Kaslar Giriş PDF

AFSU TIP ANATOMİ ABD KASLAR  KAS SİSTEMİ (Systema musculare) Bulunduğumuz ortamda yer değiştirmemiz için gerekli enerjiyi üreten yapılardır. İnsan vücudundaki kaslar üç gruba ayrılarak incelenir. Çizgili kaslar, düz kaslar ve kalp kası. çizgili kas...

AFSU TIP ANATOMİ ABD KASLAR  KAS SİSTEMİ (Systema musculare) Bulunduğumuz ortamda yer değiştirmemiz için gerekli enerjiyi üreten yapılardır. İnsan vücudundaki kaslar üç gruba ayrılarak incelenir. Çizgili kaslar, düz kaslar ve kalp kası. çizgili kas düz kas kalp kası Çizgili kaslar isteğimiz dahilinde (beyin omurilik sistemi kontrolünde) çalışan kaslar olup iskelet kasları olarak da isimlendirilir. kalp kası Düz kaslar damarların, bağırsakların ve iç organların duvarlarında bulunur ve isteğimiz dışında (otonom sinir sisteminin kontrolünde) çalışırlar. kalp kası Kalp kası ise yapı olarak çizgili kaslara benzemekle beraber çalışması otonom sinir sistemi tarafından (isteğimiz dışında) kontrol edilir. kalp kası Kemikler ve eklemler hareket sisteminin pasif unsurları iken iskelet kasları hareket sisteminin aktif unsurları olup hareket için gerekli olan enerjiyi temin ederler. kalp kası Kas hücreleri, içlerinde bulunan myofibriller sayesinde kontraksiyon yapabilme özelliğine sahiptir. İskelet kasları vücut ağırlığının %40’ını oluşturur. Kasların yaklaşık %75’i sudan ibarettir. kalp kası Düzenli çalışma sonucu kas dokusunda meydana gelen kitlesel artışa hipertrofi denir. Eğer kas dokusu uzun süre hareketsiz olarak kalırsa ya da kas dokusunun innervasyonunu sağlayan sinirlerde bir hasar meydana gelirse kas dokusunda kitlesel olarak azalma ortaya çıkar. Bu duruma atrofi denir. Normal kas Atrofik kas hipertrofi Bir kasın hareket meydana getirebilmesi için en az iki ayrı kemiğe tutunması (bir eklemi çaprazlaması) gerekmektedir. Basit bir iskelet kasına baktığımızda kasın iki ucu ve bir gövdesinin (karın) olduğunu görürüz. Kasın uçları kas lifi ihtiva etmez ve bağ dokusu özelliğindedir. Tendon veya kiriş denilen bu yapılar kasların kemiklere tutunmasını sağlar ve kasların meydana getirdiği kuvveti kemiklere aktarır. Tendonlar genellikle yuvarlak yapılardır. Ancak bazı kaslarda kasın şekline uygun olarak yassı ve yayvan bir şekil alır. Özellikle karın kaslarında görülen böyle tendonlara aponeurosis denilir. Kasın kemiklere yapışan uçlarından birine origo, diğerine insertio denir. Origo genellikle gövdeye yakın, insertio ise gövdeye uzaktır. Origo (başlangıç): Normal anatomik pozisyonda kas kasıldığında hareketsiz veya az hareketli olan tendonun yapışma yeri kasın origosudur. Insertio (sonlanışı): Anatomik pozisyonda kasın kasıldığı anda hareket eden tendonunun yapışma yeri kasın insertiosudur. origo insertio Kasın tendonları arasında bulunan ve kas lifi ihtiva eden şişkin kısmına kasın gövdesi (karın: venter) denir. Kaslar genellikle tek karınlıdır, ancak iki karınlı olan kaslar da vardır. Ör: m. digastricus. karın: venter Kas gövdesinin origoya yakın kısmına caput (baş) denir. Bazı kaslar iki, üç ve ya dört başlı olabilir. Ör: m. biceps brachii, m. triceps brachii, m. quadriceps femoris. caput (baş) Bir kas gövdesinin en kalın yerinden geçen kesite anatomik kesit denir. Aynı fonksiyona yönelik görev yapan kaslara sinergist kaslar, birbirine zıt görev yapan kaslara antagonist kaslar denir. Kasların istirahat halinde sahip olduğu gerginliğe kasın tonusu denir. Kas dokusunun