Variasi Bahasa Bab 4

Bab 4: Variasi Bahasa

• Bab ini membincangkan variasi bahasa.
• Topik utama termasuk konsep variasi bahasa, variasi bahasa di Malaysia, penggunaan bahasa formal dan tidak formal, bahasa sapaan dalam masyarakat Melayu, dan gelaran dalam masyarakat Melayu.
• Konsep variasi bahasa merujuk kepada kelainan cara sesuatu bahasa digunakan, yang disebabkan oleh beberapa faktor.
• Faktor-faktor ini termasuk kedudukan geografi, kumpulan sosial, perwatakan peribadi dan konteks semasa.
• Noriah Mohamed (1998) menyatakan kelainan bahasa Melayu boleh terdiri daripada ideolek, dialek geografi, dialek sosial, slanga, jargon, argot, fungsiolek, kronolek, dan laras.
• Teo Kok Seong (2002) menyatakan kelainan bahasa merujuk kepada kepelbagaian cara bahasa digunakan disebabkan perbezaan faktor-faktor geografi, kumpulan sosial, perwatakan peribadi dan konteks.
• Nik Safiah Karim, Farid M. Onn, Hashim Hj. Musa dan Abdul Hamid Mahmood (2003) menyatakan variasi bahasa Melayu wujud disebabkan latar belakang pendidikan, jenis pekerjaan dan kedudukan sosioekonomi penutur yang berbeza.
• Variasi bahasa di Malaysia diklasifikasikan kepada dialek geografi, laras, dan dialek sosial.
• Dialek geografi merujuk kepada kelainan bahasa berdasarkan lokasi geografi, contohnya dialek Selatan, Utara, Pantai Timur dan Pantai Barat.
• Ciri-ciri dialek geografi termasuk fonologi, morfologi, dan leksikal.
• Laras merujuk kepada kelainan bahasa berdasarkan situasi, seperti formal dan tidak formal.
• Dialek sosial bergantung kepada situasi sosial, sama ada formal atau tidak formal.
• Terdapat 5 jenis dialek sosial: bahasa kasar, halus, dan neutral.

Konsep Variasi Bahasa

• Kelainan bahasa atau keadaan kepelbagaian cara sesuatu bahasa digunakan akibat perbezaan beberapa faktor.
• Faktor-faktor tersebut termasuk kedudukan geografi, kumpulan sosial, perwatakan peribadi dan konteks semasa.

Dialek Geografi

• Dialek yang dikaitkan dengan lokasi geografi penutur bahasa tersebut.
• Ciri-ciri seperti sebutan, tatabahasa dan kosa kata berbeza antara satu kawasan geografi dengan yang lain.
• Terdapat dialek geografi di pelbagai kawasan di Malaysia.

Laras

• Kelainan bahasa yang digunakan dalam situasi percakapan atau penulisan yang berbeza.
• Contoh, bahasa formal dan bahasa tidak formal.
• Laras bahasa istana yang dibezakan oleh adab sopan dan mempunyai kosa kata formal.

Penggunaan Bahasa Tidak Formal

• Bahasa slanga, kolokial, pasar, argot, pijin dan kreol digunakan dalam pertuturan sehari-hari.
• Bahasa slanga merupakan perbendaharaan kata sekelompok manusia yang bersifat rahsia.
• Bahasa kolokial mudah difahami, berdasarkan pertuturan sehari-hari.
• Bahasa pasar dipengaruhi oleh pelat bahasa ibunda dan kurang mengikut tatabahasa standard.
• Bahasa argot digunakan oleh masyarakat kelas bawahan dengan sifat tidak sihat.
• Bahasa pijin merupakan campuran dua atau lebih bahasa dengan sifat sementara.
• Bahasa kreol terbentuk dari bahasa pijin dengan menerima unsur-unsur bahasa tempatan.

Bahasa Sapaan

• Sistem sapaan yang mencerminkan kesopanan dan kehalusan budi seseorang penutur dalam masyarakat Malaysia.
• Mengikut kaum dan situasi.
• Terdapat kata ganti nama diri pertama, kedua dan ketiga, serta kata panggilan umum dan dalam keluarga.
• Contoh: Encik, Puan, Cik, Saudara, Tuan, Berhormat, Yang Arif, dan Yang Berbahagia.

Gelaran

• Gelaran warisan, kurniaan dan peribadi.
• Gelaran warisan berasal daripada keturunan dan menurun dari generasi ke generasi.
• Gelaran kurniaan diberikan oleh individu atau pertubuhan tertentu.
• Gelaran peribadi wujud untuk mengenal pasti individu yang mempunyai nama yang sama.