Pamięć wirtualna i plik wymiany PDF

Temat: Pamięć wirtualna i plik wymiany. Pamięć wirtualna i plik wymiany Pamięć wirtualna składa się z pliku wymiany (pliku stronicowania) i zainstalowanej fizycznie pamięci RAM. Razem tworzą przestrzeń adresową nazywaną pamięcią wirtualną. Plik wymiany w Windows (pagefile.sys) jest ukryty i użytkow...

Temat: Pamięć wirtualna i plik wymiany. Pamięć wirtualna i plik wymiany Pamięć wirtualna składa się z pliku wymiany (pliku stronicowania) i zainstalowanej fizycznie pamięci RAM. Razem tworzą przestrzeń adresową nazywaną pamięcią wirtualną. Plik wymiany w Windows (pagefile.sys) jest ukryty i użytkownik nie może go zmienić bezpośrednio. Podczas próby skasowania tradycyjną drogą pojawi się komunikat o błędzie i niemożności kasacji. Jest odtwarzany podczas każdego startu systemu. Plik stronicowania Jest używany do przechowywania części plików programów i danych, które są zbyt duże i nie mogą być umieszczone w całości w pamięci. System Windows przenosi dane z pliku stronicowania do pamięci, zgodnie z potrzebami, oraz z pamięci do pliku stronicowania, aby zwolnić miejsce dla nowych danych. W pamięci RAM są przechowywane dane będące aktualnie w użyciu. Jeśli w pamięci RAM nie ma już miejsca, system przenosi do pliku stronicowania wszystko, co w danej chwili nie jest konieczne. Jeżeli komputer „zwalnia” warto zajrzeć do Menedżera zadań Brak pamięci Jeżeli pamięć będąca w użyciu systematycznie przewyższa zasoby zainstalowanej pamięci RAM, to jest wskazane dodanie pamięci. Można też ograniczyć zużycie pamięci RAM przez optymalizację usług domyślnych i redukcję procesów pracujących w tle, które nie są konieczne i niepotrzebnie pochłaniają zasoby procesora i pamięci operacyjnej – Menedżer zadań – Procesy Możemy zamknąć niepotrzebne usługi z poziomu Menedżera zadań, ale pojawią się po ponownym uruchomieniu komputera Skutecznie usługę można wyłączyć w Panel sterowania/Narzędzia administracyjne/Usługi W zakładce Rozszerzony są informacje o usługach Typy uruchomienia usług 1.Automatycznie (opóźnione uruchomienie) – można konfigurować automatyczne uruchamianie usługi w ramach procesu rozruchu i logowania. Uruchomienie usługi zostanie opóźnione w trakcie procesu logowania w celu zwiększenia jego wydajności.2.Automatyczny – usługa startuje podczas każdego uruchomienia systemu, niezależnie od tego czy jest potrzebna. W celu poprawnego funkcjonowania systemu wiele usług musi pracować w tym trybie.3.Ręczny – usługa może być uruchamiana wyłącznie przez użytkownika, gdy będzie jej potrzebował. Niektóre usługi uruchamiają się jednak automatycznie.4.Wyłączony – usługa nie uruchamia się nawet wówczas, gdy będzie potrzebna. W przypadku pewności, że jest zbędna, można wybrać ten tryb. W razie błędu mogą powstać problemy ze stabilnością systemu. Wielkość pliku stronicowania. Domyślnie system jest skonfigurowany tak aby sam dynamicznie kontrolował rozmiar pliku stronicowania. Ciągłe zmiany rozmiaru tego pliku powodują, że dane na dysku ulegają stopniowej fragmentacji a czas dostępu się wydłuża. Można jednak samodzielnie określić parametry pliku wymiany, co jest lepszym rozwiązaniem. Konfiguracja pliku wymiany pagefile.sys domyślnie jest umieszczony w folderze głównym pierwszej partycji, np. C:\. Najlepszym rozwiązaniem jest przeniesienie pliku wymiany z partycji