aktif olarak çalışabilmesi için gerekli olan oksijeni ve besini çevredeki kan damarlarından alır. Kas dokusu yeterince kan alamadığı zaman kaslarda iskemi ortaya çıkar. iskemi iskemi Kasın motor innervasyonu sipinal ve kranial sinirlerle sağlanır. Motor sinirin kasa girdiği noktaya motor nokta denilir. Bir motor sinir birden fazla kas lifini innerve eder. Bir motor sinir ile innerve ettiği kas liflerinin tümüne motor ünite denir. Kaba hareketlerden sorumlu kaslarda motor ünite sayısı az iken ince hareketlerden sorumlu kaslarda motor ünite sayısı çoktur.  Kasların isimlendirilmesi İnsan vücudunda yaklaşık 600-700 adet kas bulunur. Bu kaslar değişik kriterler (kasın fonksiyonu, şekli, bulunduğu bölge, büyüklüğü, uzunluğu vb.) dikkate alınarak isimlendirilir. Bazı kasların isimlendirilmesinde bir kriter yeterli iken, bazı kasların isimlendirilmesinde birden fazla kriter kullanılır.  BAŞ KASLARI Baş kasları, yüz kasları ve çiğneme kasları olmak üzere iki kısımda incelenir. Bunların dışında göz, orta kulak, dil, larynx ve pharynx kasları da başta bulunur. Ancak bu kaslar ilgili bölümler içerisinde anlatılacaktır. Yüz kasları (musculi faciales): Yüz, kafa derisi ve boyunda bulunan bu kaslar fascia superficialis’in iki yaprağı arasında yerleşmişlerdir. Bu kaslar genellikle yüz iskeletini oluşturan kemiklerden başlarlar ve yüz derisinde sonlanırlar. Yüz kasları kasıldıklarında yüz derisinde oluşan şekillenmelere mimik dendiği için bu kaslara mimik kaslar da denir. Mimik kasların motor siniri n. facialis (VII. kafa çifti)’dir. Mimik kaslar yüz ifadesinden sorumlu kaslardır ve insanın ruhi durumunun (kızgınlık, öfke, gülme, ağlama, neşe vs) yüze aksetmesini sağlarlar. Ayrıca yüzde bulunan ağız, burun gibi oluşumların etrafında yer aldıkları için bu deliklerin açılıp kapanmasından da sorumludurlar. M. epicranius: Saçlı derinin altında bulunan bu kas iki kısımda incelenir. M. occipitofrontalis denilen bölümü, oksipital kemikten başlayıp kaşlara kadar devam eder. Ön ve arka bölümlerinde kas lifi bulunur. Orta bölüm ise aponevroz yapısında olup galea aponeurotica adını alır. Galea aponeurotica deriye sıkıca yapışıktır ve deriyle birlikte hareket eder. M. temporoparietalis denilen bölümü, kulağın ön üst kısmında bulunur. Bu kas kafa derisini arkaya doğru çeker. galea aponeurotica m. occipitofrontalis m. temporoparietalis Kulak kepçesi kasları: Dış kulak yolu çevresinde üç adet kas bulunur. Bu kaslar (m. auricularis anterior/posterior/superior) insanda fazla gelişmemiş olduklarından kulak kepçesini pek hareket ettirmezler. m. auricularis superior m. auricularis anterior m. auricularis posterior Göz etrafındaki mimik kaslar: Göz kapaklarının etrafında ve derinin altında m. orbicularis oculi bulunur. Bu kas bir daire şeklinde olup orbitanın girişinin etrafını kuşatmıştır. Göz kapaklarının kapanmasını, göz kırpmayı ve gözyaşı kesesinde biriken göz yaşının boşaltılmasını sağlar. M. corrugator supercilii, kaşların çatılmasını sağlar. M. levator palpebra superioris ise göz kapağının açılmasını sağlar. m. levator palpebra superioris m. corrugator supercilii m. orbicularis oculi Burun etrafındaki mimik kaslar: Burun kökünde derinin altında m. procerus, burun dış duvarını örten derinin altında ise m. nasalis denilen kas bulunur. Bu kaslar; deride kırışıklıklar oluşturur ve burun deliklerini (nares) genişletip daraltırlar. m. procerus m. nasalis