całość.

Problemy z kontrolowaniem emocji, wpływające na relacje.

Mowa niewidomych może rozwijać się nieco wolniej, ale dzieci zazwyczaj nadrabiają zaległości w późniejszym wieku.

Niewidomi nie mają możliwości naśladowania ruchów aparatu artykulacyjnego, co może mieć wpływ na ich rozwój mowy.

Niewidomi często mają bogatsze słownictwo, ponieważ słyszą więcej historii i opisów otoczenia.

Mowa jest dla niewidomych narzędziem poznawania rzeczywistości, które nie jest dostępne dla wzroku.

Poziom inteligencji u niewidomych nie odbiega od normy, a rozkład IQ jest podobny do populacji ogólnej.

Niewidomi często mają dobrze rozwinięte umiejętności operacyjnego myślenia, np. porównywanie, kojarzenie, ale trudne są abstrakcyjne operacje.

Niewidomi często przejawiają pewne problemy z rozwojem motorycznym, które wynikają z braku stymulacji wzrokowej.

Niewidomi mogą wykonywać niepotrzebne ruchy lub ich unikać w sytuacjach, w których powinny nastąpić, co jest zwane blindyzmami.

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć trudności z kojarzeniem dźwięków z ruchami narządów mowy, co utrudnia im naśladowanie i uczenie się mówienia.

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć problemy z tworzeniem własnych wyrażeń i słów, a także z rozróżnianiem znaczeń słów.

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć trudności z używaniem gramatyki, takich jak liczba mnoga czy czasowniki.

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć problemy z nawiązywaniem i podtrzymywaniem rozmowy.

Choroby ostre charakteryzują się szybkim początkiem, nasilonymi objawami i krótkim okresem trwania.

Choroby przewlekłe mają powolny początek, łagodniejsze objawy i trwają długo.

Paradygmat ten skupia się na fizycznych aspektach choroby i poszukuje leczenia, które przywróci prawidłowe funkcjonowanie.

To podejście traktuje człowieka jako całość i uwzględnia aspekty fizyczne, psychiczne i społeczne.

Osoby niewidome od urodzenia mają opóźniony rozwój ruchowy, mowy i funkcji poznawczych. Mają też problemy z socjalizacją, emocjami i samodzielnością.

Osoby, które oślepły później, często doświadczają dezorganizacji osobowości, stresu, depresji i obniżonego poczucia własnej wartości. Czują się również zależne od innych.

Dzieci niewidome zaczynają gaworzyć i głużyć tak samo jak dzieci widzące, ale później mają opóźnienie w wypowiadaniu pierwszych słów.

Istnieje wiele stanowisk na temat specyfiki rozwoju mowy u dzieci niewidomych. Jedni twierdzą, że uszkodzenie wzroku nie powoduje znaczących zaburzeń, inni że wpływa na rozwój mowy negatywnie.

Dzieci niewidome mają trudności z wyodrębnieniem dźwięków otoczenia, a ich rozwój mowy może być opóźniony ze względu na ograniczone możliwości obserwacji i naśladowania.

Zaburzenia w rozwoju mowy dziecka niewidomego mogą obejmować opóźnienie, zaburzenia płynności mówienia, bezładną mowę i trudności z rozumieniem słów

Zaburzenia rozwoju mowy u dzieci niewidomych mogą być spowodowane zaburzeniami słuchu i wzroku.

Dzieci niewidome czasami rozwijają mowę bezładną, co oznacza, że wypowiadają słowa w sposób niezrozumiały.

Strategia radzenia sobie z chorobą, skupiająca się na odwracaniu uwagi od choroby i jej objawów, koncentracji na innych sprawach, zaprzeczaniu jej istnieniu.

Strategia radzenia sobie z chorobą, skupiająca się na dolegliwościach, poszukiwaniu informacji i chorobie. Choroba staje się centrum życia.

Osoby, które mają ograniczenia w funkcjonowaniu kończyn górnych, dolnych lub kręgosłupa, z powodu trwałego uszkodzenia lub niedorozwoju mózgu, lub schorzeń w układach kostnym, mięśniowym, nerwowym.

Grupa osób pozbawionych kończyn lub ich części, spowodowane amputacjami lub wadą rozwojową.

Grupa osób z uszkodzeniami układu nerwowego lub mięśni, odpowiedzialnych za funkcjonowanie kończyn, np. MPD, choroba Heinego-Medina, stwardnienie rozsiane.

Grupa osób z nieprawidłowościami w budowie szkieletu powstałymi w okresie rozwoju.

Metoda edukacji, w której dzieci z niepełnosprawnościami uczą się w zwykłych szkołach, razem z rówieśnikami bez niepełnosprawności.

Metoda edukacji, w której proces nauczania jest dostosowywany do potrzeb każdego ucznia, w tym do potrzeb dzieci z niepełnosprawnościami.