Francja - Stereotypy, Informacje Ogólne 2023 PDF

FRANCJA – SYMBOLE, WIADOMOŚCI OGÓLNE I STEREOTYPY  Jak działają stereotypy? W momencie przyjęcia jakiegoś stereotypu człowiek często dokonuje kategoryzacji my – oni. Zaczyna postrzegać „swoich” jako indywidualności, gdzie każdy jest inny, czym innym się charakteryzuje...

FRANCJA – SYMBOLE, WIADOMOŚCI OGÓLNE I STEREOTYPY  Jak działają stereotypy? W momencie przyjęcia jakiegoś stereotypu człowiek często dokonuje kategoryzacji my – oni. Zaczyna postrzegać „swoich” jako indywidualności, gdzie każdy jest inny, czym innym się charakteryzuje, natomiast członków pozostałych grup widzi jako jednorodność, masę, przypisuje im wszystkim jednakowe cechy. Myśląc tak, odmawia sobie możliwości poznania „tamtych”. Jeżeli przy tym pojawią się, nie zawsze pozytywne, emocje, to wówczas dochodzi do powstawania uprzedzeń. To może rzutować na zachowanie człowieka wobec „innych”, co wiąże się nawet z zachowaniami dyskryminacyjnymi. Walter Lippman Public Opinion Obrazy (…) dotyczące świata zewnętrznego, który każda jednostka tworzy w swojej głowie. Obrazy te przyjmują różnoraką postać: schematów, szablonów, skryptów i sugerują, jakie informacje powinny zostać przyswojone i zapamiętane, a jakie można zmarginalizować czy wręcz pominąć. Źródło: Walter Lippman, Public Opinion, New Brunswick- London 1922, s. 4–7. Stereotypy a Francja Stereotypy (cliché) na temat Francji  Kilka stereotypów na temat Francji i Francuzów Od beretów po zapachy, chamstwo i żabie udka – odkryjmy stereotypy, jakie mają o Francuzach obcokrajowcy. Francuzi nie cieszą się na świecie zbyt dobrą opinią. Narzekanie, wyniosłość, duma to ich wady, podobnie jak chęć mówienia po francusku za wszelką cenę, nawet jeśli jesteśmy jak najdalej od cywilizacji. Poza tym na całym świecie istnieje wiele stereotypów dotyczących Francuzów. Oto dziesięć najczęściej spotykanych stereotypów: 1. Francuzi wymyślili frytki: Jeśli autorstwo frytek jest przypisywane Francuzom na całym świecie, to Belgia również rości sobie prawo do tego. Frytki, w swojej francuskiej wersji, pojawiły się w Paryżu w 1789 roku podczas Rewolucji Francuskiej jako „ziemniaki Pont-Neuf.” Jednak według belgijskiego historyka Jo Gérarda frytki istnieją w Belgii od końca XVII wieku. 2. Francuzi są leniwi: prawda jest taka, że jeśli Francuzi pracują trochę mniej, należą do najbardziej produktywnych na świecie. Tak więc w 2011 r. Francuska siła robocza generowała 45,40 euro za godzinę pracy, wynika z badania Eurostatu przekazanego przez Le Figaro. Wynik plasujący się na szczycie europejskiego rankingu, przy średniej dla Unii Europejskiej 31,90 euro, a dla strefy euro 37 euro. Zwróć uwagę, że Francja wyprzedza Niemcy (42,30 euro) czy Szwecję (44,40 euro). 