ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 - Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ώρες: 4

# ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ## Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ώρες: 4 - 2.1 Από την αγροτική κοινωνία στην κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης - 2.1.1 Αγροτική κοινωνία - 2.1.2 Βιομηχανική κοινωνία - 2.1.3 Μεταβιομηχανική κοινωνία - 2.1.4 Η κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης - 2.2 Βασικά χαρακτηριστικά της...

# ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ## Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ώρες: 4 - 2.1 Από την αγροτική κοινωνία στην κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης - 2.1.1 Αγροτική κοινωνία - 2.1.2 Βιομηχανική κοινωνία - 2.1.3 Μεταβιομηχανική κοινωνία - 2.1.4 Η κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης - 2.2 Βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας ## Στόχοι, οι μαθητές/τριες να μάθουν: - Να συσχετίζουν διαφορετικούς τύπους κοινωνιών στον χώρο και στον χρόνο. - Να ανακαλύπτουν χαρακτηριστικά των κοινωνιών αξιοποιώντας στοιχεία του υλικού πολιτισμού καθώς και έργα τέχνης. - Να περιγράφουν τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας στην οποία ζουν. - Να υιοθετήσουν πνεύμα διαρκούς προσαρμογής. - Να εξηγούν τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας και να γνωρίζουν το περιεχόμενό τους. ## Βασική ορολογία | Όρος | Περιγραφή | |---|---| | αγροτική κοινωνία | | | ανεπτυγμένες χώρες | | | αναπτυσσόμενες χώρες | | | αστικοποίηση | | | βιομηχανία | | | βιομηχανική κοινωνία | | | βιοτεχνία | | | επανάσταση | | | κοινωνικές ανισότητες | | | κοινωνικός | | | αποκλεισμός | | | κυβερνοχώρος | | | λειτουργία των θεσμών | | | μεταβιομηχανική | | | κοινωνία | | | νεολιθική εποχή | | | παρα-οικονομία | | | παρα-πολιτική | | | πελατειακές | | | σχέσεις | | | πληροφορική | | | πόλη | | | πολιτικές αρετές | | | τεχνολογία | | | τομέας υπηρεσιών | | | υποεκπαίδευση | | | χωριό | | ## 2.1 Από την αγροτική κοινωνία στην κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης ### 2.1.1 Αγροτική κοινωνία Αγροτικές ονομάζονται οι κοινωνίες που ζουν από την καλλιέργεια της γης. Η καλλιέργεια της γης προϋποθέτει την μόνιμη εγκατάσταση των ανθρώπων σε κάποια περιοχή. Η μόνιμη εγκατάσταση έγινε η βάση για να αναπτυχθούν οικισμοί με τείχη για προστασία από επιθέσεις άλλων κοινοτήτων, στοιχειώδες εμπόριο και στοιχειώδεις πολιτικές λειτουργίες. Τέτοιοι μόνιμοι οικισμοί εμφανίστηκαν στην νεολιθική εποχή σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, με διαφορετικές μορφές. Στην αρχαιότητα, μεγάλες αγροτικές κοινωνίες εμφανίστηκαν στην Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο, την Νότια Αμερική (Αζτέκοι στο Μεξικό και Ίνκας στο Περού). Στις κοινωνίες αυτές μαζί με την καλλιέργεια της γης είχε αναπτυχθεί