systemowej na inny dysk, aby zapobiec zapełnianiu partycji systemowej. Rozmiarem tego pliku zarządza się za pomocą System/Ten komputer/Właściwości/Zaawansowane ustawienia systemu Kombinacje rozmiaru pliku stronicowania  Rozmiar niestandardowy – samodzielnie dobieramy parametry rozmiaru początkowego i końcowego Rozmiar początkowy – wielkość pliku tworzona podczas startu systemu, pozostanie ona stała, o ile system nie będzie potrzebował więcej Rozmiar maksymalny – maksymalna granica, do której może się powiększyć plik Rozmiar kontrolowany przez system – system dobiera parametry pliku w taki sposób, że rozmiar początkowy jest o połowę większy od RAM Bez pliku stronicowania – wyłącz plik wymiany na wybranym dysku Kombinacje rozmiaru pliku stronicowania Po zaakceptowaniu zmian pojawi się okno z ostrzeżeniem, że podane wartości nie są zalecane. Należy ponownie uruchomić komputer. Jeżeli system poinformuje o niewystarczającej ilości pamięci wirtualnej należy zwiększyć rozmiar pliku wymiany. Windows domyślnie ustawia rozmiar początkowy jako 1,5 × RAM a rozmiar maksymalny jako 3 × RAM. Im więcej jest pamięci RAM, tym mniejsze prawdopodobieństwo intensywnego korzystania z pamięci wirtualnej. Całkowite wyłączenie pliku pagefile.sys jest niemożliwe. Etapy uruchamiania systemu Windows 1.Uruchamianie komputera - sprzętu a.Kiedy pojawia się zasilanie komputera, jest przeprowadzany POST (Power On Self Test). Procedura jego przeprowadzania jest zapisana w pamięci ROM (read-only memory – programowana w trakcie produkcji, przechowywane są tutaj dane, które muszą być zachowane po odłączeniu urządzenia od zasilania) znajdującej się na płycie głównej.b.Podczas tego testu sprawdzane są podstawowe urządzenia, następnie karta graficzna testuje sama siebie; po czym kontrolę przejmuje ponownie POST, testuje procesor (CPU - central processing unit) i wyświetla informacje o nim. Uruchamianie komputera - sprzętu c.Kontrolę nad uruchamianiem komputera przejmuje BIOS (Basic Input/Output System – podstawowy system wejścia-wyjścia) – zapisany w pamięci płyty głównej zestaw podstawowych procedur pośredniczących pomiędzy systemem operacyjnym a sprzętem. Oprogramowanie to kontroluje działanie komputera, zanim zostanie załadowane do pamięci oprogramowanie i sterowniki urządzeń komputera (dyski twarde, napędy dysków CD-ROM, porty szeregowe i równoległe). W tym momencie poprzez wciśnięcie odpowiedniego klawisza możemy wyświetlić ustawienia zapisane w BIOS-ie, które mogą być zmienione.d.Testowanie pamięci RAM oraz sprawdzenie połączenia z dyskami twardymi, napędami CD-ROM i dyskietek. Jeśli połączenia ustawienia nie są zgodne z zapisanymi w BIOS-ie, pojawi się informacja o błędzie i proces uruchomiania komputera zostanie przerwany, w innym wypadku wyświetlana jest informacja o stanie komputera. Uruchamianie komputera - sprzętu e.Wywołanie kodu, zwanego przerwaniem inicjującym systemu operacyjnego. Odnajduje on dysk, który powinien być uruchomiony pierwszy, zgodnie z ustawieniami zapisanymi w BIOS-ie. Ten dysk nosi nazwę dysku startowego. Z dysku startowego jest ładowany do pamięci komputera program zapisany w głównym rekordzie rozruchowym (MBR) i następuje przekazanie sterowania procesem uruchamiania komputera temu programowi. Faza uruchamiania komputera przechodzi w fazę uruchamiania systemu operacyjnego. 