3. Francuzi są niegrzeczni: według sondażu przeprowadzonego przez linię lotniczą Skycanner, Francuzi są szczególnie znani ze swojego bezpośredniego i surowego stosunku do zagranicznych turystów. Z pomocą przychodzi nam amerykański dziennikarz Forbes, który również publikuje ankietę Skyscanner. Według niego „Paryżanie są dla siebie tak samo niegrzeczni, jak dla obcych. Poza Paryżem, ludzie mogą być tak samo czarujący, jak gdzie indziej” Reklama „le Parisien” (kampania reklamowa « Le Parisien il vaut mieux l'avoir en journal » 2006) Francja widziana oczyma Paryżan 4. Francuzki się nie golą: Ten całkowicie przestarzały stereotyp ma swoje korzenie w II wojnie światowej. W tym czasie, podczas okupacji i bombardowań, kobiety miały inne priorytety niż golenie. Według strony internetowej Brauna, na przykład Niemki są zaniedbują ten aspekt higieny bardziej niż Francuzki. 5. Francuska kapitulują przy każdej okazji: to kolejny stereotyp, który pochodzi z czasów II wojny światowej. W tym czasie Francja uległa nazistowskim Niemcom, a Anglia oparła się bombardowaniom. Jednak Wielka Brytania to wyspa i nie była sąsiadem Niemiec...  Francja Vichy oficjalna nazwa Państwo Francuskie (fr. L’État français) – określenie państwa francuskiego, istniejącego w latach 1940–1944 Philippe Pétain 6. Francuzi jedzą żaby (mangeurs de grenouilles) : Brytyjczycy nazywają nazywają Francuzów „Froggies”, a Niemcy „FroggenFresser” (Żabożercy). Jednak to danie jest również spożywane w Indonezji, Chinach, Chorwacji i Grecji. Dlatego we Francji nie jest to zwyczaj. 7. Francuzi brzydko pachną: według badań 20% Francuzów rezygnuje z codziennego prysznica i jest zadowolonych z mycia się co drugi dzień. 3,5% bierze prysznic tylko tygodniowo, a 11,5% bierze prysznic kilka razy dziennie. Zwróćcie uwagę, że jedną ze światowych stolic perfum jest małe miasteczko Grasse w Prowansji. 8. Francuzi są mali: ten stereotyp istnieje od czasów Napoleona i oczywiście nie został od tego czasu zmieniony. Jednak przez ponad sto lat Francuz urósł o 11 cm, a Francuzka o 8 cm. I tak, ze średnią 1,76 dla mężczyzn, Francuzi wyprzedzają Niemców (1,75), Japończyków (1,70). Z kolei Amerykanie (1,80 m), Szwedzi (1,77 m) są od nich wyżsi. 9. Beret, bagietka, marinière (bluzka w paski) i wino: ten stereotyp bierze się z faktu, że noszenie beretu jest utrwalane przez chłopów z niektórych regionów, artystów, a nawet intelektualistów. Był też nakryciem głowy reżyserów filmowych do lat 80. Dziś jednak został zdetronizowany przez czapkę z daszkiem.  Francja – wiadomości ogólne Francja to kraj o powierzchni 551 500 km2, 64,2 mln. mieszkańców (wraz z posiadłościami zamorskimi: 675 000 km2, 66,32 mln. mieszkańców). Stolica – Paryż; waluta – euro. Państwo założycielskie UE oraz członek NATO od 1949 roku. Forma sześciokąta (hexagone) Frank francuski (1795-2002) Dane demograficzne : drugi najludniejszy kraj UE.  Główne rzeki Francji Do najdłuższych rzek Francji zalicza się: Loarę - 1012 km, Sekwanę - 776 km, Garonnę - 575 km, Rodan - 550 km w granicach kraju... Ukształtowanie terenu : Od strony wschodniej : Ardeny (Belgia) Wogezy (Niemcy) Alpy (Szwajcaria i Włochy) Od strony południowej: Pireneje Masyw Centralny Masyw Armorykański Główne aglomeracje Paryż: 12 405 426 Lyon: 2 237 676 Marsylia: 1 734 277 Tuluza: 1 291 517 Lille : 1 178 335  Podział administracyjny Francja metropolitalna: 13 regionów i 96 departamentów Departamenty zamorskie (DOM-TOM) : 5 departamenty i 5 zbiorowości DOM : Gwadelupa Martynika Gujana Francuska Reunion Majotta TOM (COM): Nowa Kaledonia Wallis i Futuna Saint-Pierre i Miquelon Polinezja