Chapter 3 Sociolinguïstiek

Variatie en Stijl

• Variatie en stijl verwijst naar de verschillen in de manier waarop mensen spreken, afhankelijk van verschillende factoren.
• Verschillende termen worden gebruikt om deze variaties te beschrijven, waaronder accenten, dialecten, variëteit, spraakgemeenschap en stijlwisseling.

Belangrijke termen

• Accenten: Verschillen in uitspraak van woorden.
• Dialecten: Onderscheidende kenmerken in uitspraak, woordenschat en zinsbouw.
• Variëteit: Neutrale term om naar talen en dialecten te verwijzen.
• Spraakgemeenschap: Groep sprekers die een gemeenschappelijk taalgebruik delen.
• Stijlwisseling: Variatie in spraak die samenhangt met verschillen in geadresseerde, sociale context, persoonlijke doelen of taken.
• Monotoon: ontbreken van variatie in de toonhoogte
• Trend: regelmatige toename of afname
• Rapid and anonymous: methode om snel data te verzamelen
• Overt prestige: Het prestige dat verbonden is aan een variant waar spiekers zich zeer over bewust zijn.
• Covered prestige: Het prestige dat verbonden is aan een variant waar spiekers zich niet bewust zijn.
• Observer's paradox: De situatie waarin onderzoekers de spraak van mensen willen bestuderen wanneer ze niet geobserveerd worden, maar de observatie zelf het gedrag verandert.
• Participant observation: Als de onderzoeker langere periode doorbrengt met de spiekers om hun gedrag te observeren.
• Speaker design: Spiekers ontwerpen proactief hun toespraak aan de behoeften van een bepaald publiek.
• Aandacht voor spraak: De mate waarin sprekers aandacht besteden aan hun eigen spraak in verschillende stijlen.
• Audience design: Het idee dat sprekers de manier waarop ze spreken aanpassen aan hun publiek.
• Triangulatie: Het gebruik van meerdere onafhankelijke tests om resultaten te bevestigen.
• Sociolinguïstische interviews: Interviews waarin verschillende taken worden gebruikt om verschillende spreekstijlen uit te lokken.
• Gestratificeerd: Systematische patronen van een variant met betrekking tot een onafhankelijke factor.

Introductie tot Variatie en Stijl

• Sociolinguïsten baseren hun oordelen over iemands spraak op kenmerken die de accenten of dialecten van sprekers uit verschillende regio's typeren.
• Accent verwijst naar de uitspraak van woorden, terwijl dialect verwijst naar kenmerkende kenmerken in uitspraak, woordenschat en zinsbouw.
• De Engelse taal die door veel Schotten wordt gebruikt, wordt beschouwd als een dialect vanwege de combinatie van herkenbare uitspraakkenmerken, bijvoorbeeld een achterwaartse korte /a/-klank in woorden zoals "trap" of "man", met constructies zoals "This data needs examined".
• Zelfs in meer formele spreekstijlen zijn accenten betrouwbare aanwijzingen dat de spreker uit Schotland komt of er lange tijd heeft gewoond.
• Buiten de taalkunde kan de term dialect negatieve connotaties hebben.
• Veel taalkundigen vermijden de term "dialect" vanwege de ingewikkelde en soms negatieve connotaties in alledaagse spraak.

Definitie van Variatie

• Taalkundigen beschouwen dialect als een neutrale beschrijving, of een overkoepelende term voor een variëteit die systematisch verschilt van andere op basis van uitspraak, grammatica en woordenschat.
• Het concept variëteit wordt gebruikt, omdat het minder beladen is.
• Soms beoordelen sociolinguïsten of iemand formeel of informeel spreekt, of ze klinken alsof ze zijn opgegroeid in een arbeiders- of middenklassebuurt.
• Sociolinguïsten proberen inzicht te krijgen in de subtiele variatiepatronen voor sociale cohesie en sociale verschillen.

Het Onderzoeken van Variatie in Stijl

• Een consistentie in patronen impliceert een spraakgemeenschap, en verzet zich tegen het idee van vrije variatie.
• Er worden drie mogelijke verklaringen gegeven voor de consistentie van stijlwisseling in de spraakgemeenschap:
• Mensen besteden meer of minder aandacht aan hun spraak, afhankelijk van de verbale taak.
• Sprekers houden rekening met hun publiek en passen hun spraak dienovereenkomstig aan.
• Verschillende taalkundige stijlen presenteren verschillende persoonlijkheden waarmee de spreker zich identificeert.
• Er zal worden ingegaan op de eerste twee redenen, de relatie van sprekers met hun gesprekspartners zal onderzocht worden.