Ağız çevresindeki mimik kaslar: Ağız deliği (rima oris) çevresinde, dudakların derisinin hemen altında bulunan m. orbicularis oris, oldukça kalın ve güçlü bir kastır. Dudakların esas kapatıcı kasıdır. Bu kasa ait liflerin bir bölümü çevredeki diğer kasların uzantısı şeklindedir. m. orbicularis oris Yanak derisi ile mukozası arasında bulunan m. buccinator ise kuvvetli bir kas olup ağız boşluğuna doğru yanakları bastırarak üfürmemizi sağlar. Bu kas nefesli çalgılarla uğraşan sanatçılarda iyi gelişmiştir. m. buccinator M. levator labii superioris, üst dudağı yukarı doğru kaldırır. M. depressor labii inferioris, alt dudağı aşağı doğru çeker. m. levator labii superioris m. depressor labii inferioris Bu kasların dışında ağız köşesinde sonlanan m. zygomaticus major, ağız köşesini yukarıya doğru kaldırarak gülme fonksiyonuna katılır. M. zygomaticus minor, üst dudağı yukarıya doğru kaldırarak diğer kaslarla birlikte nefret ve tiksinti mimiklerinin oluşmasına katkı sağlar. M. risorius ise gülme ve tebessümde ağız köşesini dışa doğru çeker. m. zygomaticus minor m. zygomaticus major m. risorius Çiğneme kasları: Çiğneme kasları gıdaların ağızda öğütülebilmesi için mandibulanın hareketlerinden sorumludurlar. M. temporalis, m. masseter, m. pterygoideus medialis ve m. pterygoideus lateralis olmak üzere dört adet çiğneme kası vardır. Çiğneme kaslarının siniri n. mandibularis’dir. m. temporalis m. masseter Bu kaslar kafatasındaki çeşitli kemiklere tutunarak başlarlar. Kasların hepside mandibulaya yapışarak sonlanırlar. Bunlardan m. pterygoideus lateralis çenenin açılmasını sağlar. Diğer üç kas ise çenenin güçlü bir şekilde kapanmasını sağlarlar. m. pterygoideus lateralis m. pterygoideus medialis  BOYUN KASLARI Platysma: Boyunda derinin altında yüzeyel olarak bulunan ince ve zayıf bir kastır. Yüzeyel fasyanın iki yaprağı arasında bulunur. Boyun derisini gerer. Alt dudak ve ağız köşesini aşağı çeker. Siniri n. facialis’dir platysma M. sternocleidomastoideus: Boyun yan tarafında bulunan kalın bir kastır. Sternum ve klavikuladan başlar. Yukarıya, arkaya ve dışa doğru ilerler ve processus mastoideus’a yapışarak sonlanır. Tek taraflı kasıldığında başı aynı tarafa eğer ve yüz karşı tarafa döner. İki taraflı kasıldığında başı arkaya eğer ve boynu öne çeker. Siniri n. accessorius’tur. m. sternocleidomastoideus Boyun omurlarının ön tarafındaki kaslar: Boyun omurları ve ilk üç göğüs omurunun gövdeleri ile transvers çıkıntıları arasındaki olukta bulunan sağ ve sol üçer adet kas (m. longus colli, m. longus capitis ve m. rectus capitis anterior) prevertebral kaslar olarak ta adlandırılır. Bu kaslar tek taraflı kasıldıklarında başı ve boynu kendi taraflarına eğerler. İki taraflı kasıldıklarında başı ve boynu öne eğerler. Bu kasların sinirleri boyun sipinal sinirlerinin ön dallarından gelir. m. rectus capitis anterior m. longus capitis m. longus colli Boyun omurlarının dış tarafındaki kaslar: Boynun yan taraflarında ve derinde sağda ve solda üçer adet kas bulunur. Bunlara scalen kaslar (m. scalenus anterior, m. scalenus medius ve m. scalenus posterior) denir. Bu kaslar boyun omurlarının transvers çıkıntıları ile 1.ve 2. kaburga arasında uzanırlar. Kasların üst uçları sabit olduğunda kaburgaları yukarı kaldırmak suretiyle inspirasyona yardım ederler. Alt uçları sabit olduğunda boynu ve dolaylı olarak ta başı kendi taraflarına eğerler. İki taraf kasları birlikte