και το εμπόριο. Υπήρχαν μεγάλες πόλεις-κράτη που είχαν επικεφαλής τον βασιλιά ή αυτοκράτορα. Στις κοινωνίες αυτές εμφανίστηκε και η δουλεία, η οποία πήρε μεγάλες διαστάσεις. Όλες οι κοινωνίες μέχρι την βιομηχανική επανάσταση ήταν αγροτικές. Για παράδειγμα, αγροτικές ήταν οι κοινωνίες της αρχαίας Ελλάδας, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). Μπορεί μαζί με την καλλιέργεια της γης να συνυπήρχαν η βιοτεχνία και το εμπόριο, όμως κυρίαρχος τομέας ήταν ο αγροτικός. Η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού αυτών των κοινωνιών απασχολούταν σε γεωργικές εργασίες και έμενε σε χωριά που ήταν μικρές οικιστικές μονάδες. Μετά τον 19ο αιώνα, η βιομηχανία και η ζωή στις πόλεις κυριάρχησε επί του αγροτικού τομέα και της ζωής στο χωριό. Οι αγροτικές κοινωνίες έγιναν, σταδιακά, τμήματα των βιομηχανικών κοινωνιών. Στις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες (Ευρώπη, Η.Π.Α., Καναδάς, Αυστραλία) ο πληθυσμός που απασχολείται στη γεωργία έχει μειωθεί. Η εξέλιξη των γεωργικών εργαλείων οδήγησε στη βιομηχανική γεωργία. Το τρακτέρ και οι αλωνιστικές μηχανές αντικατέστησαν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες γης. Στις αναπτυσσόμενες χώρες (τέτοιες βρίσκουμε στην Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική) όπου η καλλιέργεια της γης γίνεται ακόμη με παραδοσιακές μεθόδους, μεγάλο μέρος του πληθυσμού απασχολείται στη γεωργία. Αλλά και εκεί η εκμηχάνιση της αγροτικής παραγωγής είναι ταχύτατη. ### 2.1.2 Βιομηχανική κοινωνία Εκβιομηχάνιση είναι η χρησιμοποίηση μηχανών στην παραγωγική διαδικασία. Η εκβιομηχάνιση είναι ο πυρήνας της βιομηχανικής επανάστασης, μιας μακρόχρονης και σύνθετης διαδικασίας τεχνολογικών μεταβολών στην παραγωγή των προϊόντων, τις συγκοινωνίες, την οικοδόμηση κτηρίων κτλ. Από τα μέσα του 18ου αιώνα, στη Βρετανία και στη συνέχεια στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική, κατασκευάστηκαν μηχανές και χρησιμοποιήθηκε η δύναμη του νερού και του ατμού στην παραγωγική διαδικασία. Οι βιοτεχνίες, στις οποίες γινόταν μέχρι τότε η παραγωγή των διαφόρων προϊόντων, αντικαταστάθηκαν από τα εργοστάσια. Σχηματικά οι βασικές αλλαγές που έφερε η βιομηχανική επανάσταση είναι: | Βιβλίο | Χαρακτηριστικά | |---|---| | **BIOTEXNIA** | Χειροκίνητες μηχανές σε μικρά εργαστήρια | | **ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ** | Ατμοκίνητες μηχανές σε μεγάλα εργοστάσια | | | Εργάτες ζουν σε χωριά και μικρές πόλεις | | | Μεγάλοι εργατικοί πληθυσμοί συγκεντρώνονται γύρω από τα εργοστάσια και δημιουργούνται μεγάλες πόλεις | Στα πρώτα εργοστάσια και τις πρώτες πόλεις, που προέκυψαν από τη βιομηχανική επανάσταση, τα προβλήματα ήτανε τεράστια. Οι συνθήκες εργασίας των εργατών καθορίζονταν αποκλειστικά από τους εργοδότες τους. Οι μισθοί ήταν χαμηλοί, τα εργατικά ατυχήματα καθημερινή πραγματικότητα. Οι εργάτες δούλευαν δεκαέξι ώρες την ημέρα, χωρίς