Francuska Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne  Departamenty pozamorskie (départements d'outre-mer )  Społeczności pozamorskie (collectivités d’outre-mer lub COM) Kolonizacja świata Polityka we Francji  Ustrój: Republika semiprezydencka System polityczny Francji Głowa państwa: Emmanuel Macron Szef rządu: Elisabeth Borne Ideologia demokratyczny Ideologia polityczna gaullizm, liberalny polityczna socjalizm konserwatyzm, chrześcijańska demokracja Ideologia polityczna centryzm, liberalizm , socjalliberalizm, proeuropeizm Marine le Pen  Gaullizm Założenia: - potrzeba tworzenia silnego, scentralizowanego państwa, zdolnego do integrowania narodu. - niekwestionowana rola przywódcy politycznego i jego walory (autorytet, zasługi, kompetencje) Gaullizm a kwestia mocarstwowości Francji „Europa ojczyzn” i „Europa od Atlantyku po Ural” Charles de Gaulle, prezydent Francji 1959-1969 Eric Zemmour, dziennikarz, eseista, polemista oraz polityk. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2022. Eric Zemmour Michel Houellebecq- pisarz, eseista  Młody biolog, przesiadujący w nieskończoność nad swoją pracą, i jego przyrodni brat, pogrążający się w kryzysie psychicznym nałogowy konsument pornografii, uosabiają zdaniem autora dwa skrajne sposoby życia we współczesnej cywilizacji. Kiedy obsesje seksualne przywodzą jednego z braci na skraj obłędu, drugi pracuje nad genetycznym modelem nieśmiertelnej i bezpłciowej istoty ludzkiej. Książka łącząca elementy powieści obyczajowej, eseju i science fiction wywołała we Francji istną burzę, a nieprzyznanie jej autorowi nagrody Goncourtów porównywano z odrzuceniem przez jury „Podróży do kresu nocy” Céline'a. Najnowsza powieść Michela Houellebecqa, najsłynniejszego żyjącego francuskiego pisarza, Unicestwianie, 2022 kontestatora i uważnego krytyka kultury zachodniej. Cząstki elementarne, 1998 Okrzyknięta najbardziej rozpaczliwą i mroczną powieścią w dorobku wybitnego pisarza, „Serotonina” to historia czterdziestosześcioletniego Florenta-Claude’a Labrouste’a, który pewnego dnia odkrywa, że partnerka zdradzała go z młodymi mężczyznami podczas filmowanych orgii. Opuszcza ją i całymi dniami snuje się po barach, wygłaszając tyrady na temat związków miłosnych. Bohaterowi udaje się funkcjonować jedynie dzięki regularnemu zażywaniu tabletki Captorix, która powoduje wydzielanie serotoniny, zwanej hormonem szczęścia. Wydana w dzień zamachu na redakcję „Charlie Hebdo” książka przedstawia wizję przyszłości inną niż wszystkie Przed wyborami w 2022 roku życie Franҫoisa wyglądało zupełnie zwyczajnie – jako uznany w gronie specjalistów badacz twórczości Jorisa-Karla Huysmansa wykłada literaturę na Sorbonie. Życie upływa mu monotonnie na pisaniu kolejnych artykułów, Serotonia, 2020 prowadzeniu zajęć i przelotnych romansach. Kiedy wybory prezydenckie wygrywa kandydat Bractwa Muzułmańskiego, Mohammed Ben Abbes, Franҫois musi nieoczekiwanie przystosować się do nowej, obcej rzeczywistości. Uległość, 2015 Jean Raspail  - kolor granatowy : język ojczysty - kolor niebieski : język administracji - kolor jasnobłękitny : język kultury, - kolor zielony : mniejszości frankofońskie SYMBOLE NARODOWE FRANCJI Symbole narodowe Rózgi liktorskie  Flaga narodowa Kwiat lilii we fladze Quebecu Flaga Królestwa Francji 1370-1792 Jacques-Louis David Liktor i rózgi liktorskie fesces LA MARSEILLAISE Marsylianka  Kontekst historyczny  Napisana przez Claude'a Josepha Rougeta de Lisle w nocy z 25 na 26 kwietnia 1792 r  Francja wypowiada wojnę Austrii i królowi Prus.  