علوم تربيتى در ايران

علوم تربیتی در ایران

• شکل‌گیری علوم تربیتی به محتوا و مبانی علمی خاص می‌پردازد که موضوع تربیت را تحلیل می‌کند.
• مفهوم تربیت ابهاماتی دارد و تعاریف متعددی برای آن وجود دارد؛ به همین دلیل، تلاش برای تعریف واحد از تربیت ناکام مانده است.
• بر اساس نظریه کستون میالاره، تربیت فرایندی است که مربی به فرد یا گروه دیگری تأثیر می‌گذارد و شامل سه رکن مربی، متربی و فرایند تربیت است.
• از ویژگی‌های تربیت خوب، اهداف مشترک بین مربی و شاکرد، انتخاب فرآیندهای تربیتی مرتبط با اهداف و تأمین ارزیابی مستمر است.

پیدایش علوم تربیتی

• تاریخ اندیشه مسئولیت مطالعه و بررسی تربیت را به عهده داشته و پیدایش مطالعات علوم تربیتی با آموزش عمومی اجباری پیوند دارد.
• در پایان قرن نوزدهم، نیاز به معلمان متخصص موجب تاسیس نخستین کرسی علوم تربیتی در دهه ۱۸۸۰ در ژنو و دیگر کشورهای غربی شد.
• عنوان "علوم تربیتی" به عنوان رشته‌ای جدید به وسیله ادوارد کلا‌یارد و تأسیس موسسه علوم تربیتی روسو در سال ۱۸۱۱ توسعه یافت.

تحولات علوم تربیتی در ایران

• تاسیس علوم تربیتی به عنوان رشته‌ای دانشگاهی در ایران تحت تأثیر اهداف سیاسی و اجتماعی جدید بود.
• در سال ۲۱۳، با وجود آغاز مدارس جدید، تعداد معلمان رسمی در کشور تنها ۴۲ هزار نفر بود، در حالی که جانمایی‌ها نشان می‌داد که به یک معلم برای دو دانش‌آموز نیاز است.
• تاسیس دارالمعلمين مرکزی در سال ۱۳۰۴ و ارتقاء آن به دانشسرای عالی در سال ۱۳۱۶ به نیاز به تربیت معلمان پاسخ داد.
• در سال ۱۳۱۰، دانشسرای عالی به دانشگاه تهران ملحق شد و رشته "فلسفه و علوم تربیتی" تحت دانشکده ادبیات شروع به فعالیت کرد.
• در سال ۱۳۴۴، طرح تأسیس دانشکده علوم تربیتی در دانشگاه تهران با هدف تربیت معلمان و پژوهش در مسائل نظام تعلیم و تربیت به تصویب رسید.
• نقش افراد تحصیل‌کرده در غرب نظیر عیسی صدیق و علی‌اکبر سیاسی در تأسیس دانشسرا و علوم تربیتی مهم بود.
• علوم تربیتی جدید ایران تحت تأثیر تحولات معرفتی و علمی غرب شکل گرفت و برنامه‌ریزی درسی آن متاثر از این تحولات بود.

در این آزمون به بررسی تحول علوم تربیتی در ایران و روند شکل‌گیری آن پرداخته می‌شود. همچنین، تعریف تربیت و چالش‌های آن بر اساس نظرات مختلف تحلیل خواهد شد. با شرکت در این آزمون، درک بهتری از نظام تعلیم و تربیت اسلامی خواهید داشت.