αργία. Χιλιάδες άνθρωποι στοιβάχτηκαν σε μικρά κτίσματα με ανύπαρκτη αποχέτευση, σε εργοστασιακές πόλεις όπου ο αέρας ήταν βαρύς από τις εκατοντάδες καμινάδες των εργοστασίων. Ο αλκοολισμός έγινε το καταφύγιο των απελπισμένων. Αυτές οι εξελίξεις μετέβαλαν τη δομή της κοινωνίας. Έτσι, έγιναν αλλαγές στην οργάνωση της κοινωνίας, τους θεσμούς, τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Πιο αναλυτικά: *α)* **Αστικοποίηση.** Η βιομηχανική κοινωνία χαρακτηρίζεται από τη συγκέντρωση του πληθυσμού στις πόλεις. Η συγκέντρωση του πληθυσμού στις πόλεις ονομάζεται αστικοποίηση. | Χώρα | Ποσοστό αστικού πληθυσμού το 1913 | Ποσοστό αστικού πληθυσμού το 1990 | |---|---|---| | Γερμανία | 60% | 90% | | Γαλλία | 44% | 85% | | Σουηδία | 25% | 80% | | Πορτογαλία | 20% | 40% | | Ουγγαρία | 17% | 64% | | Βαλκάνια | 10% | 55% | *β)* **Αύξηση της προσδοκώμενης ζωής.** Η εξέλιξη της ιατρικής και η βελτίωση των υλικών όρων ζωής αύξησαν την προσδοκώμενη ζωή. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια σε σχέση με το παρελθόν. *γ)* **Αύξηση της παραγωγής προϊόντων – ζήτηση για νέα προϊόντα.** Η βιομηχανία αύξησε θεαματικά την παραγωγή των προϊόντων, δημιουργώντας ταυτόχρονα μέσω της διαφήμισης νέες καταναλωτικές ανάγκες στους ανθρώπους. Οι νέες καταναλωτικές ανάγκες έφεραν νέες καταναλωτικές συνήθειες και κοινωνικά πρότυπα. Για παράδειγμα, στη δεκαετία του 1890 άρχισε η μαζική παραγωγή αυτοκινήτων. Μέχρι τότε κανείς δεν είχε σκεφτεί να αγοράσει αυτοκίνητο, καθώς το προϊόν αυτό δεν υπήρχε. Η μαζική παραγωγή του αυτοκινήτου αύξησε τη ζήτησή του, ιδίως όταν η τιμή του έγινε σχετικά προσιτή. Μαζί με την ζήτηση αυτοκινήτων δημιουργήθηκε η ανάγκη κατασκευής αυτοκινητοδρόμων. *δ)* **Ανάπτυξη εμπορίου και τραπεζών.** Στις βιομηχανικές κοινωνίες αναπτύχθηκαν το εμπόριο και το τραπεζικό σύστημα που σήμερα κυριαρχούν σε παγκόσμιο επίπεδο. *ε)* **Ανάπτυξη βιομηχανίας – τομέα υπηρεσιών.** Η πλειονότητα των εργαζομένων των βιομηχανικών κοινωνιών απασχολείται στη βιομηχανία και στον τομέα των υπηρεσιών (εμπόριο, τράπεζες κτλ.). Όλο και μικρότερο ποσοστό του πληθυσμού απασχολείται στη γεωργία, στην οποία εισάγονται σταδιακά μηχανές (εκβιομηχάνιση της γεωργίας). *στ)* **Αλλαγή στις κοινωνικές σχέσεις.** Οι προσωπικές σχέσεις των κατοίκων των χωριών αντικαταστάθηκαν από τις απρόσωπες σχέσεις των κατοίκων των μεγαλουπόλεων. ### 2.1.3 Μεταβιομηχανική κοινωνία Ο όρος επανάσταση δηλώνει την τομή, δηλαδή την ριζική αλλαγή των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών. Η καλλιέργεια της γης ήταν μια επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η βιομηχανική επανάσταση ήταν η δεύτερη μεγάλη τομή. Τα τελευταία χρόνια, η ραγδαία ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας συντελεί μια ακόμη μεγάλη κοινωνική μεταβολή, φέρνοντας στο προσκήνιο έναν νέο τύπο κοινωνίας: τη μεταβιομηχανική κοινωνία. Βάση αυτής της νέας κοινωνικής πραγματικότητας είναι η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας. Η τεχνολογία αφορά την αξιοποίηση των επιστημονικών γνώσεων προκειμένου να επιλυθούν καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων. Κάθε νέο μηχάνημα, κάθε νέα εφαρμογή στην παραγωγή ή την καθημερινότητα είναι τεχνολογία. Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία εξελίσσεται αλλά και διαχέεται, γίνεται δηλαδή αντικείμενο χρήσης από πολλούς ανθρώπους, με γοργούς ρυθμούς. ## 2.2 Βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας Τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας προσδιορίζονται από τον χρόνο και τον χώρο. Ο χρόνος, η ιστορία, είναι ο ένας παράγοντας. Ο γεωγραφικός χώρος, το όριο Ανατολής και Δύσης, είναι ο άλλος παράγοντας. Χρόνος, χώρος και καθημερινή πράξη συνθέτουν τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, όπως και κάθε άλλης. Ειδικότερα, τα χαρακτηριστικά της είναι: *α)* **Η εξάρτηση και υποτέλεια.** Το ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε με σχέσεις υποτέλειας και εξάρτησης από τις Μεγάλες Δυνάμεις του 19ου αιώνα. Η υποτέλεια και η εξάρτηση ήταν οικονομική και πολιτική και διαμόρφωσαν καθοριστικά την ελληνική κοινωνία. *β)* **Η καθυστερημένη βιομηχανική ανάπτυξη.** Η βιομηχανική ανάπτυξη στη χώρα μας ήταν καθυστερημένη με αποτέλεσμα να εισάγει βιομηχανικά προϊόντα (αυτοκίνητα, τρακτέρ, μηχανές), χωρίς η ίδια να μπορεί να εξάγει αντίστοιχα. Αυτό επιβάρυνε, σε μεγάλο βαθμό, την ελληνική οικονομία. Έτσι, η οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα στηρίχθηκε αναγκαστικά, στη ναυτιλία, τη μετανάστευση και τον τουρισμό. *γ)* **Η αστικοποίηση.** Η αστικοποίηση δεν ήταν αποτέλεσμα της εκβιομηχάνισης, αλλά της διόγκωσης του τομέα των υπηρεσιών. Τεράστιοι πληθυσμοί εισέρρευσαν στην Αθήνα και σε άλλα αστικά κέντρα όχι για να εργαστούν σε βιομηχανίες, αλλά για να εργαστούν, κυρίως, στον δημόσιο τομέα και στον τομέα των υπηρεσιών (βλ. κεφ. 10.5.2). Εμφανίστηκε, έτσι, το φαινόμενο μιας κυριολεκτικά παθολογικής συσσώρευσης του μισού σχεδόν πληθυσμού της χώρας στην Αθήνα και το λεκανοπέδιο της Αττικής. *δ)* **Η κυριαρχία της μικρής ιδιοκτησίας.** Στην Ελλάδα, πλην της περιοχής της Θεσσαλίας, δεν υπήρχε σημαντική μεγάλη ιδιοκτησία της γης. Αντίθετα, κυριαρχούσε η μικρή ιδιοκτησία όπου ο κάθε αγρότης είχε ένα μικρό χωράφι που καλλιεργούσε. Αυτό καθήλωνε τον αγροτικό πληθυσμό στη φτώχεια, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο τμήμα του να εγκαταλείπει την ύπαιθρο αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στις πόλεις (εσωτερική μετανάστευση) ή στο εξωτερικό (εξωτερική μετανάστευση). Η απουσία μεγάλων γαιών οδήγησε και στη χαμηλή εκβιομηχάνιση της γεωργίας, αφού δεν υπήρχε η βάση για μεγάλες επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα. *ε)* **Οι πελατειακές σχέσεις.