Rewolucyjna armia potrzebowała wezwania do broni, pieśni zachęty.  „Marsylianka” miała wiele tytułów: Chant de guerre pour l'armée du Rhin, Chant des marches des volontaires de l'armée du Rhin.  Szybko rozprzestrzeniła się na spotkaniach oficerów garnizonu w Strasburgu i wkrótce został śpiewana w Lyonie, Montpellier i w całej Francji.  Prasa w Marsylii opublikowała teksty i nuty muzyki a wolontariusze z Marsylii śpiewali ją nieprzerwanie w drodze do Paryża.  ”Marsylianka” została zakazana w czasie I Cesarstwa i okresie Restauracji, ale powraca podczas rewolucji w lipcu 1830 roku  14 lipca 1795 r. ustanowiono ją pieśnią narodową.  Jej status oficjalnego hymnu narodowego został ponownie potwierdzony w konstytucjach 1946 (IV Republika) i 1958 (V Republika).  Kontekst współczesny  Podczas II Cesarstwa podjęto próbę zastąpienia hymnu narodowego innym mniej "rewolucyjnym” (Chant de depart), ale po upadku cesarza Napoleona III „Marsylianka" została przywrócona  We Francji od 2005 r. nauka La Marseillaise i jej historii stało się obowiązkowe w szkołach podstawowych.  Aux Armes et cetera", wersja reggae francuskiego hymnu narodowego "La Marseillaise", z udziałem Serge'a Gainsbourga. Gainsbourg kupił oryginalny rękopis „Marsylianki" w 1981. Serge Gainsbourg wykonuje klasyczną wersję "La Marseillaise" dla spadochroniarzy, którzy przyszli go wysłuchać podczas koncertu w Strasburgu 4 stycznia 1980 roku Pomnik Rouget de Lisle w Lons-Le-Saunier Portret Rouget de Lisle  Rouget de Lisle śpiewający „Marsyliankę” Rouget de Lisle śpiewa ”Marsyliankę” po raz pierwszy. Rouget de Lisle śpiewający „Marsyliankę”, Isidore Pills 1849 Litografia w XIX wieku autorstwa Wenzela.  Polemiki i kontrowersje Kontrowersje wokół "La Marseillaise" jako francuskiego hymnu narodowego wynika z jego słów, które są okrzykiem przeciwko tyranii i wezwaniem obywateli do udziału w walce z tymi, którzy zagrażają ich bezpieczeństwu i wolności. Wśród tych słów jest refren "Do broni, obywatele! Formujcie bataliony! Naprzód! Naprzód! Niech nieczysta krew napoi naszą ziemię” Łuk Triumfalny (L'Arc de Triomphe) 1806-1836 Na łuku znajdują się 4 znaczne reliefy: - Marsylianka (inna nazwa Wymarsz ochotników w 1792, François Rude 1833-1835) -Triumf 1810 (Le Triomphe de 1810)- wykonał Jean-Pierre Cortot, przedstawia Napoleona w stroju antycznym, koronowanego przez boginię zwycięstwa Victorię. - Obrona Francji przed koalicją 1814 (Antoine Etex) - Pokój (la Paix, Antoine Etex) Hymn Królestwa Francji „Vive Henri IV” Hymn Królestwa Francji: w latach 1590-1815 „Vive Henri IV” (Niech żyje Henryk IV) w latach 1815-1848 „Niech żyje król Ludwik”, lecz druga pieśń wywodzi się z pierwszej i jest jej słowną modyfikacją. W 1590, na fali popularności króla Henryka IV wystawiona została sztuka, gdzie śpiewana była pierwsza zwrotka pieśni. W kilka