çalışırsa boynu ve başı tespit ederler. Bu kaslar boyun spinal sinirlerinin ön dalları tarafından innerve edilir. m. scalenus medius m. scalenus anterior m. scalenus posterior Hyoid kemiği hareket ettiren kaslar: Hyoid kemik çeşitli bağlar ve kaslar yardımı ile çevredeki organlarla (pharynx, larynx, dil) bağlantılıdır. Bu yüzden konuşma ve yutma hareketleri esnasında hyoid kemik hareket eder. Hyoid kemiğe yapışan kaslar toplam 8 tane olup hyoid üstü ve hyoid altı kaslar olarak iki kısımda incelenir. hyoid kemik Hyoid üstü kaslar: Toplam 4 adettir. Bunlar; m. digastricus, m. stylohyoideus, m. mylohyoideus ve m. geniohyoideus’tur. Bu kaslar hyoid kemikten daha yukarıda bulunurlar. Bu yüzden kasıldıklarında hyoid kemiği yukarıya doğru kaldırırlar. Hyoid kemiğe bağlı olan gırtlak (larynx)’ta yukarıya doğru kaldırılmış olur. Böylelikle yutkunma esnasında gıdaların nefes yoluna kaçmasına engel olunur. m. mylohyoideus m. digastricus m. stylohyoideus m. geniohyoideus Hyoid altı kaslar: Toplam 4 adettir. Bunlar; m. sternohyoideus, m. sternothyroideus, m. thyrohyoideus ve m. omohyoideus’tur. Bu kaslar hyoid kemikten daha aşağıda bulunurlar. Bu yüzden kasıldıklarında hyoid kemiği aşağıya doğru çekerler. Hyoid kemiğe bağlı olan gırtlak (larynx)’ta yukarıya aşağıya doğru iner. m. thyrohyoideus m. sternohyoideus m. sternothyroideus m. omohyoideus  GÖVDE KASLARI Gövdenin kasları bulundukları yerlere göre, sırt kasları, derin ense kasları, göğüs kasları ve karın kasları olarak alt gruplara ayrılır. Sırt kasları: Sırt kasları yüzeyel ve derin olarak iki gruba ayrılır. Yüzeyel sırt kasları: Bu grupta; m. trapezius, m. latissimus dorsi, m. levator scapulae, m. serratus posterior superior, m. serratus posterior inferior, m. rhomboideus major ve. rhomboideus minor bulunur. M. trapezius: Sırtın en yüzeyel kasıdır. Oldukça ince olan bu kas çok geniş olduğu için meydana getirdiği kuvvet büyüktür. Bu kas oksipital kemikten, lig. nuchae’dan boyun ve göğüs omurlarından başlar. Klavikulada, acromion’da ve spina scapulae’da sonlanır. Görevi: Skapulaya yapışan diğer kaslarla birlikte çalışır. Üst lifleri kasıldığında skapulayı ve omuzu yukarı ve içe doğru çekerler. Kolun baş üzerine kaldırılmasında m. serratus anterior’a yardımcı olur. Orta grup lifler rhomboid kaslar ile birlikte scapula’yı orta hatta yaklaştırırlar. Alt grup lifler ise scapula’yı aşağı ve içe doğru çekerler. Bu kas ağaca tırmanmada gövdemizin yukarı kaldırılmasında görev yapar. Siniri: N. accesorius. m. trapezius M. latissimus dorsi: Torakal bölgenin alt yarısı ile bel bölgesinin tümünü örter. Bu kas fascia thoracolumbalis aracılığı ile son 6 göğüs omurundan, tüm bel omurlarından, sakrumdan, crista iliaca’dan ve son 3 veya 4 kaburgadan başlar. Humerus’un crista tuberculi minoris’inde sonlanır. M. latissimus dorsi’nin dış kenarı kolumuzu yukarı kaldırdığımızda, deri altında kabartı şeklinde görülür. Bu kabartıya plica axillaris posterior denir. Görevi: Kolun en kuvvetli adduktorudur. Öne ve yukarı doğru kalkmış kolu aşağıya ve arkaya çeker. Kol yukarıda sabit ise gövdeyi yukarıya doğru çeker. Siniri: N. thoracodorsalis. m. latissimus dorsi Mm. rhomboidei: M. trapezius’un altında bulunan bu kaslar son boyun omuru ile ilk beş göğüs omurundan başlar. Kaslar dış tarafa doğru uzanarak skapulanın iç kenarında sonlanır. Görevleri: Bu iki kas skapulanın iç kenarını içe doğru çekerler. Şınav