2.Uruchamianie komputera – systemu operacyjnego a.Główny rekord rozruchowy (MBR - Master Boot Record) - to program zapisany zwykle w pierwszym sektorze dysku rozruchowego komputera, (np. twardy dysk, dyskietka, CD-ROM).MBR systemu Windows XP ma tylko jedno zadanie do wykonania - ładuje do pamięci program o nazwie NT Loader (NTLDR). Zadaniem NT Loadera jest odczytanie zawartości pliku boot.ini. Jeśli komputer ma wiele partycji systemowych, NTLDR korzysta z pliku boot.ini do wygenerowania menu, z którego wybiera się system operacyjny i tryb, w jakim chce się go uruchomić. W systemach Windows 7 i Windows 10 nie ma już boot.ini, zastąpiono go narzędziem BCDedit. Jeżeli z menu zostanie wybrany system np. Windows XP, NTLDR wywołuje program o nazwie NTDETECT.COM. Program NTDETECT.COM wykonuje pełny test sprzętowy systemu. Uruchamianie komputera – systemu operacyjnego b.Po sprawdzeniu, jakie elementy są zainstalowane w systemie, NTDETECT.COM przesyła te informacje i przekazuje sterowanie do programu NTLDR. NTLDR uruchamia wybraną wersję systemu operacyjnego. W tym celu znajduje plik NTOSKRNL w folderze system 32, będącym częścią folderu systemowego. NTOSKRNL to program główny systemu operacyjnego Windows. Inaczej mówiąc, jest to jądro systemu.c.Po załadowaniu do pamięci NTOSKRNL przejmuje kontrolę nad procesem uruchamiania systemu operacyjnego.d.Pierwszym krokiem, jaki wykonuje jądro systemu, jest załadowanie do pamięci zawartości pliku hal.dll. Plik ten odpowiada za kontrolę nad warstwą uniezależnienia od sprzętu, która jest warstwą bezpieczeństwa oddzielającą system Windows od sprzętowych urządzeń komputera. Uruchamianie komputera – systemu operacyjnego e.Następnie do pamięci są ładowane sterowniki niskiego poziomu, a później dodatkowe pliki, które stanowią uzupełnienie jądra systemu.f.Następnie system sprawdza istniejące profile sprzętowe i ładuje je do pamięci. System ładuje sterowniki sprzętowe wszystkich urządzeń opisanych w profilu ( w tym czasie na ekranie jest wyświetlane okno powitalne systemu Windows).g.Ostatnie są uruchamiane usługi przeznaczone do automatycznego uruchamiania i jest wyświetlany ekran logowania. h.Windows 10 przechowuje informacje uruchomieniowe nie tylko w MBR i sektorze rozruchowym partycji systemowej, lecz także w magazynie danych konfiguracji rozruchu (BCD – Boot Configuration Data). BCD jest magazynem, w którym system Windows 7 i Windows 10 przechowują pliki i ustawienia aplikacji dotyczące rozruchu. BCD odnajdziemy: w folderze Boot, który jest umieszczony w partycji aktywnej, jeśli komputer został wyposażony w BIOS; Na specjalnej partycji EFI (Extensible Firmware Interface) – systemie opracowanym przez firmę Intel, który ma zastąpić BIOS.Jeżeli na jednym komputerze mamy zainstalowane dwa systemy: Windows 7 i Windows 10, informacje widoczne w menu uruchomieniowym pozwalające na wybór systemu pochodzą właśnie z BCD. Menedżer startowy Windows 10 BCD BCD (Boot Configuration Data) – magazyn w którym Windows 7 i Windows 10 przechowują pliki i ustawienia aplikacji dotyczące rozruchu. Narzędzie Bcdedit.exe umożliwia modyfikowanie magazynu danych konfiguracji rozruchu. Magazyn ten zawiera parametry konfiguracji i określa sposób, w jaki zostanie przeprowadzony rozruch systemu operacyjnego. Parametry te były przechowywane w pliku Boot.ini w systemach , które korzystały z BIOS-u BCD Bcdedit.exe można używać aby: Modyfikować, dodawać oraz usuwać wpisy w BCD Importować i eksportować wpisy w BCD Zarządzać menedżerem rozruchu Tworzyć nowe magazyny BCD dla innych instalacji Kontrolować usługi zarządzania awaryjnego dla aplikacji i systemu Zmieniać opcje wpisów Przeglądać listy wszystkich aktywnych wpisów Stosować zmiany globalne we wszystkich magazynach BCD Konfigurować debugowanie w systemie Edytowanie magazynu BCD 1.Panel sterowania – system i zabezpieczenia – system – zaawansowane ustawienia systemu - zaawansowane - Uruchamianie i odzyskiwanie Zmieniamy tutaj czas, w jakim możemy uruchomić systemy operacyjne, jeśli mamy ich kilka na dysku twardym, oraz zdecydujemy o pierwszeństwie ładowania; Skonfigurujemy opcje związane z zachowaniem się systemu w wypadku wystąpienia awarii Edytowanie magazynu BCD Edytowanie magazynu BCD 2.Przez MSConfig.exe – narzędzie Konfiguracji systemu, które umożliwia zmianę wielu opcji związanych z uruchamianiem systemu Edytowanie magazynu BCD 3.Przez program Bcdedit.exe, który służy do modyfikacji BCD z poziomu wiersza polecenia, z prawami administratora.W celu wyświetlenia bieżących wpisów w pliku BCD należy wykonać następujące czynności:a.Start – System i Wiersz poleceniab.Prawym przyciskiem myszy kliknąć Wiersz polecenia i z menu podręcznego wybrać Więcej i Uruchom jako administratorc.Wpisać bcdedit Pasek zadań i menu start Pasek zadań To element GUI (graficzny interfejs użytkownika) znajdujący się przy dolnej lub bocznej krawędzi ekranu Na pasku zadań znajdują się:-przycisk Start otwierający menu Start-pasek szybkiego uruchamiania – na nim są wyświetlone ikony służące do szybkiego uruchamiania programów-Przyciski reprezentujące uruchomione programy- Pasek zadań Obszar powiadamiania – tu wyświetlają się godzina i skróty do niektórych programów (regulacja głośności, informacje o aktywnych sieciach. Niektóre skróty pojawiają się tymczasowo (np. skrót do drukarki znika po zakończeniu drukowania. Narzędzia i opcje dotyczące wyglądu paska zadań znajdują się w oknie Pasek zadań, dostępnym po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na pasku zadań i wybraniu z menu podręcznego opcji Ustawienia paska zadań. Menu Start Po lewej stronie widoczne są skróty najczęściej uruchamianych programów, po prawej - kafelki systemowych aplikacji Zmiana rozmiaru kafelków, korzystając z menu kontekstowego – klikamy prawym przyciskiem myszy i wybieramy Zmień rozmiar Blokowanie zmiany wyglądu kafelków dynamicznych – prawym przyciskiem myszy na kafelek i wybrać Więcej i Wyłącz dynamiczny kafelek Uzupełnianie zawartości menu Start – aby przypiąć program do kafelkowej części klikamy prawym przyciskiem myszy ikonę aplikacji i wybieramy Przypnij do obszaru startowego Tworzenie nowej grupy kafelków – lekko przesunąć kafelek, który ma się stać elementem nowej grupy; po upuszczeniu go poza grupą zostanie wyświetlone pole tekstowe na nazwę nowej grupy Personalizacja Ustawienia – Personalizacja – Start Po prawej stronie widoczny jest zestaw przełączników sterujących wyświetlaniem elementów menu Start Dostęp do jeszcze większego zestawu ustawień uzyskamy po kliknięciu Wybierz foldery wyświetlane w menu Start Możemy zdecydować, które ze standardowych folderów systemowych będą widoczne w menu Start Pokaż pulpit