Diersystemen en Voeding Quiz

De basisregel voor het verstrekken van water aan dieren en planten is: geef ze altijd vers, proper water.

Waterkwaliteit is belangrijk voor runderen, varkens, pluimvee en andere landbouwdieren. Kleine hoeveelheden zware metalen in drinkwater kunnen problemen veroorzaken.

De mate waarin water elektriciteit geleidt, geeft aan hoeveel zouten er in zitten. Dit is belangrijk voor de smaak.

Nitraat en nitriet in het water kunnen leiden tot vergiftiging bij mensen en dieren. Dit komt vaak voor door besmetting van oppervlakkig water.

De aanwezigheid van colibacteriën in water wijst op een organische besmetting die diarree kan veroorzaken.

Voedermiddelen worden uitgedrukt in verse stof (VS). De droge stof (DS) is wat overblijft na verhitting en bevat alle voedingsstoffen.

Eiwitten zijn belangrijk voor de groei en ontwikkeling van dieren, omdat ze de bouwstenen zijn voor cellen, spieren, veren, enzovoort.

Eiwitten bestaan uit aminozuren. Er bestaan ongeveer 500 verschillende aminozuren, maar slechts 20 zijn belangrijk voor het lichaam.

Een complex koolhydraat dat bestaat uit lange ketens van glucosemoleculen, samengesteld uit amylose en amylopectine.

Een complexe koolhydraat die niet verteerd wordt door het lichaam, maar belangrijk is voor een gezonde darmfunctie.

Koolhydraten die door het lichaam snel kunnen worden afgebroken tot energie.

Koolhydraten die door het lichaam niet worden afgebroken en geen energie leveren.

Levende micro-organismen die een gunstig effect hebben op de gezondheid.

Koolhydraten die fungeren als voedsel voor gunstige bacteriën in de darm.

Een stofwisselingsziekte veroorzaakt door een tekort aan insuline of een verminderde gevoeligheid voor insuline.

Een onvoldoende aanvoer van glucose naar de hersenen, wat kan leiden tot ernstige problemen.

Vogels hebben vaak geen tanden, maar beschikken over een kliermaag voor het verteren van voedsel.

Een deel in de maag van vogels dat verantwoordelijk is voor het afbreken van voedsel met behulp van spieren.

Twee zakjes in de darm van vogels die dienen voor de vertering van voedsel.

Het spijsverteringsstelsel is in principe een lang kanaal dat in de buikholte ligt.

De binnenste laag van de darmwand die zorgt voor de gladde bekleding.

De mondholte is belangrijk voor het opnemen en mechanisch verkleinen van voedsel.

De tong heeft meerdere functies, waaronder het proeven, opnemen en verplaatsen van voedsel.

Speekselklieren produceren speeksel met verschillende functies, waaronder vocht toevoegen en de vertering van zetmeel starten.

Varkens zijn gevoelig voor stress, wat tot maagzweren kan leiden. De samenstelling van het voeder speelt een belangrijke rol. Voeder dat rijk is aan ruwe celstof wordt langzamer verteerd dan voeder met veel suikers, wat invloed heeft op de verzadiging.

De snelheid waarmee de maag ledigt, is afhankelijk van de pH in de twaalfvingerige darm. De pH wordt geneutraliseerd door pancreassap. Pas wanneer de pH in de darm tussen 6,6 en 7 ligt, zal de pylorus opnieuw opengaan. Hoe lager de pH, hoe langzamer de voedselpassage.

De maagdarmflora speelt een belangrijke rol bij de spijsvertering van éénmagigen. Bacteriën in de dikke darm fermenteren vezels en andere stoffen.

Voedingsvezel, ook ruwe celstof genoemd, kan niet door enzymen worden verteerd. Bacteriën in de dikke darm breken vezels af.

Eenmagigen en herkauwers hebben gelijkenissen in hun maagdarmflora en de soorten gevormde vetzuren. Echter, éénmagigen hebben geen protozoa of fungi in hun dikke darm en produceren minder methaan.

Carnivoren hebben een klein darmvolume en een korte darmlengte in vergelijking met hun lichaamslengte. Dit zorgt voor een korte verblijfsduur van het voedsel, waardoor snel verteerbaar en resorbeerbaar voedsel noodzakelijk is.

Carnivoren produceren veel speeksel, maar weinig amylase. De maag produceert maagzuur, pepsine en gastrine om de eiwitvertering te bevorderen.

De dunne darm van carnivoren bevat verteringsenzymen zoals lipase (voor vet) en amylase (voor koolhydraten). Ook bevat de dunne darm enzymen die lactose en saccharose verteren, maar deze werken minder goed bij oudere dieren.

De dikke darm van carnivoren dient voornamelijk om chymus in te dikken. Bacteriën in de dikke darm breken eiwitten en koolhydraten af.

Carnivoren hebben een groot maagvolume in vergelijking met hun darmlengte. Dit zorgt voor een korte verblijfsduur van het voedsel, waardoor snel verteerbaar voedsel noodzakelijk is. Ze zijn vaak 'meal eaters' die in een korte tijd grote hoeveelheden voedsel consumeren.

