Communicatie en Systeemgericht Werken

Het verschijnsel waarbij mensen dezelfde situatie verschillend interpreteren in termen van oorzaak en gevolg. Ze zien hun eigen gedrag als reactie op dat van de ander, wat tot conflicten kan leiden.

Brede context van een probleem in kaart brengen om mensen te helpen hun problemen minder individualistisch te bekijken en effectief aan te pakken.

De erkenning dat gedrag en gebeurtenissen continu elkaar beïnvloeden, zonder vast startpunt.

De intentie van de boodschap versus de manier waarop de boodschap door de ontvanger wordt opgevat. Je hebt controle over wat je zegt, maar niet hoe de ander het interpreteert.

Terugkerende interacties tussen mensen in een systeem. Deze patronen kunnen positief of negatief zijn, afhankelijk van de uitkomst.

Een onvruchtbaar interactiepatroon dat leidt tot conflicten of problemen in een systeem.

Gedrag geeft informatie en lokt nieuw gedrag uit, wat leidt tot een terugkoppelingslus van actie en reactie. Deze lussen laten zien hoe gedrag binnen het systeem niet op zichzelf staat, maar continu invloed heeft op andere onderdelen.

Systeemgericht werken richt zich op de relaties tussen mensen en de context waarin ze zich bevinden, in plaats van op individueel gedrag.

Een gezin is geen statisch concept, maar evolueert voortdurend. Denk aan eenoudergezinnen, nieuw samengestelde gezinnen, gezinnen met twee moeders, enz. De structuur van een gezin kan evolueren naargelang de levensfase.

Om een gezin volledig te begrijpen, is het belangrijk om alle factoren die er invloed op hebben te beschouwen. Dit kan gaan om de omgeving waarin het gezin leeft, de relaties tussen familieleden en de verschillende rollen die ze spelen.

Het gezin is meer dan de som van zijn delen. De interacties en relaties tussen familieleden beïnvloeden de dynamiek van het gezin als geheel. Denk aan een sportploeg die meer bereikt samen dan individueel.

Deze lens bekijkt de invloed van de bredere maatschappij op het gezin. Factoren zoals armoede, sociale ongelijkheid en culturele normen kunnen een impact hebben op de dynamiek in het gezin.

Deze lens bekijkt het gezin vanuit het perspectief van outsiders, zoals vrienden, familie of buren. Hoe ervaren zij de familie en wat is hun interpretatie van de dynamiek in het gezin?

Dit aspect van het perspectief van buitenstaanders focust op de concrete dingen die gebeuren in het gezin: wat wordt er gezegd, wat wordt er gedaan.

Dit aspect van het perspectief van buitenstaanders focust op de gevoelens en interpretaties die ten grondslag liggen aan de interacties met het gezin. Wat is de relatie tussen de buitenstaander en het gezin?

De familie heeft haar eigen regels, gewoontes en routines. Deze bepalen hoe individuen zich in het gezin gedragen en wat er van hen wordt verwacht. Denk aan de rollen van vader, moeder, kind, enz.

Een manier om de werkelijkheid te ordenen, waarbij oorzaak-gevolg in een rechte lijn wordt gezien. Dit in tegenstelling tot een circulaire manier van denken, waar oorzaak en gevolg met elkaar verweven zijn.

Het vermogen van systemen/families om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden, problemen te overwinnen en ervan te leren.

Een verhaal dat iemand vertelt over een probleem, vaak gevormd door interacties in de leefwereld en beïnvloed door dominante maatschappelijke verhalen.

Het proces waarbij twee of meer mensen samen nieuwe betekenissen, inzichten of oplossingen creëren door hun ervaringen, kennis en perspectieven te delen en te combineren.

Het probleem is niet de persoon zelf, maar iets wat de persoon heeft. Zo kan iemand afstand nemen van het probleem.

Het in kaart brengen van verschillende stemmen en perspectieven in de context, zoals partners, kinderen, of de innerlijke dialoog.

Een manier om te kijken naar de positieve aspecten van een systeem en naar steunbronnen in het netwerk van de persoon.

De persoonlijke geschiedenis, ervaringen, rol in het gezin, temperament en de manier waarop men denkt en handelt. Dit vormt de basis voor hoe iemand de wereld bekijkt.

De verhalen die in een familie verteld worden over het verleden, de waarden en de betekenis die aan gebeurtenissen wordt toegekend.

De eigen ervaringen in het leven, zowel positieve als negatieve, die een impact hebben op de empathie en het begrip voor cliënten.

Een hulpverlener heeft een eigen culturele achtergrond die zijn/haar/hun denken en handelen beïnvloedt. Soms botsen deze culturen met elkaar.

Een set van overtuigingen die een hulpverlener heeft over geestelijke gezondheid, de manier waarop hulpverlening hoort te functioneren en hoe problemen aangepakt moeten worden.

De invloed van de samenleving, met haar normen, waarden en trends, op de perceptie van geestelijke gezondheid en de vraag naar hulpverlening.

De persoonlijke gevoelens, gedachten en twijfels die een hulpverlener ervaart tijdens het werk. Het is belangrijk om te reflecteren op deze interne dialoog voor bewustwording en professionaliteit.

De hulpverlener kijkt voorbij aan beperkingen en focust op de mogelijkheden van de cliënt. Ze formuleren haalbare doelen en laten ruimte voor verbetering in de toekomst.

Gelijke patronen in verschillende systemen, zoals het gezin en de hulpverlening. Bijvoorbeeld: een vader die altijd wil begrijpen en een moeder die altijd actie wil ondernemen.

Verschillende teamsleden hebben verschillende perspectieven op problemen, gebaseerd op hun opleiding, beroep en ervaring.

Het vermijden van discussies over wie gelijk heeft en in plaats daarvan focussen op wat het beste is voor de cliënt.

Hulpverleners richten zich op de interactie tussen de cliënt en zijn omgeving, in plaats van alleen op de cliënt zelf.

Hulpverleners worden geconfronteerd met druk door moeilijke situaties, veel instanties en hun eigen beperkingen.

De nadruk op veiligheid en controle in de maatschappij, wat kan leiden tot strengere regels en protocollen.

De moeilijke balans tussen het belang van veiligheid en het zoeken naar manieren om ouders te ondersteunen.

Elke vraag tijdens een eerste gesprek heeft al een impact en is niet neutraal. Het is geen neutrale informatieverzameling maar een start van de therapeutische relatie.

De reden waarom de client naar de hulpverlening is doorverwezen. Bepaalt de context en verwachtingen.

De verwijzing kan invloed hebben op de werkrelatie, aangezien de client specifieke verwachtingen heeft gekregen.

De ervaringen van de client met hulpverlening in het verleden beïnvloeden de huidige ervaring.

De omgeving waarin de hulpverlening plaatsvindt, zoals de fysieke ruimte en de sfeer, beïnvloedt de werkrelatie.

Een transparant kader omvat het voorstellen van jezelf, de werkwijze uitleggen en afspraken maken over privacy, contact met verwijzers en stiptheid.

Maak ruimte voor meerstemmigheid, 'joinen' en dialogische ruimte om een open en respectvolle communicatie te creëren.

De taxatie of assessment is nodig om een passende behandeling te vinden voor de problematiek.