Funkcja ta znajduje się na pasku zadań w prawym dolnym rogu za obszarem powiadomień Najechanie kursorem na ten przycisk powoduje, że wszystkie otwarte okna zostają ukryte, aby umożliwić podgląd pulpitu Kiedy odsuniemy wskaźnik, otwarte okna znowu pojawią się na ekranie Obszar powiadomień Wyświetlają się tu ikony różnych aplikacji lub elementów Zawiera ikony, które mogą być często używane: baterii, sieci, głośności zegara i kalendarza oraz centrum akcji Udostępnia informacje o stanie i powiadomienia dotyczące elementów, takich jak przychodzące wiadomości, aktualizacje i łączność z siecią Domyślnie są pokazywane tylko ikony systemowe, pozostałe są ukryte – dostęp po naciśnięciu „^” Aby zmienić wygląd ikon i powiadomień, klikamy prawym przyciskiem myszy pusty obszar na pasku zadań wybieramy Ustawienia paska zadań i przechodzimy do pozycji Obszar powiadomień. W sekcji Wybierz ikony wyświetlane na pasku zadań wybieramy ikony, które mają być widoczne na pasku zadań Obszar powiadomień W sekcji Włącz lub wyłącz ikony systemowe wybieramy ikony, których nie chcemy wyświetlać W sekcji System w zakładce Powiadomienia i akcje w dziale Szybkie akcje jest odnośnik Włączanie i wyłączanie ikon systemowych. Po kliknięciu go przechodzimy do ustawień wyświetlania elementów takich jak: zegar, głośność, sieć, lokalizacja, centrum akcji Uruchamianie kontrolowane systemu Uruchamianie kontrolowane systemu Po włączeniu komputera rozpoczyna się proces uruchamiania systemu operacyjnego. Wystąpienie błędu uniemożliwia zalogowanie się do systemu. Częstym powodem błędów występujących podczas uruchamiania się systemu Windows jest usunięcie lub zmodyfikowanie jakiegoś niezbędnego pliku systemowego. W tej sytuacji pomocny jest tryb awaryjny. W starszych systemach wystarczyło nacisnąć klawisz F8 podczas rozruchu. W Windows 10 to nie działa. Uruchamianie Windows 10 w trybie awaryjnym Wybieramy Ustawienia Aktualizacja i zabezpieczenia W menu Odzyskiwanie klikamy Uruchom ponownie teraz. Tryb odzyskiwania Komputer uruchomi się w trybie odzyskiwania.W tym miejscu możemy uruchomić system.Wybieramy opcję Rozwiąż problemy.W podmenu mamy do wyboru Resetuj ustawienia do stanu początkowego lub Opcje zaawansowane – wybieramy drugą opcję. Opcje zaawansowane Możemy:-Przywrócić system-Przywrócić poprzednią wersję-Odzyskać obraz systemu-Podjąć próbę naprawy podczas uruchamiania-Uruchomić wiersz poleceń-Uruchomić ustawienia uruchamiania oraz przywrócić poprzednią kompilację systemu Ustawienia uruchamiania Wybieramy Ustawienia uruchamiania Następnie Uruchom ponownie. Uruchomią się zaawansowane opcje rozruchu systemu. Po ponownym uruchomieniu w oknie Ustawień uruchamiania za pomocą klawiszy numerycznych wybieramy właściwą opcję Wybieramy klawisz F4 System uruchomi się w trybie awaryjnym. Tryby uruchamiania systemu a.Tryb debugowania – powoduje uruchomienie systemu w trybie debugowania jądra, w którym debugger ma dostęp do jądra, w celu rozwiązania problemów lub analizy systemu.b.Włącz rejestrowanie rozruchu – ten tryb podczas normalnego procesu uruchamiania tworzy plik dziennika o nazwie Ntbtlog.txt, w którym są zapisywane nazwy i status wszystkich sterowników załadowanych do pamięci.c.Włącz wideo o niskiej rozdzielczości (640 x 480) – ten tryb uruchamia system z zastosowaniem bieżącego sterownika wideo oraz niskich