çekmede iş görürler. mm. rhomboidei M. levator scapulae: İlk dört boyun omuru ile skapulanın üst köşesi arasında uzanır. Skapulayı içe ve yukarı çeker. Skapula tespit edilmiş ise boynu kendi tarafına eğer. İki taraflı kasılırsa boynu arkaya çeker. m. levator scapulae M. serratus posterior superior ve inferior: Rhomboid kasların ve m. latissimus dorsinin derininde yer alan dörtgen şeklinde ince iki kastır. Bu kaslar omurlar ile kaburgalar arasında uzanırlar. Solunuma yardımcı olurlar. m. serratus posterior superior m. serratus posterior superior M. splenius capitis ve cervicis: Boyunda bulunan bu kaslar m. trapezius’un derininde yer alır. Yan yana uzanan bu kaslar birlikte görev yaparlar. Tek taraflı çalıştıklarında baş ve boynu aynı tarafa eğer. İki taraflı kasıldıklarında ise baş ve boynu arkaya çekerler. m. splenius capitis m. splenius cervicis Derin grup sırt kasları: Kendi aralarında yüzeyelde olanlar ve derinde olanlar diye iki gruba ayrılır. Yüzeyelde olanlar (M. erector spinae): Omurların spinal çıkıntıları ile transvers çıkıntıları arasında bulunan oluğu doldururlar. Bu kas aşağıda kalın ve sağlam bir aponeurozdan başlar. Bu aponeuroz sakruma, tüm bel omurlarına ve son iki göğüs omuruna ve crista iliaca’ya tutunur. M. erector spinae bel bölgesinin üst kısmında dış orta ve iç olmak üzere üç bölüme ayrılır. Dıştaki sütuna m. iliocostalis, ortadaki sütuna m. longissimus ve içteki sütuna da m. spinalis denir. Bu kaslar iki taraflı kasıldığında omurgayı arkaya eğer. Tek taraflı kasıldığında omurgayı aynı tarafa ve yana eğer. m. erector spinae Derinde yer alan kaslar: Sırtın en derin planında yer alan kaslardır. Tek taraflı kasıldıklarında omurgayı aynı tarafa eğerler, iki taraflı kasıldıklarında ise omurgayı tespit ederler. Bu kaslar kendi aralarında çeşitli alt gruplara ayrılır. Derin ense kasları: Burada 5 tane kas (m. rectus capitis posterior major, m. rectus capitis posterior minor, m. obliquus capitis inferior, m. obliquus capitis superior ve m. rectus capitis lateralis) vardır. Bu kaslar atlas ve axis ile oksipital kemik arasındaki bağlantıyı sağlarlar. Derin ense kasları tek taraflı kasıldıklarında başı kendi tarafına eğer. İki taraflı kasıldıklarında ise başı arkaya eğerler. m. rec. cap. post. minor m. obliq. cap. superior m. rec. cap. post. major m. obliq. cap. inferior m. rectus capitis lateralis  Göğüs kasları M. pectoralis major: Kalın üçgen şeklinde bir kastır. Göğüs kafesinin ön üst kısmında bulunur. Bu kas aksillanın ön duvarını yapar. Kasın alt kenarı plica axillaris anterior’u meydana getirir. Kas klavikulada, sternumdan, kaburgalardan ve karın kaslarının aponevrozundan başlar. Kola doğru uzanan kas humerus’un crista tuberculi majoris’inde sonlanır. Kolun en kuvvetli adduktorlarından biridir. Kolu hafif öne çeker. Kol yukarıda tespit edilmiş ise gövdeyi yukarı çeker. Yüzücülerde iyi gelişen bir kastır. m. pectoralis major M. pectoralis minor: M. pectoralis major’un arkasında yer alır. 3.