Communicatie en Taal in Logopedie

De overkoepelende term die verwijst naar het uitwisselen van informatie tussen twee of meer personen met als doel invloed uit te oefenen.

Een middel of instrument dat we gebruiken om te communiceren. Het is een specifiek systeem van symbolen en regels.

Het gebruik van woorden, spraak of gesproken taal om te communiceren. Denk aan praten, zingen of verhalen vertellen.

Het gebruik van gebaren, lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen, oogcontact, toon van stem, aanraking, ruimtelijke afstand of andere non-verbale signalen om te communiceren.

Elke handeling, elk woord of elk gebaar stuurt een boodschap. Zelfs stilte communiceert iets.

De ontwikkeling van een kind op sociaal, motorisch, emotioneel en cognitief vlak.

Het gebied dat zich richt op de ontwikkeling van spraak en taal bij kinderen.

De vaardigheid om te luisteren en te begrijpen wat anderen zeggen, en de vaardigheid om zelf te spreken en te gebruiken.

Oefening helpt om vaardigheden te ontwikkelen.

Deze visie gelooft dat we met een aangeboren systeem voor taalverwerving geboren worden, genaamd LAD (Language Acquisition Device). Dit systeem focust vooral op grammatica.

Deze visie beweert dat we een aangeboren systeem hebben voor taal, maar benadrukt de rol van kennis, woordenschat en begrip.

Deze visie benadrukt dat zowel onze aanleg als onze interacties met anderen belangrijk zijn voor taalverwerving.

Een noodzakelijke voorwaarde voor taalverwerving. Zonder taalaanbied uit de omgeving kunnen we geen taal ontwikkelen.

Het aangeboren systeem voor taalverwerving, dat ons in staat stelt om taal te leren. Het is belangrijk voor de ontwikkeling van taalvaardigheden.

De kwaliteit en kwantiteit van het taalaanbod in onze omgeving is van groot belang voor hoe goed we taal leren.

Het is een misvatting om te denken dat een kind automatisch taal leert door naar school te gaan. Zowel aangeboren taalvermogen als taalaanbod zijn cruciaal voor taalverwerving.

De invloed van sociale en emotionele factoren op de taalontwikkeling van een kind.

Een kind dat zich zelfverzekerd voelt door positieve feedback, is eerder geneigd om te spreken en nieuwe woorden te gebruiken.

Kinderen die zich emotioneel veilig voelen in een groep, zijn meer geneigd om te communiceren en nieuwe woorden te leren.

De periode waarin kinderen het meest gevoelig zijn voor het leren van taal, tot ongeveer de leeftijd van 7 jaar.

De flexibiliteit van de hersenen tijdens de kindertijd, waardoor het leren van taal vergemakkelijkt wordt.

Het aangeboren vermogen van kinderen om taal te verwerven, volgens de theorie van Noam Chomsky.

Meertaligheid kan in sommige gevallen, zoals bij kinderen met taalontwikkelingsproblemen, extra aandacht vereisen.

De vaardigheid om taal te begrijpen, zoals woorden, zinnen en teksten.

De vaardigheid om taal te gebruiken om te praten, te schrijven of te tekenen.

Het is de kleinste eenheid van klank die betekenis kan veranderen, zoals de 'b' in 'boom' en 'bad'.

De regels die bepalen hoe je woorden moet buigen (enkelvoud, meervoud, vervoegingen).

De betekenis van woorden en zinnen, inclusief hoe woorden met elkaar in verband staan.

Het vermogen om over taal na te denken en te praten over taal zelf.

Het besef dat objecten blijven bestaan, zelfs wanneer ze niet zichtbaar of hoorbaar zijn.

Het idee dat een woord verschillende betekenissen kan hebben, afhankelijk van de context.

Pragmatiek focust op hoe taal in sociale contexten wordt gebruikt. Het omvat hoe we taal gebruiken om te communiceren, onze intenties te uiten en sociale relaties te onderhouden.

Communicatieve functies verwijzen naar de redenen waarom we taal gebruiken. Ze bepalen onze intenties en doelen tijdens interacties.

De expressieve functie van taal is het uitdrukken van spontane gevoelens en emoties.

De regulatieve functie van taal is het regelen en sturen van interacties met anderen.

De representatieve functie van taal is het geven en ontvangen van informatie.

De controlefunctie van taal is het beïnvloeden van het gedrag van anderen.

De sociale functie van taal is het leggen en onderhouden van sociale contacten.

De manier waarop een kind zich emotioneel en sociaal ontwikkelt, bijvoorbeeld door hechting met volwassenen te ontwikkelen.

Een sterke band die een kind opbouwt met één of meerdere volwassenen, wat essentieel is voor het emotioneel welzijn en de sociale ontwikkeling van het kind.

Een glimlach die een kind laat zien als reactie op sociale interacties, wat een teken van sociale betrokkenheid is.

Het vermogen van kinderen om emoties te herkennen en erop te reageren, zoals door lachende gezichten te prefereren boven boze.

Een spelletje waar kinderen verborgen gaan en dan weer tevoorschijn komen, wat de hechting versterkt en objectpermanentie bevordert.

De neiging van kinderen om zich meer te richten op de mond van volwassenen dan op hun ogen, wat hen helpt bij het leren van spraak en het begrijpen van emoties.

Het vermogen van kinderen om anderen om aandacht te vragen door middel van geluiden of gebaren.

De uiting van verschillende emoties door middel van woorden, gebaren en gedrag, zoals voorwerpen geven op verzoek.