Week 8: Productiefuncties en Kostenminimalisatie

De gemiddelde totale kosten (GTK) dalen naarmate de productie toeneemt. Dit komt door specialisatie en ondeelbare productiefactoren.

De gemiddelde totale kosten (GTK) stijgen naarmate de productie toeneemt. Dit komt door managerial diseconomies (inefficiënties in het management).

De kleinste hoeveelheid productie waarbij de gemiddelde totale kosten (GTK) minimaal zijn.

De procentuele verandering in totale kosten per procent verandering in output (Q).

De totale kosten van de variabele productiefactoren (bijvoorbeeld arbeid) die op korte termijn gebruikt worden om Q te produceren tegen minimale kosten.

De constante kosten van de niet-variabele (vaste) inputs (bijvoorbeeld machines).

De totale kosten om Q te produceren met de korte termijn kost-minimaliserende combinatie van inputs.

De totale kosten om Q te produceren met de lange termijn kost-minimaliserende combinatie van inputs.

De totale variëteit (Q1+Q2) is efficiënter dan de som van twee gespecialiseerde producties (Q1 en Q2) als gevolg van gemeenschappelijke inputs.

Ervaring op basis van gecumuleerde productie leidt tot lagere gemiddelde variabele kosten (GVK). Dit betekent dat de kosten per extra product lager worden naarmate een bedrijf meer produceert.

Een marktvorm met veel vragers en aanbieders, geen enkele partij heeft invloed op de marktprijs.

Een produkt waar geen verschil in kwaliteit of prijs is tussen aanbieders.

De prijs die een bedrijf voor zijn product ontvangt is gelijk aan de marginale opbrengst. Dit betekent dat de winst maximaal is wanneer de prijs gelijk is aan de marginale kosten.

De winst van een bedrijf is de totale opbrengst (TO) minus de totale kosten (TK). De winst is maximaal wanneer de marginale opbrengst (MO) gelijk is aan de marginale kosten (MK).

Verzonken kosten zijn kosten die niet kunnen worden teruggehaald, ongeacht de productievolume. Niet-verzonken kosten zijn vaste kosten die wel kunnen worden teruggehaald.

De prijs waaronder een bedrijf geen positieve variabele winst maakt en dus moet stoppen met produceren. De shutdown prijs is gelijk aan de minimum GVK.

De totale hoeveelheid die alle bedrijven in een industrie gezamenlijk willen en kunnen produceren tegen een bepaalde prijs.

Een situatie waarin de gemiddelde kosten van de productie hetzelfde blijven, ongeacht de productiehoeveelheid.

Een situatie waarin de gemiddelde kosten van de productie stijgen naarmate de productiehoeveelheid toeneemt. Dit kan gebeuren wanneer er schaarste is aan inputfactoren.

Een situatie waarin de gemiddelde kosten van de productie dalen naarmate de productiehoeveelheid toeneemt. Dit kan gebeuren wanneer er schaalvoordelen zijn in de inputmarkt.

De hoeveelheid geld die producenten verdienen boven hun productiekosten. Het is de oppervlakte boven de aanbodcurve en onder de marktprijs.

Het extra winstpotentieel dat beschikbaar is voor bedrijven in een markt met een hoge vraag, maar beperkt aanbod.

De extra winst die ontstaat door de toevoeging van nieuwe bedrijven in een markt, wat leidt tot meer aanbod en een daling van de marktprijs.

Het concept dat de individuele keuzes van mensen in een vrije markt leiden tot collectieve welvaart, zonder dat er een centrale planning of sturing nodig is.

Een monopolie is een onderneming die als enige een product of dienst aanbiedt aan vele vragers.

De monopolist kiest de prijs om winst te maximaliseren. De vraagcurve bepaalt de relatie tussen prijs en hoeveelheid.

De marginale opbrengst (MO) is de extra opbrengst van het verkopen van één extra eenheid.

De marginale kosten (MK) zijn de extra kosten van het produceren van één extra eenheid.

Het winstmaximaliserende punt voor een monopolist is waar de marginale opbrengst gelijk is aan de marginale kosten (MO = MK).

De monopolist kan de prijs hoger zetten dan de marginale kosten, omdat de vraagcurve dalend is.

De Lerner Index meet de marktmacht van een monopolist. Het is de procentuele marge tussen de prijs en de marginale kosten.

De Lerner Index is omgekeerd evenredig aan de prijselasticiteit van de vraag. Hoe elastischer de vraag, hoe lager de marktmacht.

Een accijns is een belasting die wordt geheven op de verkoop van specifieke goederen en diensten. De belasting wordt betaald door de producent, maar wordt vaak doorberekend aan de consument in de vorm van een hogere prijs.

De wig die een accijns creëert, is het verschil tussen de prijs die de consument betaalt en de prijs die de producent ontvangt. De wig is gelijk aan de hoogte van de accijns.

De mate waarin producenten de belastingdruk kunnen afwentelen op consumenten via hogere prijzen. Hoe inelastischer de vraag, hoe meer de consument de belastinglast draagt.

Een subsidie is een betaling van de overheid aan producenten, meestal per verkochte eenheid. De subsidie verlaagt de productiekosten voor de producent en resulteert in een lagere prijs voor de consument.

Een maximumprijs is een wettelijke limiet voor de prijs van een goed of dienst. De overheid stelt deze limiet vast om consumenten te beschermen tegen te hoge prijzen.

De prijselasticiteit van vraag en aanbod bepaalt hoe de belastingdruk wordt verdeeld. De partij die het meest prijsinelastisch is (minder gevoelig voor prijsveranderingen), draagt de meeste last.

Een accijns leidt tot een daling van de totale welvaart. Dit komt omdat de consumptie van het goed daalt en er een 'deadweight loss' ontstaat. De totale welvaart wordt gemeten als de som van consumenten- en producentensurplus.

Een subsidie leidt tot een toename van de totale welvaart. Dit komt omdat de consumptie van het goed stijgt en er een 'welvaartstoename' ontstaat.

De monopolist verkoopt elk eenheid product aan een andere consument tegen de maximale prijs die die consument bereid is te betalen.

De monopolist vraagt verschillende prijzen aan verschillende groepen consumenten, gebaseerd op hun prijselasticiteit van de vraag.

Een mechanisme dat subgroepen creëert in de totale bevolking op basis van observeerbare kenmerken, die verschillen in prijselasticiteit van de vraag.

De monopolist biedt een menu van prijzen aan, waardoor consumenten zichzelf selecteren en informatie over hun betalingsbereidheid prijsgeven.

Een prijsstructuur waarbij een (standaard)prijs per eenheid wordt berekend voor het eerste pakket gekochte eenheden en een andere prijs voor alle additionele gekochte eenheden.

Een prijsstructuur waarbij een vast bedrag wordt betaald voor het recht om een bepaald goed of dienst te gebruiken, en een extra prijs per eenheid wordt betaald voor elk gebruik.

Een situatie waarbij de monopolist een hogere winst kan behalen door verschillende prijzen te vragen voor verschillende blokken van producten.

Monopolisten kunnen hun producentensurplus verhogen door prijsdiscriminatie toe te passen.