** Το κράτος ήταν σχεδόν ο μοναδικός σταθερός εργοδότης. Αναπτύχθηκε έτσι μια σημαντική πίεση, η οποία τροφοδότησε το πελατειακό σύστημα. Πολλοί πολιτικοί «εξαγόραζαν» ουσιαστικά τις ψήφους των συμπολιτών τους μέσω του διορισμού μελών της οικογενείας του στο δημόσιο. Ο όρος πελατειακό παραπέμπει στην μεταχείριση του ψηφοφόρου σαν «πελάτη» του πολιτικού. *στ)* **Παρασιτική νοοτροπία.** Αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής δομής ήταν να αναπτυχθεί σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού γενικευμένη αντιπαραγωγική και παρασιτική νοοτροπία, δηλαδή να αναζητεί τρόπους απόκτησης εισοδήματος χωρίς να προσφέρει το ανάλογο προϊόν ή υπηρεσία. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά έχουν οδηγήσει σε φαινόμενα όπως: 1. **Η παρα-οικονομία.** Δίπλα στην επίσημη και φανερή οικονομική δραστηριότητα –αυτή που δηλώνεται στις φορολογικές Αρχές- υπάρχει και μια άλλη, αφανής οικονομική δραστηριότητα. Το μέγεθός της είναι σημαντικό και βαίνει αυξανόμενο ή μειούμενο ανάλογα με τη στάση του κράτους απέναντι στη φοροδιαφυγή. Δυστυχώς, πέρα από τα έσοδα που χάνει το κράτος δημιουργείται και έντονο αίσθημα αδικίας στους φορολογικά συνεπείς πολίτες (βλ. κεφ 7.6). 2. **Η υποβάθμιση της πολιτικής.** Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί –όχι μόνο στην Ελλάδα- η υποβάθμιση της πολιτικής εξουσίας (πρωθυπουργός, κοινοβούλιο κτλ.) σε σχέση με την οικονομική εξουσία (επιχειρηματίες, πολυεθνικές επιχειρήσεις, τράπεζες κτλ.). Επιπλέον, η οικονομική εξουσία επηρεάζει σημαντικά την πολιτική εξουσία. Η κυριαρχία της οικονομίας επί της πολιτικής είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της σύγχρονης δημοκρατίας. 3. **Η προβληματική λειτουργία των θεσμών.** Ένα παράδειγμα προβληματικής λειτουργίας είναι η τυπολατρεία - νομολατρεία. Η επιμονή στον τύπο και όχι στην ουσία, έχει ως αποτέλεσμα η συζήτηση ή σύγκρουση να γίνεται για την διαδικασία και όχι για το περιεχόμενο, ο τύπος να πνίγει την ουσία, το ενδιαφέρον από τα ουσιώδη να μετατίθεται στα επουσιώδη. Σχεδόν για τα πάντα χρειάζεται νόμος. Και σε μια εποχή που πολλά πρέπει να ρυθμιστούν και που πολλά συνεχώς αλλάζουν, το αποτέλεσμα είναι η πολυνομία. Αν προστεθούν η έλλειψη προγραμματισμού και οι ρουσφετολογικές ρυθμίσεις, τότε γίνεται λόγος για βιομηχανία νόμων. Αυτό το φαινόμενο όμως δε βοηθά στην καλή λειτουργία της κοινωνίας και της πολιτείας. Έτσι, μάλλον δικαιολογημένα υπάρχει η αίσθηση ότι οι νόμοι υπάρχουν μόνο για τους οικονομικά και κοινωνικά αδύναμους, ενώ οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί κατορθώνουν να ξεφεύγουν. Τέλος, η έλλειψη προγραμματισμού εμποδίζει τη χώρα να έχει ένα μακρόπνοο και μακροχρόνιο σχέδιο για την οικονομία, την εκπαίδευση, τις υπηρεσίες υγείας κτλ. Επικρατεί η εντύπωση ενός «ράβε ξήλωνε» καθώς κάθε υπουργός και κάθε κυβέρνηση ακυρώνει, συχνά, ορισμένα από τα πεπραγμένα των προηγούμενων.