-5. Kaburgalar ile skapulanın processus corocoideus’u arasında uzanır. Skapulaya rotasyon yaptırır. m. pectoralis minor M. subclavius: Klavikula ile 1. kaburga arasında bulunan parmak şeklinde bir kastır. Klavikula ve 1. kaburga arasında bulunan oluşumlar için bir yastık görevi görür. m. subclavius M. serratus anterior: Eldiven parmağı şeklinde dişler vasıtasıyla ilk 8 veya 10 kaburgadan başlar. Skapulanın iç kenarında sonlanır. Görevi: Skapulayı sabitlemede, skapulayı öne doğru çekmede ve skapulanın rotasyonunda önemli rol oynar. Kolun baş üzerine kaldırılmasında humerus başına desteklik yapar. Bunun sonucu olarak kol 180 dereceye kadar abduksiyon hareketi yapabilir. Siniri: N. thoracicus longus’tur. Bu kasın felcinde kanat skapula oluşur. m. serratus anterior Mm. intercostales: Kaburgalar arasındaki aralıkları kapatan kaslar olup solunumda görev alırlar. M. intercostalis externi inspirasyon, m. intercostalis interni ise ekspirasyon yaptırır. mm. intercostales M. transversus thoracis: Göğüs ön duvarının arka yüzünde bulunan bir kastır. Sternum ile kaburgalar arasında uzanır. Ekspirasyona yardım eder. m. transversus thoracis Diaphragma: Göğüs ve karın boşluklarını birbirinden ayıran kas ve bağ dokusundan yapılı kubbe şeklinde bir bölmedir. Kubbenin konveks tarafı göğüs boşluğuna doğru, konkav tarafı ise karın boşluğuna doğru bakar. Diafragmanın pozisyonu solunuma, komşu olduğu organların (özellikle mide) doluluk derecesine ve vücudun pozisyonuna göre çok değişir. Sırt üstü yatarken en yüksek konumdadır. Bu pozisyonda en geniş normal solunum hareketleri yapılır. Ayakta dik dururken diafragma kubbesi daha aşağı konumdadır. Solunum hareketleri daha düşüktür. diaphragma Diafragma dört kısımda (pars sternalis, pars costalis, pars lumbalis ve centrum tendineum) incelenir. Bunlardan pars sternalis, pars costalis ve pars lumbalis kas yapısında olup başladıkları yerlere göre isim alırlar. Centrum tendineum ise diyaframın merkezi kısmını oluşturur ve kas lifi ihtiva etmez, aponevroz yapısındadır. pars sternalis centrum tendineum pars costalis pars lumbalis Diafragmada üç büyük geçit (hiatus aorticus, hiatus oesophagus ve foramen venae cavae) bulunur. Hiatus aorticus, 12. göğüs omuru seviyesinde olup içerisinden aorta ile birlikte v. azygos ve ductus thoracicus geçer. Hiatus oesophagus, 10. göğüs omuru düzeyinde bulunur ve içerisinden içerisinden oesophagus ile sağ ve sol n. vagus geçer. Foramen venae cavae, 8.-9. göğüs omurları arasındaki discus intervertebralis seviyesinde ve centrum tendineum’da bulunur. Bu delikten v. cava inferior ile birlikte sağ n. phrenicus geçer. foramen venae cavae hiatus oesophagus hiatus aorticus Görevi: Solunumun esas kasıdır. Diafragmanın kasılmasıyla göğüs boşluğunun hacmi artarken karın boşluğunun hacmi azalır. Bu hacim değişimi sonucunda göğüs boşluğunda basınç düşer, karın boşluğunda basınç artar. Bu esnada karın kasları ön tarafa doğru genişleyerek bu durumu kompanse ederler. Göğüs boşluğunda hacim artışı ve basınç düşmesi sonucu atmosferden akciğerlere hava girer. Diafragmanın kasılması esnasında karın kasları da kasılırsa karın içerisindeki organlar üzerine yapılan basınç artar. Diafragma ve karın kaslarının birlikte çalışması, miksiyon, defakasyon ve doğum olaylarına yardımcı olur. Ayrıca öksürme, aksırma, bağırma, gülme, kusma gibi olaylarda da diafragmanın rolü vardır. Siniri: N. phrenicus Karın kasları: Karın ön ve yan duvarında m. obliquus externus abdominis, m. obliquus internus abdominis, m. transversus abdominis, m. rectus abdominis ve m. pyramidalis olmak üzere 5 adet kas bulunur. Karın arka duvarında ise tek bir kas (m. quadratus lumborum) bulunur. M. obliquus externus abdominis: Karın ön ve yan duvarındaki üç geniş ve yassı kasın en yüzeyelde bulunanıdır. Son 8 kaburgadan başlar. Yukarıdan aşağı, dıştan