Metody diagnostyczne - materiały zwilżalne

Zdolność cieczy do rozprzestrzeniania się na danej powierzchni, zależna od sił adhezji i kohezji.

Siły przyciągania między powierzchnią ciała stałego a cieczą lub gazem. Powstają z oddziaływań międzycząsteczkowych, takich jak siły van der Waalsa, siły dipol-dipol i siły jonowo-dipolowe.

Siły występujące między cząsteczkami tego samego rodzaju, np. w obrębie cieczy. Wpływają na napięcie powierzchniowe, kapilarność, konsystencję i strukturę materiałów.

Kąt utworzony przez styczną do powierzchni kropli i powierzchnię ciała stałego w punkcie styku trzech faz: stałej, ciekłej i gazowej.

Powierzchnia, która jest dobrze zwilżana przez ciecz, tj. kąt zwilżania jest mały (blisko 0°).

Mikroskopia prześwietlną elektronowa (TEM) - technika obrazowania, która pozwala na obserwację struktury materiałów w skali nano.

Mikroskopia wysokorozdzielcza (HR - high resolution) - technika obrazowania o bardzo wysokiej rozdzielczości.

Właściwość materiału wyrażająca jego odporność na odkształcenie plastyczne podczas wciskania w niego innego przedmiotu.

Test oceniający odporność na zarysowania powierzchni za pomocą wełny stalowej o określonej gradacji i nacisku. Test jest pozytywny, gdy na powierzchni nie ma widocznych głębokich rys po potarciu.

Służy do oceny twardości powłok, na przykład na tworzywach sztucznych. Używa się zestawu ołówków o różnej twardości (od 8B do 7H). Test kończy się, gdy ołówek nie pozostawia zarysowań.

Szybka metoda oceny twardości na płaskich i zakrzywionych powierzchniach. Polega na zastosowaniu określonej siły nacisku.

Rodzaj powłoki, której głównym zadaniem jest modyfikowanie przebiegu transmisji, odbicia lub emisji światła w określonym zakresie spektralnym.

Powłoka optyczna, która nie zmienia swoich właściwości pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak temperatura, atmosfera gazowa, przepływ prądu.

Powłoka optyczna, która zmienia swoje parametry optyczne pod wpływem czynników zewnętrznych, np. zmiany temperatury, atmosfery gazowej.

Rodzaj filtra przepuszczającego lub odbijającego tylko część widma świetlnego.

Filtr pochłaniający światło w określonym zakresie fal, tworząc barwę.

Efekt selektywnego przepuszczania lub odbijania światła, osiągany poprzez wygaszanie światła o konkretnej długości fali.

Rodzaj filtra interferencyjnego, który przepuszcza światło o długości fali poniżej określonej wartości, blokując fale o dłuższych długościach.

Rodzaj filtra interferencyjnego, który przepuszcza światło o długości fali powyżej określonej wartości, blokując fale o krótszych długościach.

Zdolność materiału do zmiany swoich właściwości optycznych pod wpływem określonego czynnika zewnętrznego w sposób przewidywalny i odwracalny.

Rodzaj aktywnej powłoki optycznej, która zmienia kolor lub przezroczystość pod wpływem pola elektrycznego. Zmiana jest odwracalna.

Rodzaj aktywnej powłoki optycznej, która zmienia kolor lub przezroczystość pod wpływem temperatury. Zmiana jest odwracalna.

Rodzaj aktywnej powłoki optycznej, która zmienia kolor lub przezroczystość pod wpływem określonej atmosfery gazowej. Zmiana jest odwracalna.

Współczynnik załamania światła, stała dielektryczna, współczynnik absorpcji i współczynnik odbicia.

Skala Mohsa to skala porównawcza twardości minerałów, oparta na możliwości zarysowania jednego minerału przez drugi. Minerał o wyższej twardości zarysuje minerał o niższej twardości.

Twardość absolutna jest wskaźnikiem odporności materiału na odkształcenie trwałe pod wpływem nacisku.

Metoda Brinella to metoda pomiaru twardości, polegająca na wciskaniu w materiał kulisty wgłębnik pod stałym obciążeniem. Twardość Brinella (HBW) jest określona jako stosunek siły nacisku do powierzchni wgłębienia.

Metoda Rockwella to metoda pomiaru twardości, polegająca na wciskaniu w materiał stożka lub sfery pod obciążeniem dwustopniowym.

Metoda Vickersa (HV) to metoda pomiaru twardości, polegająca na wciskaniu w materiał diamentowego ostrosłupa o podstawie kwadratu.

Metoda Berkovicha to metoda pomiaru twardości, polegająca na wciskaniu w materiał ostrosłupa o podstawie trójkąta. Jest to odmiana metody Vickersa.

Nanoindentacja to technika pomiaru twardości materiałów na poziomie nano, polegająca na wciskaniu w materiał wklęsłego wgłębnika pod niewielkim obciążeniem. Pomiary nanoindentacji pozwalają na określenie modułu elastyczności i twardości materiału na poziomie nanoskali.

Odporność na zarysowania jest właściwością materiału określającą jego odporność na uszkodzenia mechaniczne w postaci zarysowań.

Proces zaciemniania materiału w odpowiedzi na obecność np. wodoru, zachodzący poprzez adsorpcję, dysocjację i dyfuzję wodoru na powierzchni materiału. Ten proces obejmuje również tworzenie się wakansów tlenowych i uwalnianie wody.

Proces rozjaśniania materiału w odpowiedzi na obecność np. tlenu, zachodzący przez adsorpcję, dysocjację i dyfuzję tlenu na powierzchni materiału. Ten proces obejmuje również wypełnianie wakansów tlenowych.

Zdolność do rozpraszania ładunku elektrostatycznego z powierzchni. Materiał antystatyczny charakteryzuje się dużą przewodnością i pozwala na łatwe rozładowanie się ładunków statycznych.

Warunki, które prowadzą do gromadzenia się ładunku elektrostatycznego na powierzchni materiału.

Spadek napięcia od wartości maksymalnej do 1/e (ok. 37%). Stosowany do oceny szybkości rozpraszania ładunku statycznego.

Spadek napięcia od wartości maksymalnej do 10%. Stosowany do oceny szybkości rozpraszania ładunku statycznego.

Materiał, który emituje światło w odpowiedzi na bodziec zewnętrzny, np. światło UV, promieniowanie rentgenowskie, pole elektryczne.

Zdolność do emisji światła w określonym kolorze, np. czerwony, zielony, niebieskie, IR, w zależności od dopingu pierwiastkami ziem rzadkich.