miesięcy szlachta i prosty lud śpiewała tę pieś, a ona sama stała się hymnem. Vive Henri IV ! J'aimons les filles, Vive ce roi vaillant ! Et j'aimons le bon vin Vive Henri IV ! J'aimons les filles, Vive ce roi vaillant ! Et j'aimons le bon vin Ce diable à quatre De nos bons drilles A le triple talent Voilà tout le refrain De boire et de battre J'aimons les filles Et d'être un vert galant. Et j'aimons le bon vin ! Au diable guerres, Rancunes et partis ! Au diable guerres, Rancunes et partis ! Comme nos pères Chantons en vrais amis, Au choc des verres Les roses et les lys. Wymarsz ochotników w 1792, François Rude Triumf 1810 autorstwa Jean-Pierre Cortot Obrona Francji przed koalicją 1814 Antoine Étex Pokój 1815 Antoine Étex  La Marseillaise Marsylianka Allons enfants de la Patrie, I naprzód marsz, Ojczyzny dzieci, Le jour de gloire est arrivé. Bo nadszedł chwały naszej dzień. Contre nous de la tyrannie To tyran przeciw nam zawiesił L'étendard sanglant est levé, Zbroczony krwawo sztandar ten. L'étendard sanglant est levé ! Zbroczony krwawo sztandar ten. Entendez-vous dans les campagnes Słyszycie z bitew pól niesiony. Mugir ces féroces soldats ? Żołnierzy przeokrutnych ryk? Ils viennent jusque dans nos bras Już idą, nam zaciągnąć stryk, Égorger nos fils, nos compagnes. By zarżnąć nasze syny, żony Refrain Refren: Aux armes, citoyens, Do broni, bracia dziś! Formez vos bataillons ! Zewrzyjcie szyki wraz! Marchons ! Marchons ! I marsz, i marsz! Qu'un sang impur By ziemię krwią Abreuve nos sillons. napoić, przyszedł czas! Hymn Monarchii Francuskiej (1590-1790): Vive le Roi Henri IV! Vive Henri IV Vive ce Roi vaillant ! Ce diable à quatre A le triple talent De boire et de battre, Et d'être un vert-galant. De boire et de battre, Et d'être un vert-galant. Au diable guerres, Rancunes et partis. Comme nos pères, Chantons en vrais amis Au choc des verres, Les roses et les lys ! Au choc des verres, Les roses et les lys ! Henryk IV (1553-1610) Marianna  Marianna Marianna jako logotyp rządowy Atrybuty Marianny bazują na tradycji mitologii greckiej: Ateny (atrybuty wojenne) i Demeter (atrybuty opiekuńczości).  1978 : Mireille Mathieu 2000 : Laetitia Casta 1968 : Brigitte Bardot Prezydent Francji E. Macron i artystka YZ, autorka nowej Marianny (2018) Życzenia Prezydenta RF na rok 2018, fragment wideo na żywo z dnia 31.12.2017 wyemitowanego na stronie Prezydenta Emmanuela Macrona na Facebooku Shepard Fairey, alias Obey „Wolność, równość, braterstwo”, republikańska Marianna autorstwa Sherparda Fairey w 13. dzielnicy Paryża (Francja 3 Culturebox) Shepard Fairey Czapka frygijska le bonnet phrygien Eugène Delacroix - La liberté guidant le peuple 1830  3 Dni Chwały (3 Glorieuses) : 27-29 Lipca 1830 Liberalna polityka Ludwika XVIII, skończyła się po jego śmierci, gdy władzę objął jego młodszy brat Karol X, prowadzący politykę antyliberalną i dążący wprost do przywrócenia ancien régime’u. Kiedy w 1830 r. po wyborach po parlamentu okazało się, ze większość mają w nim liberałowie, król postanowił skorzystać ze swoich szczególnych prerogatyw i 25 lipca wydał pięć tzw. ordonansów (dekretów), w których m.in. ograniczał wolność prasy, rozwiązywał Izbę