Zwilżalność i fotokataliza materiałów

Efekt selektywnego przepuszczania lub odbijania światła, uzyskiwany poprzez eliminację światła o określonej długości fali.

Rodzaj filtrów interferencyjnych, charakteryzujących się przepuszczalnością w określonym zakresie długości fali, a blokadą poza tym zakresem.

Parametr opisujący widmo elektromagnetyczne, wyrażony w jednostkach odwrotnych centymetrów (1/cm).

Funkcja zespolona opisująca właściwości optyczne ośrodka, charakteryzująca się zależnością od częstotliwości promieniowania.

Funkcja zespolona opisująca właściwości optyczne ośrodka, określająca stosunek prędkości światła w próżni do prędkości światła w ośrodku.

Rodzaj czynnika optycznego, którego charakterystyka (transmisja, odbicie, emisja) zmienia się pod wpływem zewnętrznego bodźca.

Rodzaj aktywnej powłoki optycznej, która zmienia barwę lub przepuszczalność pod wpływem pola elektrycznego.

Rodzaj aktywnej powłoki optycznej, która zmienia barwę lub przepuszczalność pod wpływem temperatury.

Test polegający na pocieraniu próbki wełną stalową o gradacji 0 lub 00 z dociskiem 1800g ± 200g. Test uznaje się za pozytywny, jeśli po zakończeniu nie widać głębszych zarysowań.

Test twardości powłok, oparty na użyciu ołówków od 8B do 7H (17 sztuk) o różnej twardości. Test polega na rysowaniu ołówkami po powierzchni do momentu, gdy nie będzie widocznych zarysowań.

Szybki test twardości, wykonywany na płaskich i zakrzywionych powierzchniach. Polega na zastosowaniu określonej siły nacisku (N).

Powłoki, których głównym zadaniem jest nadanie określonej transmisji, odbicia lub emisji światła w konkretnym zakresie spektralnym (200 -- 2500 um).

Powłoki optyczne, które mają tylko jedną warstwę.

Powłoki optyczne, składające się z co najmniej dwóch warstw.

Powłoki optyczne, które nie zmieniają swoich właściwości pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak temperatura.

Powłoki optyczne, których właściwości optyczne zmieniają się pod wpływem czynników zewnętrznych, np. temperatury.

Twardość minerału określa jego odporność na zarysowanie. Skala Mohsa porównuje twardość minerału względem innych minerałów wzorcowych.

Skala Mohsa to dziesięciostopniowa skala twardości minerałów wykorzystująca minerały wzorcowe. Każdy minerał może zarysować minerały o niższej twardości, ale nie minerały o wyższej.

Metoda Brinella to jedna z metod badania twardości. W tym przypadku wgłębnik w kształcie kuli naciska na badaną powierzchnię, a wynik to twardość Brinella (HBW).

Metoda Rockwella to metoda badająca odporność na zarysowanie. Wykorzystuje dwustopniowe obciążenie sferą lub stożkiem.

Metoda Vickersa wykorzystuje diamentowy ostrosłup o podstawie kwadratu jako wgłębnik.

Metoda Berkovicha to metoda podobna do Vickersa, ale wykorzystuje ostrosłup o podstawie w kształcie trójkąta jako wgłębnik.

Nanoindentacja to precyzyjna metoda badania twardości materiałów na poziomie nano.

Odporność na zarysowanie to zdolność materiału do opierania się uszkodzeniom podczas tarcia.

Zdolność cieczy do rozprzestrzeniania się na powierzchni ciała stałego. Zależy od równowagi sił adhezji i kohezji.

Siły przyciągania między cząsteczkami cieczy a cząsteczkami powierzchni ciała stałego. Decydują o zwilżalności.

Siły przyciągania między cząsteczkami tej samej substancji. Decydują o napięciu powierzchniowym i kształcie kropli.

Kąt, jaki tworzy styczna do powierzchni kropli cieczy z powierzchnią ciała stałego. Opisuje stopień zwilżalności - im mniejszy kąt, tym lepsze zwilżanie.

Materiał o bardzo małym kącie zwilżania (bliskim 0°). Woda rozprzestrzenia się na powierzchni tworząc cienką warstwę.

Materiał o dużym kącie zwilżania (bliskim 180°). Woda tworzy krople o kulistym kształcie i nie rozprzestrzenia się na powierzchni.

Twardość to opór materiału wobec odkształcenia plastycznego. Im trudniej zmienić kształt materiału, tym jest twardszy.

Proces zaciemniania w efekcie gazochromowym, gdzie wodór adsorbuje się na powierzchni katalizatora platyny (Pt), przenosi się na tlenek wolframu (WO3) i ulega jonizacji. To prowadzi do formowania się wakansów tlenowych i cząsteczek wody, które następnie dyfundują i uwalniają się.

Proces rozjaśniania w efekcie gazochromowym, gdzie tlen adsorbuje się na katalizatorze Pt, przenosi się na WO3 i dyfunduje do porów materiału. Następnie reaguje z wakansami tlenowymi, prowadząc do rozjaśnienia.

Właściwość materiałów, która opisuje ich zdolność do zapobiegania gromadzenia się ładunku elektrycznego na powierzchni.

Materiał charakteryzujący się zdolnością do emitowania światła w wyniku oddziaływania zewnętrznego czynnika.

Kryterium oceny zdolności rozpraszania ładunku statycznego, które oznacza spadek napięcia od wartości maksymalnej do 1/e (około 37%).

Kryterium oceny zdolności rozpraszania ładunku statycznego, które oznacza spadek napięcia od wartości maksymalnej do 10%.

Dodatni lub ujemny nadmiarowy ładunek elektryczny występujący na powierzchni materiału.

Zdolność materiału do rozpraszania ładunku elektrostatycznego.