Celbiologie Quiz

Water is het meest voorkomende molecuul in een cel en is essentieel voor het leven. Het zorgt voor cohesie, temperatuurstabilisatie en werkt als oplosmiddel.

Koolstof (C) is het belangrijkste atoom in biomoleculen vanwege zijn stabiliteit en zijn vermogen om vier bindingen te vormen.

Cellen hebben een membraan die selectief permeabel is, waardoor ze hun inhoud kunnen beschermen en communiceren met hun omgeving.

Macromoleculen zijn grote polymeren die zijn opgebouwd uit kleinere bouwstenen. Voorbeelden zijn eiwitten, nucleïnezuren en suikers.

ATP is een energierijk molecuul dat wordt gebruikt om biochemische reacties in de cel aan te drijven.

De zelf-assemblage van macromoleculen resulteert in de vorming van supramoleculaire structuren zonder extra energie of informatie.

Eiwitten zijn de belangrijkste en meest abundante macromoleculen in de cel. Ze vervullen een breed scala aan functies.

Een aminozuur is een bouwsteen van een eiwit. Het bevat een amino-groep, een carboxyl-groep, een waterstofatoom en een variabele zijketen (R-groep).

De primaire structuur van een eiwit is de lineaire volgorde van aminozuren.

Secundaire structuren zijn de lokale vouwingen van een polypeptideketen, zoals α-helices en β-sheets.

De tertiaire structuur van een eiwit is de volledige 3D-vorm, inclusief de secundaire structuren en de interacties tussen zijketens.

Quaternaire structuur van een eiwit beschrijft de interactie tussen verschillende polypeptideketens in een eiwitcomplex.

Aminozuren worden gekoppeld door peptidebindingen om een polypeptide te vormen.

Polysacchariden zijn polymeren van monosacchariden. Ze dienen als opslag van energie en structuur in de cel.

Glucose is een belangrijke hexose suiker die als energiebron dient in de cel.

Een disaccharide is een verbinding van twee monosacchariden, gekoppeld door een glycosidebinding.

Glycogeen is een opslagsuiker in dieren die bestaat uit vertakte ketens van glucose.

Nucleïnezuren zijn polymeren van nucleotiden die betrokken zijn bij het opslaan, overdragen en tot uiting brengen van genetische informatie.

Nucleotiden zijn de bouwstenen van nucleïnezuren. Ze bestaan uit een suiker, een fosfaatgroep en een stikstofbase.

DNA is een dubbele helix met twee complementaire polynucleotideketens die antiparallel lopen.

RNA is vergelijkbaar met DNA, maar heeft een enkelstrengs structuur en uracil i.p.v. thymine als base. Het speelt verschillende rollen bij genexpressie.

ATP is de belangrijkste energiebron van de cel. Het bestaat uit adenosine, ribose en drie fosfaatgroepen.

Lipiden zijn een heterogene klasse van moleculen die hydrofoob zijn. Ze dienen als energieopslag, structuur in membranen en signalering.

Vetzuren zijn lange, apolaire koolstofketens met een zure carboxylgroep.

Triacylglycerolen zijn glycerolmoleculen met drie vetzuren die eraan vastzitten.

Fosfolipiden zijn lipiden met een polaire kop en twee apolaire staarten. Ze zijn essentieel voor de opbouw van membranen.

De celmembraan is een dubbele laag van lipiden die een barrière vormt tussen de cel en haar omgeving.

De kern is het controlecentrum van de cel, waar het DNA is opgeslagen en genexpressie wordt gereguleerd.

Het endoplasmatisch reticulum (ER) is een netwerk van membranen dat betrokken is bij eiwitsynthese, lipidenproductie en detoxificatie.

Het Golgi-apparaat is een organel dat eiwitten verwerkt en verpakt, en ze vervolgens naar hun bestemming transporteert.

Lysosomen zijn organellen die enzymen bevatten die betrokken zijn bij de afbraak van moleculen en cellulaire resten.

Peroxisomen zijn organellen die betrokken zijn bij de afbraak van vetzuren en de neutralisatie van toxische stoffen.

Mitochondriën zijn organellen die energie produceren via celademhaling.

Signup and view all the flashcards