Deputowanych i ograniczał prawo wyborcze do najbogatszych obywateli. Koniec monarchii Karola X Wydanie ordonansów stało się bezpośrednią przyczyną wybuchu 27 lipca na ulicach Paryża rewolucji lipcowej, która trwała trzy dni – do 29 lipca (stąd jej francuskie określenie Les Trois Glorieuses – „trzy dni chwały”). Robotnicy i studenci wznieśli na ulicach miasta barykady, do protestu nawoływali też dotknięci ordonansami dziennikarze (w tym Louis Adolphe Thiers, wydawca dziennika National, później polityk i „kat Komuny Paryskiej”). Karol X zarządził zbrojne stłumienie zamieszek, żołnierze nie chcieli jednak walczyć z powstańcami, którzy 28 lipca zdobyli ratusz. Wolność wiodąca lud na barykady, mal. Eugène Delacroix  1830 lipca: walki na ulicach Paryża Révolution de 1830 : les combats de la rue de Rohan, Hippolyte Lecomte. La liberté guidant le peuple, Delacroix, 1831 Zdjęcie zrobione w Paryżu w styczniu 2019 r. przedstawiające wariację na temat „Wolności wiodącej lud na barykady” autorstwa Eugène'a Delacroix autorstwa artysty PBOY z demonstrantami z ruchu „Żółte kamizelki”. Marianna (1883) – Plac Republiki w Paryżu  SEMEUSE (SIEWCZYNI) Semeuse  DEWIZA : LIBERTE, EGALITE, FRATERNITE Grand Sceau de France Wielka Pieczęć Francji Krzyż lotaryński Croix de Lorraine Krzyż lotaryński Croix de Lorraine Apel de Gaulle’a z 18 czerwca 1940 KOGUT GALIJSKI Kogut galijski Coq gaullois ŚWIĘTO NARODOWE FRANCJI 14 lipca Ale co świętuje się 14 lipca?  POZOSTAŁE MATERIALNE I NIEMATERIALNE SYMBOLE FRANCJI Un Monument aux morts (Vesoul, France) Mémorial de la France Combattante, Le Mont-Valérien - Suresnes - France Institut de France (Pont-des-arts) Académie française (Akademia Francuska) towarzystwo naukowe, założone w 1635 w Paryżu. Najstarsza z pięciu akademii zgrupowanych w Instytucie Francuskim (Institut de France) Akademia Francuska została powołana za panowania króla Ludwika XIII przez kardynała Richelieu. Członków Akademii jest zawsze 40, kadencje są dożywotnie. Misja : Czuwanie nad językiem francuskim Akademia działa w celu utrzymania wysokiego poziomu języka używanego powszechnie, podejmuje się także śledzenia jego koniecznej ewolucji. Ustala normy języka. Opracowuje Dictionnaire de l'Académie française (Słownik Akademii Francuskiej), w którym podaje normy językowe, a także zalecenia poprawnościowe. Członkowie Akademii biorą udział w licznych komisjach pracujących nad terminologią specjalistyczną. Mecenat Druga misja - mecenat - nieprzewidziana początkowo, stała się możliwa dzięki dotacjom i zapisom testamentowym na rzecz Akademii. Akademia przyznaje każdego roku około 60 nagród literackich. Szczególną rangę ma grand prix de la Francophonie (wielka nagroda w dziedzinie języka francuskiego), przyznawana corocznie od 1986. Jest ona wyrazem stałej dbałości Akademii o to, by język francuski odgrywał rolę kulturotwórczą w skali świata. Hôtel Matignon – siedziba rządu Le Palais de l’Elysée Pałac Luksemburski Palais du Luxembourg Palais Bourbon - Assemblée nationale Symbole władzy cesarskiej Napoleona Bonaparte INNE (NIETYPOWE) SYMBOLE FRANCJI Citroën 2CV Concorde – samolot naddźwiękowy Minitel – francuski wynalazek, prekursor Internetu