De dikke darm is een belangrijk onderdeel van het spijsverteringsstelsel van dieren. Het is verantwoordelijk voor de absorptie van water en elektrolieten, evenals voor de fermentatie van voedsel in sommige soorten.

De cloaca is een gemeenschappelijke opening bij vogels, reptielen, amfibieën en sommige vissen waar de darmen, de urinewegen en het voortplantingsstelsel samenkomen. Dit betekent dat ontlasting, urine en eieren via dezelfde opening worden uitgescheiden.

Paarden en konijnen hebben een enkelvoudige maag en een hindgutfermentersysteem. Dit betekent dat hun maag niet in staat is om plantenmateriaal volledig te verteren, maar dat de fermentatie plaatsvindt in de dikke darm.

Deze dieren hebben een spijsverteringsstelsel dat is aangepast om plantaardig materiaal te verwerken. Ze hebben een meervoudige maag, die bestaat uit voormagen en een pens, waar micro-organismen helpen met de fermentatie van voedsel.

De benodigde hoeveelheid voedsel verschilt per diersoort, afhankelijk van de fysieke activiteit, groei, dracht of lactatie. Ook het metabolisme van het dier en de omgeving spelen een rol.

De pens is de grootste maag van de koe en heeft een belangrijke rol bij de vertering van ruwvoer. De penswand beweegt volgens een specifiek patroon, waardoor de vloeistoflaag stijgt en zakt. Dit is belangrijk voor het verversen van vocht tegen de penswand, het uitwassen van de structuurlaag en het transport van fermentatieproducten naar andere magen.

De pensbeweging in de koe helpt de structuurlaag uit te wassen en de fermentatieproducten mee te nemen naar andere magen. Dit zorgt ervoor dat de structuurlaag wordt ververst en verhoogt de opname van voedingsstoffen.

De pensbeweging stimuleert het herkauwen, waardoor de koe het voeder fijner maalt, gas oprispt en de pH van de pens in de gaten houdt.

De pens bevat een specifieke microflora die ruwe celstof, suikers en zetmeel omzet in energie en eiwitten voor de koe. Dit gebeurt zonder zuurstof (anaeroob) en resulteert in de productie van vluchtige vetzuren, microbieel eiwit, B-vitamines en methaangas.

Schimmels en pH-veranderingen zijn voorbeelden van factoren die de microbiële flora in de pens kunnen verstoren. Dit kan leiden tot veranderingen in de fermentatieprocessen, de vluchtige vetzuurverhouding en de gezondheid van de koe.

De verhouding van vluchtige vetzuren (VVZ) in de pens is van belang voor de melkproductie. Azijnzuur is nodig voor de melkvetproductie, propionzuur voor de lactoseproductie en boterzuur voor de eiwitproductie.

De pH in de pens wordt gebufferd door natriumbicarbonaat (NaHCO3) uit speeksel. De structuur van het voeder is belangrijk voor de pH-regulatie omdat het de speekselproductie en de fermentatieprocessen beïnvloedt.

Een te snel beschikbare hoeveelheid suikers in het voeder kan leiden tot een snelle zuurvorming in de pens en pensverzuring. Dit heeft negatieve gevolgen voor de koe, zoals verminderde activiteit van de microflora en veranderingen in de melksamenstelling.

Risicovoeders zijn voeders die rijk zijn aan snelle suikers, zoals suikerrijke graansoorten. Deze voeders kunnen leiden tot pensverzuring, omdat ze snel worden afgebroken en veel zuur produceren.

De netmaag is een belangrijk deel van de koe's maagsysteem. Hij ontvangt de vloeistoffase van de pens en sorteert de voeding, waardoor grovere delen gescheiden worden van fijnere, opgeloste delen. De netmaag coördineert ook de vertering door contracties te regelen.

De boekmaag is een ander deel van de koe's maagsysteem. De voederbrij wordt hier fijn gemalen en er worden water, natrium en vluchtige vetzuren opgenomen. De dikke voedermassa wordt geleidelijk naar de lebmaag gestuurd.

De lebmaag is een belangrijk deel van de koe's maagsysteem. De voederbrij wordt hier verder verteerd door de werking van maagzuur, pepsine en lipase. De vertering van beschermde voederbestanddelen gebeurt in de lebmaag.

Een lebmaagverplaatsing/dilatatie is een ernstige aandoening bij koeien, waarbij de lebmaag verschuift in de buikholte en mogelijk verdraait. Dit resulteert in ernstige koliek en kan levensbedreigend zijn.

Er zijn verschillende factoren die kunnen bijdragen aan Lebmaagverplaatsing, waaronder een negatieve energiebalans (NEB) na afkalven, onvoldoende voederopname en een hoogproductieve status van de koe.

Lebmaagverplaatsing is een ernstige aandoening die snel kan leiden tot shock en zelfs de dood. De symptomen omvatten verminderde eetlust, minder melkproductie en sufheid (links) en buikpijn en shock (rechts).