içe ve arkadan öne doğru uzanarak linea alba, crista iliaca, spina iliaca anterior superior ve tuberculum pubicum’da sonlanır. Linea alba’da sonlanan lifler rectus kılıfının ön yaprağına katılır. Spina iliaca anterior superior ve tuberculum pubicum arasında sonlanan kısım lig. inguinale’yi (Poubart bağı) oluşturur. m. obliquus externus abdominis Linea alba: Sternum’un proc. xiphoideus’u ile symphysis pubica arasında uzanan aponeurotik yapıdır. Bu yapı üç yassı karın kasının aponevrozlarının orta hatta birbirleriyle kaynaşması sonucu ortaya çıkar. Linea alba üzerinde umbilicus (göbek) bulunur. linea alba M. obliquus internus abdominis: M. obliquus externus abdominis’in derininde bulunur. Lig. inguinale’den, crista iliaca’dan ve fasyalardan başlar. Kas lifleri aşağıdan yukarıya ve arkadan öne doğru seyrederek son 3 kaburgada, linea alba ve sternumun alt ucunda sonlanır. M. obliquus internus abdominis’in bazı lifleri funiculus spermaticus (kordon) etrafında aşağı doğru uzanarak m. cremaster’i meydana getirir. Bu kas soğuk havalarda testisi yukarı doğru çekerek testislerin ısısını ayarlamaya yardım eder. m. obliquus internus abdominis M. transversus abdominis: Karın kaslarının en derininde yer alır. Lig. inguinale’den, crista iliaca, fasyalardan ve son 6 kaburgadan başlar. Kas lifleri öne doğru horizontal olarak ilerler. M. rectus abdominis’e yaklaşınca aponevrotik bir yapıya dönüşür. Bu aponevroz linea albada sonlanır. m. transversus abdominis M. rectus abdominis: Karın ön duvarında bulunan uzun bir kastır. Sağ ve sol m. rectus abdominis’ler arasında orta hatta linea alba bulunur. Pubis kemiğinden başlayarak aşağıdan yukarı doğru uzanır. Sternumun alt ucunda ve buraya yakın kaburgalarda sonlanır. Bu kas üzerinde transvers olarak uzanan intersectio tendinea denilen kiriş yapılar bulunur. M. rectus abdominis dıştan vagina musculi recti abdominis denilen bir kılıf ile sarılıdır. Bu kılıfı m. obliquus externus abdominis, m. obliquus internus abdominis ve m. transversus abdominis’in aponevrozları meydana getirir. intersectio tendinea m. rectus abdominis M. pyramidalis: Üçgen şeklinde küçük bir kastır. Symphysis pubica’dan başlar linea alba’da sonlanır. Linea alba’yı gerer. m. pyramidalis Karın kaslarının görevleri: Karın içerisindeki basıncı ayarlamak suretiyle karın içi organların konumunu muhafaza eder. Bu kaslar solunumda, defekasyonda, miksiyonda, doğumda, kusmada önemli role sahiptir. Ayrıca bu kaslar gövdenin öne eğilmesinde, sağa sola döndürülmesinde de görev yaparlar. Canalis inguinalis: Lig. inguinale’nin biraz üstünde ve ona paralel olarak uzanan 4cm uzunluğunda bir kanaldır. Kanalın yönü dıştan içe, arkadan öne ve yukarıdan aşağıya doğrudur. Kanalın iç deliğine anulus inguinalis profundus, dış deliğine ise anulus inguinalis superficialis denir. Kanalın içinden erkeklerde anne karnında iken testisler geçerek scrotuma inerler. Doğumdan sonra kanal varlığını devam ettirir ve içinden funiculus spermaticus (kordon), ile sinirler geçer. Kadınlarda ise uterusa ait bir bağ (lig. teres uteri) ile sinirler geçer. funiculus spermaticus anulus inguinalis superficialis anulus inguinalis profundus M. quadratus lumborum: Karın arka duvarında bulunan dikdörtgen şeklindeki bu kas crista iliaca ile 12. kaburga arasında uzanır. m. quadratus lumborum Diaphragma pelvis: İskeltteki pelvis ve karın boşluğunun alt açıklığını kapatan huni