wartości ustawień rozdzielczości i częstotliwości odświeżania. Można go użyć w celu zresetowania ustawień ekranu. Tryby uruchamiania systemu Tryb awaryjny – powoduje załadowanie minimalnej liczby sterowników i usług systemowych potrzebnych do uruchomienia systemu. Programy określone w grupie Startup nie zostają uruchomione. Tryb awaryjny z obsługą sieci – jest podobny do standardowego trybu awaryjnego, ale obejmuje także usługi i sterowniki umożliwiające pracę w sieci. W tym trybie możliwe jest zastosowanie Zasad grup, w tym zasad realizowanych przez serwer podczas logowania oraz zasad skonfigurowanych na komputerze lokalnym. Tryby uruchamiania systemu Tryb awaryjny z wierszem poleceń – jest podobny do standardowego trybu awaryjnego, uruchamia system Windows w trybie awaryjnym z oknem wiersza polecenia zamiast zwykłego interfejsu. Opcja dla administratorów. Wyłącz wymuszanie podpisów sterowników – w tym trybie jest możliwe instalowanie sterowników niepodpisanych cyfrowo lub zawierających niepoprawne podpisy. Tryby uruchamiania systemu Wyłącz usługę wczesnej ochrony przed złośliwym kodem – tryb ten pozwala instalować programy, które potencjalnie mogą zawierać złośliwy kod. Wyłącz automatyczne ponowne uruchamianie komputera po błędzie systemu – ten tryb zapobiega automatycznemu ponownemu uruchamianiu systemu w przypadku wystąpienia błędu powodującego awarię systemu. Wybiera się go w przypadku „zapętlenia pracy systemu Windows, gdy po pojawieniu się błędu następują na przemian próba ponownego uruchomienia i kolejny błąd. Tryb awaryjny Jest podstawowym trybem diagnostycznym służącym do rozwiązywania problemów związanych z uruchamianiem systemu Windows. Użytkownik steruje uruchamianiem systemu. Obsługuje on podstawowe czynności komputera W trybie awaryjnym uruchamia się podstawowe sterowniki urządzeń, a wczytywany zakres usług jest minimalny. Tryb ten pomaga rozwiązać problemy z komputerem, w tym związane z infekcją złośliwym oprogramowaniem. Niemożność uruchomienia trybu awaryjnego może świadczyć o problemach ze sprzętem. Stosowanie trybu awaryjnego System Windows zatrzymał się i nie można go uruchomić System funkcjonuje niewłaściwie lub jego działanie powoduje nieoczekiwane wyniki Ekran funkcjonuje niewłaściwie Komputer został nagle wyłączony Występuje często powtarzający się błąd Uruchomienie systemu stało się niemożliwe po instalacji nowego sterownika lub oprogramowania. Tryb awaryjny W trybie awaryjnym zostają załadowane tylko niezbędne usługi i sterowniki, takie jak mysz, klawiatura, CD-ROM, standardowe sterowniki urządzeń VGA, dziennik zdarzeń, PnP, RPC (Remote Procedure Call) i menedżer dysku logicznego. Nie zostają uruchomione programy określone w folderach Startup, programy zaznaczone w rejestrze jako uruchamiające się automatycznie oraz lokalne Zasady grup, które mogłyby spowodować automatyczne uruchomienie aplikacji. Tryb awaryjny Tryb awaryjny jest przydatny do rozwiązywania problemów spowodowanych przez błędy w automatycznie uruchamianych aplikacjach, usługach i sterownikach. W trybie awaryjnym są dostępne pliki konfiguracyjne systemu – można więc zmienić konfigurację, a następnie uruchomić ponownie system. Po uruchomieniu trybu awaryjnego można wyłączyć lub usunąć usługę systemową, sterownik lub automatycznie uruchamianą aplikację, która uniemożliwia normalne