De New York City Social Dialect Survey

• New York City (NYC) is historisch gezien een dialectgebied.
• Het NYC-accent is sterk gestereotypeerd in de Verenigde Staten.
• Een van de meest opvallende kenmerken van de spraak in NYC is van oudsher dat het "r-less" is.
• In New York wordt eenlettergrepig woord aan het einde van een of meer lettergrepen niet uitgesproken als een vernauwing, in tegenstelling tot de meeste noordelijke en westelijke variëteiten in Noord-Amerika.
• De (r)-variabele was een van de variabelen waarvan de sprekers zich bewust waren; sommige andere variabelen waren dit niet.
• Zelfs als het niveau van bewustzijn verschilde, waren er enkele consistente patronen op de manier waarop de variabelen over verschillende groepen van sprekers en in verschillende stijlen varieerden.
• Labov verkreeg gegevens over (r) met behulp van verschillende methoden -> dit staat bekend als triangulatie.

Het sociolinguïstisch interview

• Labov breidde het interviewparadigma uit met een aantal taalopdrachten.

• Onderwerpen werd gevraagd om het volgende te doen:

• Lees een lijst met minimale paren.

• Lees een lijst met woorden in isolatie.

• Lees hardop een kort verhaal.

• Praat met de interviewer over hun leven.

• Formeel en informeel wordt in aanmerking genomen.

• Er worden drie problemen opgemerkt met het onderzoeken van de productie van verschillende spreekstijlen:

• Een probleem is het overeenstemmen van wat 'stijlen' zijn.

• Een ander is het overeenstemmen welk meer of minder formeel is.

• Zelfs als die problemen opgelost kunnen worden, kan er nog steeds een probleem zijn met het opnemen van genoeg mensen die taal gebruiken in al die stijlen, zodat de onderzoeker de juiste generalisaties kan maken.

• Labov definieerde het concept van stijlen naar de aandacht die spiekers besteden aan hun eigen spraak:

• Meer formele stijlen = meer aandacht.

• Meer informele stijlen = minder aandacht.

• Activiteiten waren ontworpen om verschillende spreekstijlen uit te lokken:

• Aanzetten tot bezielende gesprekken tussen de interviewer en geïnterviewde = informele spraak.

• Zijgeschprekken van de geïnterviewde = nonchalante spraak.

• Een minimaal paar voor de (r)-variabele zou god en guard zijn.

• Spiekers besteden veel aandacht aan hoe ze elk woord uitspreken.

Verbanden met theorie

• Het hardop lezen van woorden, vooral in isolatie of in minimale paren, is niet gerelateerd aan conversatietoon.
• Activiteiten maken het mogelijk om te testen of aandacht voor toespraak een belangrijke beperking is om variatie te testen.

Snelle en anonieme enquêtes

• Snelle en anonieme onderzoeken bestuderen variatie.
• De snelle en anonieme enquête van de realisatie van (r) in drie warenhuizen is een van de meest bekende studies in de sociolinguïstiek.
• Gecombineerd met de sociolinguïstische interviews in de Lower East Side, toont het aan dat heel verschillende methoden voor het verzamelen van gegevens, waaronder heel verschillende manieren om de aandacht voor spraak te manipuleren, vergelijkbare en wederzijds informatieve resultaten kunnen opleveren.
• Labov koos drie warenhuizen als locatie voor snel veldwerk.
• Labov zou weglopen, opschrijven hoe vaak ze wel of niet een vernauwd [r] hadden gebruikt, en een paar basale sociale feiten over de spreker.
• Het is een goede uitgangspunt vanuit linguïstisch oogpunt, want het heeft het (r)-variabele voor een medeklinker, en een woordtoken en aan het einde van de zin.
• De beslissing om personeel (en niet bijvoorbeeld klanten) te benaderen was praktisch - personeel was waarschijnlijk beter in staat om het gewenste antwoord te geven.

Conclusies en Strategie

Deze strategie was zeer succesvol. Het leverde:

• Twee terloops gesproken tokens van de (r)-variabele.
• Twee tokens van de variabele die zorgvuldiger werden uitgesproken.
• Tokens van de variabele in verschillende linguïstische contexten
• Een snelle bron van informatie.
• De methode staat bekend als een snel en anoniem onderzoek.
• Onderzoekers konden niet bepalen welke variant gebruikt zal worden
• De resultaten vertellen over de waarschijnlijkheid waarmee een bepaalde variant zal voorkomen.
• Labov stelde vast, dat spiekers beschouwd kunnen worden als leden van een spraakgemeenschap als zij.
• Dezelfde varianten in hun repertoire hebben.
• Dezelfde, bewust of onbewust gehulde, houdingen ten aanzien van die varianten hebben.
• Stijlwisseling kan echter ook worden gemodelleerd als een interactie tussen spreekstijlen, waarbij de analyse verschuift van de onderzoeker naar het personeel en zich richt op de geadresseerde Labov zelf.

