การจำแนกความเหมาะสมของที่ดิน

ดินคือชั้นที่อยู่ระหว่าง 4 ชั้นหลักของโลก ได้แก่ ชั้นบรรยากาศ ชั้นหินแข็ง ชั้นสิ่งมีชีวิต และชั้นน้ำ

ดินเป็นสิ่งสำคัญในระบบนิเวศของโลก เนื่องจากมีบทบาทสำคัญหลายอย่าง

ดินเป็นแหล่งอาหารสำหรับพืช จัดเก็บน้ำไว้ในธรรมชาติ เป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิต

การสูญเสียดินหรือการเสื่อมโทรมของดิน สามารถเกิดได้จากทั้งธรรมชาติและจากการกระทำของมนุษย์

ดินประกอบด้วย ส่วนประกอบหลัก 5 ประเภท:

ส่วนประกอบของดิน ได้แก่ อินทรีย์วัตถุ แร่ธาตุ อากาศ น้ำ และสิ่งมีชีวิต

ดินเกิดจากการสลายตัวของหิน เศษซากพืช ซากสัตว์ และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ

ดินมีหลายประเภท ขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศ สภาพแวดล้อม และการใช้งาน

ดินเป็นทรัพยากรธรรมชาติที่มีค่าควรได้รับการอนุรักษ์และใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน

การอนุรักษ์ดิน เป็นสิ่งสำคัญต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน และรักษาความสมดุลของระบบนิเวศ

กระบวนการเคลื่อนย้ายสารละลายหรือสารแขวนลอยจากชั้นดินบนไปสู่ชั้นดินล่าง

ชั้นดินตอนบนที่สูญเสียวัสดุไป

ชั้นดินตอนล่างที่รับวัสดุจากชั้นดินบน

กระบวนการเกิดดิน ใช้เวลานานหลายร้อยปี

ดินเป็นระบบเปิด มีการแลกเปลี่ยนวัสดุกับสิ่งแวดล้อม

การชะล้างออกจากชั้นดิน

การเปลี่ยนแปลงทางเคมีในดินที่เกิดจากการขังน้ำ

การสะสมของเหล็กในดิน ทำให้ดินมีสี

กระบวนการเปลี่ยนแปลงดินในเขตร้อน

การตรวจวัดสมบัติทางธรรมชาติของดิน เช่น ปริมาณอินทรีย์วัตถุ

สัดส่วนของอนุภาคในดิน

รูปร่างและขนาดของเม็ดดิน

อนุภาคดินที่มีขนาดใหญ่

อนุภาคดินที่มีขนาดเล็ก

ช่องว่างอากาศในดิน

การประเมินศักยภาพของดิน โดยเน้นธรรมชาติของการใช้ดิน เช่น การปลูกข้าว การปลูกพืชไร่ ทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ ไม้ผล/ไม้ยืนต้น หรือพื้นที่ต้นน้ำ

แบ่งระดับความเหมาะสมของดินสำหรับพืชแต่ละชนิด เช่น ข้าว, พืชไร่, ทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์, ไม้ผล/ไม้ยืนต้น

แสดงระดับความเหมาะสมของดินสำหรับปลูกข้าว

แสดงระดับความเหมาะสมของดินสำหรับปลูกพืชไร่

แสดงระดับความเหมาะสมของดินสำหรับทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์

แสดงระดับความเหมาะสมของดินสำหรับไม้ผล/ไม้ยืนต้น

แสดงระดับความเหมาะสมของดินสำหรับพื้นที่ต้นน้ำ

หมายถึงดินที่มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการปลูกข้าว

หมายถึงดินที่มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการปลูกพืชไร่

หมายถึงดินที่มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการเลี้ยงสัตว์