uruchomienie komputera. Położenie folderu Startup(autostartu) C:\Users\\AppData\Roaming\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Startup - domyślny AppData jest ukryty Ćwiczenie Nr 2 ZARZĄDZANIE SYSTEMEM WINDOWS cz. I – Panel sterowania i pulpit Cel ćwiczenia Wprowadzenie do zarządzania systemem Windows Zadania Utwórz plik w MS Word o nazwie ćwiczenie nr 2_Nazwisko Korzystając ze źródeł internetowych wyjaśnij w sprawozdaniu, czym jest panel sterowania. Następnie dokonaj dwóch zrzutów z ekranu i zapisz je we wcześniej utworzonym dokumencie. Pierwszy zrzut z ekranu ma prezentować widok klasyczny panelu sterowania, natomiast drugi zrzut ma przedstawiać widok kategorii panelu sterowania. Wykonanie kolejnych zadań dokumentuj zrzutami ekranu Zapisz nazwy apletów (programów) dostępnych w panelu sterowania. Wypróbuj, a następnie opisz w sprawozdaniu dowolnie wybrane dwie funkcje opcji ułatwień dostępu. Używając odpowiedniego apletu panelu sterowania usuń z komputera jeden z programów, po czym opisz sposób wykonania niniejszego zadania. Wypróbuj oraz zapisz w sprawozdaniu, w jaki sposób korzystając z panelu sterowania można zmienić wybrane ustawienia: klawiatury, myszki, opcji regionalnych i językowych. Korzystając z różnych źródeł wyjaśnij, czym jest pulpit systemu operacyjnego. Wyjaśnij, czym różni się pulpit od „zwykłego” folderu. Korzystając ze wskazówek zawartych w pomocy spersonalizować ustawienia systemu poprzez zmianę: tła pulpitu, wyglądu okien, rozdzielczości karty graficznej do wartości 800 × 600. W oparciu o pomoc systemową wyjaśnić w sprawozdaniu, czym jest i do czego służy wygaszacz ekranu. Następnie zmodyfikować wygląd wygaszacza ekranu tak, aby wyświetlał on komunikat Będę w przyszłości informatykiem. Wyjaśnij krótko, czym jest tzw. Active Desktop. Napisz w sprawozdaniu, czym są pliki zarejestrowane oraz czym jest i do czego służy skojarzenie plików z aplikacjami. Następnie wykonaj następujące ćwiczenie: „Utwórz w Notatniku plik tekstowy. Nadaj mu rozszerzenie ‘.xyz’. Zarejestruj nowy typ pliku. Utwórz skojarzenie z MS Word. Sprawdź efekt działania swojego skojarzenia. Zmień skojarzenie na MS Excel. Sprawdź efekt działania tego nowego skojarzenia”. Wyjaśnij, czym jest i do czego służy menu Start systemu Windows. Wykorzystując menu Start włącz autoukrywanie paska zadań Otwórz kilka programów i stwórz kilka dokumentów w tym samym edytorze tekstu. Następnie włącz efekt grupowania obiektów w pasku zadań. Napisz w sprawozdaniu, jaki to miało efekt na wyświetlanie obiektów w pasku zadań. Następnie napisz, w jaki sposób można ten efekt wyłączyć. Zmień strefę czasową w bieżącym komputerze (wirtualnym) na strefę obowiązującą w Nowym Jorku w USA. Wykonaj zrzut z ekranu dokumentujący wykonanie niniejszego zadania Korzystając z podręcznika lub z zasobów internetowych napisz, co oznacza opcja „Czas z Internetu” i jaka jest zaleta jej stosowania. W oparciu o wiedzę dostępną w Internecie napisz, za co odpowiedzialna jest powłoka systemu operacyjnego. Podaj przykład powłoki w systemie Windows. Wyjaśnij, czym jest menu kontekstowe. Następnie wyjaśnij, do czego służy opcja Eksploratora Windows o nazwie Wyślij do. Korzystając z opcji Wyślij do umieść na pulpicie kilka dowolnie wybranych plików. Wykonaj zrzut z ekranu dokumentujący wykonanie niniejszego zadania.