şeklindeki yapıya diyaphragma pelvis denir. M. cocygeus, m. levator ani ve bunları örten fascialardan oluşur. Bu yapı pelvis ve karın içerisindeki organları taşır. Diaphragma pelvisten erkeklerde rectum ve urethra geçerken kadınlarda rectum, urethra ve vagina geçer. urethra vagina M. levator ani: Pelvis döşemesinin büyük kısmını kapatan, konveksliği aşağıya bakan kubbe biçiminde bir kastır. Önde pubis arkada coccygis ve yanlarda pelvis yan duvarları arasında gerilerek pelvis döşemesini oluşturur. Pelvisteki iç organları alttan destekler. Karın içi basıncı korur. İnkontinansı (dışkı kaçırmayı) önler. m. levator ani M. coccygeus: M. levator ani’nin arka üst tarafında bulunan üçgen şeklinde bir kastır. Pelvis çıkışının arka bölümünü kapatmaya yardım eder. Karın içi basıncını korur. m. coccygeus Önde symphysis pubis, arkada koksiksin ucu ve yanlarda da tuber ischiadicumlar tarafından sınırlanan alana perine denir. Eşkenar bir dörtgene benzeyen bu alan tuber ischiadicumlar arasında çekilen bir hat ile iki üçgene ayrılır. Öndeki üçgen, içinden ürogenital organlar (urethra ve vagina) geçtiği için urogenital üçgen, arkadaki üçgen, içinden den anüs geçtiği için anal üçgen olarak adlandırılır. urogenital üçgen anal üçgen Urogenital üçgende (regio urogenitalis) diaphragma pelvisin altında diaphragma urogenitale denilen bir yapı daha bulunur. Bu yapıda; m. transversus perinei profundus, m. transversus perinei superficialis, m. ischiocavernosus, m. bulbospongiosus ve m. sphincter urethra (externum) denilen kaslar ve çeşitli faysalar bulunur. Anal üçgende ise m. sphincter ani externus ve m. sphincter ani internus denilen kaslar bulunur. m. bulbospongiosus transversus perinei profundus m. transversus perinei superficialis m. ischiocavernosus Anal üçgende ise m. sphincter ani externus ve m. sphincter ani internus denilen kaslar bulunur. m. sphincter ani internus m. sphincter ani externus m. sphincter urethra  KAYNAKLAR 1. Standring S. (2008). Gray's Anatomy The Anatomical Basis of Clinical Practice (40th Edition). London:Churchill Livingstone, 2. Drake, R. L, Vogl, W., Mitchell A.W.M. (2018) Tıp Fakültesi Öğrencileri için Gray’s Anatomi: 3. Baskı. (Cumhur, M., Taşcıoğlu, B., Tunalı S. Çeviri Editörleri) Baş ve Boyun. Ankara Nobel Tıp Kitabevleri, Ankara. 3. Yıldırım, M. (2013). Resimli Sistematik Anatomi. İstanbul Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul. 4. Arıncı, K., Elhan A. (2006) Anatomi (2 Cilt). Güneş Tıp Kitabevi Ltd. Şti, Ankara. 5. Waschke, J., Böckers, T.M., Paulsen, F. (2016) Sobotta Anatomi Konu Kitabı. (Sargon, M. F. Çeviri Editörü), Güneş Tıp Kitabevleri, Ankara. 6. Arifoğlu, Y. (2019) Her Yönüyle Anatomi (2. Baskı). İstanbul Tıp Kitabevleri, İstanbul. 7. Özbağ, D. (2019). “İnsan” Anatomi. İstanbul Tıp Kitabevleri, İstanbul. 8. Atasever, A. (2019). Anatomi. İstanbul Tıp Kitabevleri, İstanbul. 9. Singh, D. R. (2019). Diş Hekimliği için Anatominin Temelleri. (Bilge, O., Uyanıkgil, Y., Bilecenoğlu, B., Çelik, S. Çeviri Editörleri). İstanbul Tıp Kitabevleri, İstanbul. 10. Tillmann, B. N. (2018). İnsan Anatomisi Atlası Tillman. (Yurttaş, C. Çeviri Editörü). İstanbul Tıp Kitabevleri, İstanbul. 11. Unur, E., Ülger, H., Ekinci, N. (2012). Anatomi. Kıvılcım Kitabevi, Kayseri. 12. Urban Fischer, F Paulsen, J Waschke. Sobotta İnsan Anatomisi Atlası (Çeviri Editörü:Prof.Dr.S.Tuna Karahan). Medipres Yayıncılık, İstanbul, 2019.