De Rol van Koningen en Rechtbanken in de Late Middeleeuwen

Study Notes

Deel 5: De Britse Revolutie (1640-1701)
Magna Carta (1215): beoogde inmenging koning in gewone rechtsgang te stoppen
Act of Supremacy (1534): verwierp pauselijke gezag, stelde koning aan als hoofd van Engelse kerk
Act of Uniformity (1559): vestigde Anglicaanse kerk als enige toegestane geloofsovertuiging
Stuart dynastie: Jacobus I (1603-1625), Karel I (1625-1649), Karel II (1660-1685), en Jacobus II (1688-1689)
Parlementen: ontwikkeling van drie takken: Commons, Lords en King/Queen
Commons: 2 vertegenwoordigers per graafschap/borg/stad, uitoefening rechtsmacht, toestemming belastingen, neerleggen klachten/voorstellen/petities
Lords: bisschoppen, abten en hoge adel
Tudors: parlementen hadden veel inspraak in wetgeving, maar vorsten hadden sterke greep door ministers en zetten parlementen naar hun hand
Burgeroorlog (1640-1649) en Glorieuse Revolutie (1688-1689): gevolgen van conflicten tussen koningen en parlementen
Act of Settlement (1701): sloot katholieken uit van de kroon en bepaalde protestantse Successie
Mixed government: concept van Coke om koning, parlement en common law rechtbanken te verdedigen
Negenjarig Oorlog (1689): vrede van Rijswijk, Londen neemt definitief leiding van Den Haag over
Willem III en Maria II (tot 1694): declaratie van rechten en tolerantie, Spaanse Successieoorlog, Act of Union
Historische jurisprudentie: concept van Coke, middel tussen natuur- en positiefrechtelijke tradities in Europese rechtstheorie
Elizabeth: Virgin Queen, vereiste regelmatige bezoek aan officiële kerkdiensten en verbood andere geloofssystemen
Elite regeert: koning, parlement en common law rechtbanken handelen volgens eigen interpretatie van gewoonterecht en wetgeving
Formele kroning: onthoudt pauselijke gezag, stelt koning aan als hoofd van Engelse kerk
Verdeling van rechtszaken: King's Bench (belangrijke zaken), Court of Common Pleas (gewone zaken), Exchequer (financiële zaken)
Common law rechtbanken: ontwikkelde zich in 13de eeuw, zelfstandig ten opzichte van koning, magistraten gekozen door lokale gemeenschappen, rechtsmacht uitgebreid door Henry VII en VIII
Afspraak tussen koning en parlement: limitaties aan koninklijke macht, jaarlijkse parlementen en sessies van minstens 50 dagen, verboden belastingen en gedwongen leningen zonder parlementaire toestemming, dwanginquartiering van soldaten bij burgers, beperkingen aan dispensaties voor wetsovertreders
Mixed government: concept van Coke, combinatie van monarchie, aristocratie en democratie, erkenning van natuurrecht dat koning, parlement en common law rechtbanken onderworpen is
Triennal Act (1641), Nineteen Propositions (1642), Uitroeping Commonwealth (1649), Additional Aid Act (1665), Test Act (1673): wetten en acten tijdens burgeroorlog en Glorieuse Revolutie
Protestantse Successie: garantie van protestantse opvolging, bevordering van religieuze tolerantie voor dissenters buiten de anglicaanse kerk, uitbuiting van katholieken uit overheidsambten, inclusief leger en vloot.- In de 17de eeuw bepaalden drie breuklijnen de constitutionele relatie tussen de Britse koning en parlementen onder de Stuarts: economische veranderingen met bevolkingsexplosie, landbouwrevolutie en economische ontwikkelingen, zeevaart en internationale/koloniale handel.
Economische ontwikkelingen met bevolkingsexplosie, landbouwrevolutie en zeevaart leidden tot de opkomst van de elite/middenklasse met kapitaal, waardoor de industrie en mijnbouw groeiden.
Dominantie van katoenimport uit de Caraïben gaf sterke positie en zorgde voor de inmenging van private ondernemers in de staatszaken: oprichting van handelscompagnieën met monopolie over bepaalde gebieden door de koning.
Ondernemers eisten militaire bescherming van hun belangen, maar weigerden belastingen te betalen, waardoor spanningen ontstonden tussen ondernemers en Stuart-koningen.
Geloofsoorzaken waren ook een belangrijk punt van disputen:
In 1534, met het Act of Supremacy, scheidde Hendrik VIII zich van de Kerk door het ontbinding van kloosters en abdijen.
Elite bondde zich financieel aan de belangen van de Anglicaanse kerk.
Onder Eduard VI, werd het een bocht naar protestantisme met de 'Book of Common Prayer'.
Maria I Tudor herstelde de Anglicaanse kerk.
Elizabeth I bevorderde conformisme met de anglicaanse kerk, maar garandeerde gewetensvrijheid.
In 1559, werd de Act of Uniformity ingevoerd, waarbij regelmatige bijwoning van de eucharistie verplicht was, maar met gewetensvrijheid om het eigen geloof te belijden als de uiterlijke geloofsdaden waren volbracht.
Er was een strijd binnen en rond de kerk.