ขนาดอนุภาคของดินมีผลต่อการไหลเวียนและการอุ้มน้ำ

การรวมตัวกันของอนุภาคดินเป็นหน่วยที่ใหญ่กว่า

แรงดึงดูดระหว่างอนุภาคดินและอนุภาคอินทรีย์

การแลกเปลี่ยนไอออนระหว่างผิวคอลลอยด์และสารละลายดิน

ปริมาณขั้นสูงสุดของไอออนที่สามารถแลกเปลี่ยนได้ในดิน

ไอออนที่มีประจุบวกที่ช่วยปรับปรุงความอุดมสมบูรณ์ของดิน

เปอร์เซ็นต์ของไอออนเบสที่มีอยู่ในดิน

การแทนที่อะตอมของธาตุหนึ่งด้วยธาตุอีกชนิดหนึ่งในโครงสร้างผลึก

ค่าที่วัดความเป็นกรด-ด่างของดิน

การรวมตัวของคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำเพื่อสร้างกรดคาร์บอนิก

การล้างไอออนเบสออกจากดิน

การเปลี่ยนแปลงความเป็นกรด-ด่างของดินส่งผลต่อการละลายของธาตุอาหาร

ระบบการจัดจำแนกประเภทดิน

ความสามารถของดินในการรองรับการใช้งาน

การแบ่งประเภทดินตามความเหมาะสมในการใช้ประโยชน์

การศึกษาหน้าตัดดินตามแนวดิ่ง เพื่อแสดงลักษณะของดินที่แตกต่างกันออกไปตามชั้นดิน ซึ่งเรียกว่า "Horizon"

"Horizon" เป็นคำภาษาอังกฤษใช้กำกับชั้นดินที่แตกต่างกันในหน้าตัดดิน ตัวอย่างเช่น Horizon A, Horizon B, Horizon C

วัตถุต้นกำเนิดดินมีผลต่อลักษณะดิน เช่น สีดิน เนื้อดิน โครงสร้างดิน องค์ประกอบของแร่ในดิน และการซึมซาบน้ำ ของดิน

สภาพภูมิอากาศมีผลต่อการสลายตัวของหินและแร่ และชนิดของพืชพรรณ ยิ่งมีฝนตกมากเท่าใด ยิ่งเกิดการชะละลายดินมากเท่านั้น อุณหภูมิมีผลต่อการสลายตัวของสารอินทรีย์

สิ่งมีชีวิตเล็กๆ เช่น แบคทีเรีย ช่วยย่อยสลายเศษพืชให้เล็กขึ้น สิ่งมีชีวิตใหญ่ เช่น หนอน แมลง ช่วยผสมดิน ทำให้ชั้นดินไม่ชัดเจน รากพืชช่วยเชื่อมอนุภาคดินไว้ด้วยกัน

ความสูงต่ำของสภาพภูมิประเทศส่งผลต่อความหนาของหน้าตัดดิน และการเกิดการไหลบ่าของน้ำ

ดินเกิดขึ้นอย่างช้าๆ ยิ่งดินอายุมาก ยิ่งมีความสมบูรณ์มาก

เป็นกระบวนการทีหินและแร่แตกตัวเล็กลงจากปัจจัยสภาพแวดล้อม เช่น อากาศ อุณหภูมิ นํา แสงแดด

การผุพังทางกายภาพเป็นการลดขนาดของหินและแร่ให้มีขนาดเล็กลงเรื่อยๆ

การผุพังทางเคมีเป็นการเปลี่ยนแปลงสมบัติทางเคมีของแร่ประกอบหิน

เป็นกระบวนการย่อยสลายเศษพืชให้มีขนาดเล็กลงจนเป็นส่วนประกอบอินทรีย์อย่างง่าย โดยอาศัยสิ่งมีชีวิตและเอนไซม์

เป็นกระบวนการที่เศษชิ้นส่วนของพืชถูกเปลี่ยนให้เป็นสารประกอบฮิวมัส

เกิดขึ้นในสภาวะที่การหายระเหยของน้ำในดินมากกว่าปริมาณน้ำที่ได้รับจากหยาดน้ำฟ้า

เมื่อมีปริมาณฝนมากกว่าการคายระเหย จะเกิดการไหลของน้ำจากผิวดินผ่านช่องในดินตามแรงโน้มถ่วงของโลก

การเคลื่อนย้ายของวัสดุภายในหน้าตัดดิน