Biotransformacja: reakcje I i II fazy

Przemiany chemiczne ksenobiotyków w organizmie na mniej toksyczne metabolity.

Procesy funkcjonalizacji, wprowadzające nowe grupy funkcyjne do ksenobiotyków.

Sprzęganie, polegające na tworzeniu bardziej polarnych metabolitów.

Aktywacja, skupiająca się na wydalaniu reaktywnych metabolitów z organizmu.

Dotyczy substancji silnie polarnej lub lipofilnej, które nie podlegają tym procesom.

Grupa enzymów monooksygenaz wymagających tlenu i NADPH.

Wielu izoenzymów o różnych właściwościach, strukturze i masie cząsteczkowej.

Reakcje, w których dodawana jest grupa hydroksylowa do ksenobiotyków.

Reakcja, w której substancja traci elektrony, często z udziałem tlenu.

Utlenianie związków organicznych z obecnością atomu azotu.

Oksydacja związków siarkowych w trakcie biotransformacji.

Usuwanie grupy aminowej przy pomocy reakcji oksydacyjnej.

Proces sprzęgania z kwasem glukuronowym, zwiększający rozpuszczalność ksenobiotyków w wodzie.

Glukuronidy powstające ze sprzęgania alkoholi i fenoli; zwiększają rozpuszczalność w wodzie.

Glukuronidy powstające z amin alifatycznych i aromatycznych, ułatwiające ich wydalanie.

Glukuronidy powstające z merkaptanów; tworzą tioetery.

Odwracalny proces sprzęgania, w którym mogą resorbowane być cząsteczki kwasu glukuronowego.

Enzymy uczestniczące w hydrolizie glukuronidów, obecne w lizosomach i florze bakteryjnej jelit.

Zjawisko możliwe przez glukuronidację, prowadzi do aktywacji ksenobiotyków, w tym aminy aromatyczne.

Aktywna forma kwasu siarkowego, służąca do sprzęgania z ksenobiotykami.

Reakcja rozkładu glikozydów pod wpływem wody.

Usunięcie atomów halogenu z cząsteczki.

Proces przemiany ksenobiotyków w sposób ułatwiający ich wydalanie.

Połączenie metabolitów ksenobiotyków z endogennymi związkami.

Noktózowy związek wysokoenergetyczny używany w biochemicznych reakcjach.

Grupa enzymów katalizujących procesy sprzęgania.

Aktywna forma kwasu glukuronowego w reakcji glukuronidacji.

Związek chemiczny wydalany z moczem, pochodny arsenu.

Reakcja, w której ksenobiotyki łączą się z aminokwasami, np. glicyną.

Powstaje z połączenia kwasu benzoesowego i glicyny.

Proces przekształcania rtęci w formy bardziej toksyczne lub mniej toksyczne przez bakterie.

Tripeptyd z kwasu glutaminowego, cysteiny i glicyny, głównie w wątrobie.

Proces dodawania grupy acetylowej do substancji, ważny dla detoksykacji.

Formy metanolu powstałe przez sprzęganie z glutationem, wydalane z moczem.

Aktywna forma octanu działająca w acetylacji.

Enzymy biorące udział w acetylacji, różniące się lokalizacją i funkcją.

Proces, w którym ksenobiotyki stają się bardziej reaktywne po sprzęganiu.

Osoby z wolniejszym metabolizmem acetylacji, bardziej narażone na nowotwory.

Osoby z szybszym metabolizmem acetylacji, mniej narażone na niektóre nowotwory.

Proces biotransformacji z wykorzystaniem aminokwasów jako koniugatów.