Verbanden met theorie

• Labov ging ervan uit dat toen hij personeel van het warenhuis 'Fourth floor' liet herhalen, hij hen ertoe bracht meer aandacht te besteden aan hun spraak.
• De analyse kan worden omgedraaid, zodat het het perspectief van het personeel belicht en zich richt op de geadresseerde, Labov zelf.
• Variatie zal minder een functie zijn van een toename van de aandacht die ze besteden aan hun eigen spraak, maar van een toename van de aandacht die ze besteden aan hun geadresseerde.

Invloed van Onderwerpen op Stijl

• Binnen de informele/casualspraakdelen van de sociolinguïstische interviews zijn er inspanningen geleverd om de stijlen op te splitsen op basis van het topic.
• Topk kan meer zorgvuldige stijlen uitlokken wanneer mensen een beetje prekerig worden (over elk onderwerp) of wanneer ze het hebben over 'taal' zelf, in vergelijking met het praten over herinneringen uit hun kindertijd.

Inherent wisselende

• Elk van de methoden die Labov hanteerde, heeft zijn voordelen:
• Snel, eenvoudig te repliceren en veel tokens
• De analyse kan worden gebaseerd op gedetailleerdere feiten over de geïnterviewden en kan worden gebaseerd op een breed scala aan tokens, zodat de analyse van de geïnterviewde kan putten uit meer gedetailleerde feiten.
• Het was de combinatie van de twee methoden die Labov in staat stelde om een zeer sterke claim naar voren te brengen dat iemands aandacht voor spraak een belangrijke beperking was van de variabele (r) in NYC.

Prestige van een Variabele

• Onderzoekers erkennen prestige als een complexe waarde waarop spiekers zich op verschillende manieren oriënteren.
• Prestige is niets waarvan spiekers zich bewust zijn, noch iets dat wordt geassocieerd met de hoogste sociale klassen, en hebben zo een onderscheid aangemaakt tussen open en overdekt prestige.

Open vs verborgen prestige

• Open prestige= het prestige dat verbonden is aan een variant waar mensen zeer over bewust zijn en die meer geassocieerd wordt met de spraak van mensen met een hogere status en "beter".
• Verborgen prestige= de waarde die spiekers associëren met lokale of arbeidersklasse uitspraken is vaak allesbehalve verborgen, en term verwijst nauwkeuriger naar gevallen waar evaluatie van een spiekers echt verborgen is.
• Peter Trudgill (1972) vond dat sommige spiekers een variant herkennen en er openlijk over praten als 'beter' dan een ander, beweerden ze de vorm 'beter' te gebruiken, maar in feite niet.
• De oriëntatie naar de lokale variant was heimelijk: zij geloofden dat zij iets anders deden dan wat wat zij eigenlijk deden.
• Hoofdstuk 4 bespreekt andere voorbeelden van mismatches tussen hoe mensen denken dat zij praten en hoe zij werkelijk praten, en wanneer wij het begrip taalvitaliteit in hoofdstuk 6 beschouwen, zullen wij een andere basis zien voor het onderscheid tussen institutioneel gebaseerd prestige en meer plaatselijk gebaseerd prestige.

Op zoek naar het onkenbare: The observer’s paradox

• De paradox die elke sociolinguïst te wachten staat in zijn poging om nauwkeurig rekenschap te geven van de variatie binnen een toespraakgemeenschap is dat hij wil weten wat mensen zeggen en doen in hun dagelijks leven, maar zodra zij beginnen hen op te nemen, veranderen zij zelfs maar lichtjes de dynamica.
• Labovs snelle en anonieme enquêtes waren een poging om dit probleem te overwinnen, evenals zijn praktijk om te proberen gesprekken van interviews te veranderen in levendiger en persoonlijke onderwerpen.

De paradox van de waarnemer

• De paradox van de waarnemer algemeneert over het bestuderen van taal dat Heisenbergs onzekerheidsrelatie generaliseert over het bestuderen van deeltjes.
• Het onderzoeken van sets van relaties wanneer er naar variabelen word gekeken.

Betrekkingen met Theoriieeën

• Sommige sociolinguïsten zijn van mening dat onderzoekers het belang van alledaagse spreekstijlen overdreven hebben, omdat dit de cultus van 'authenticiteit' creëert waarbij spiekers die de meest niet-standaardvormen gebruiken, worden gezien als de 'echte' spiekers van een volkstaalvariant, maar wel de fundamentele integriteit van spontane dialoog waarderen.
• Onderzoekers benadrukken ook dat mensen soms genieten van het geven van flamboyante voorstellingen van stereotypen van het lokale accent.
• Optredens kunnen vaak anders onbekende informatie verstrekken over de sociale en taalkundige betekenis van een variant.

Heimelijke Opname en andere ethische kwesties

• Het is niet mogelijk voor een sociolinguïst om de paradox van de waarnemer te vermijden door in het verborgen gegevens te verzamelen.