Trillingen en Golven

Een regelmatige, terugkerende beweging rond een evenwichtsstand.

De tijd die nodig is voor één volledige trilling.

Het aantal trillingen per seconde.

De maximale uitwijking van de trilling ten opzichte van de evenwichtsstand.

De positie van een trillend object ten opzichte van de evenwichtsstand.

Een trilling die wordt beschreven door een sinusfunctie.

De positie van een trillend object ten opzichte van een referentiepunt.

Het verschil in fase tussen twee trillingen.

De positie van een object tijdens een harmonische trilling als functie van de tijd. Een sinusfunctie beschrijft de beweging en u(t) = Asin(ωt) = Asin(2πft) waar A de amplitude is, ω de hoeksnelheid en f de frequentie.

De snelheid van een voorwerp tijdens een harmonische trilling is maximaal bij de evenwichtsstand en nul bij de maximale uitwijking. De v,t-grafiek is een cosinusfunctie. De maximale snelheid is V_max = (2πA/T).

De versnelling van een voorwerp tijdens een harmonische trilling is maximaal bij de maximale uitwijking en nul bij de evenwichtsstand. De a,t grafiek is een negatieve sinusfunctie.

De terugdrijvende kracht die een trillend voorwerp naar de evenwichtsstand trekt. De grootte van de kracht is evenredig met en tegengesteld aan de uitwijking, gegeven door: F(t) = -C u(t).

De constante verhouding tussen de terugdrijvende kracht en de uitwijking tijdens een harmonische trilling. C geeft aan hoe sterk de kracht is voor een bepaalde uitwijking.

Het aantal trillingen dat een trilling meer heeft gemaakt dan een andere trilling op een bepaald moment. Bijvoorbeeld, als trilling A 2 volledige trillingen heeft voltooid en trilling B 3 volledige trillingen, dan is het faseverschil tussen A en B gelijk aan 1.

Een golftpe waarbij de trillingsrichting van de deeltjes loodrecht staat op de voortplantingsrichting van de golf.

Een golftpe waarbij de trillingsrichting van de deeltjes evenwijdig is aan de voortplantingsrichting van de golf.

De afstand tussen twee opeenvolgende verdichtingen of verdunningen in een longitudinale golf. De afstand tussen twee opeenvolgende toppen of dalen in een transversale golf.

De snelheid waarmee een golf zich voortplant in een medium.

Het aantal golflengtes dat per seconde langs een punt passeert. Of, het aantal trillingen per seconde van een deeltje in een golf.

Een golfpatroon dat lijkt te staan, gevormd door de interferentie van twee tegengestelde lopende golven. De golf beweegt niet voort, maar heeft maxima (buiken) en minima (knopen).

Een punt in een staande golf waar de amplitudo van de trilling maximaal is. In een longitudinale golf is dit een verdichting of verdunning.

Een punt in een staande golf waar de amplitudo van de trilling nul is. In een longitudinale golf is dit een punt waar de dichtheid gelijk is aan de normale dichtheid.

De kleinste frequentie van een staande golf in een systeem. Bij een buis met een open en een dicht uiteinde is de lengte van deze golf 4 keer de lengte van de buis.

Een staande golf in een systeem waarbij de frequentie hoger is dan de grondtoon. Bij een buis met een open en een dicht uiteinde zijn de boventonen de tonen waarvan de golflengte 1/3, 1/5, 1/7 etc. van de lengte van de buis is.

De afstand tussen twee knopen in een staande golf. De lengte van een staande golf is altijd een veelvoud van deze halve golflengte, bijvoorbeeld 1/2 λ, 1λ, 3/2 λ, 2λ etc.

De snelheid waarmee golven zich in een medium voortplanten. Deze snelheid hangt af van de eigenschappen van het medium, zoals de elasticiteit en de dichtheid.

De frequentie van de grondtoon van een instrument hangt af van de lengte, de spanning (F) en de massa per lengte-eenheid van de snaar. Een grotere spanning leidt tot een hogere frequentie.

Het proces waarbij de temperatuur van een blaasinstrument, en daarmee de temperatuur van de lucht in het instrument, stijgt door het bespelen. Dit zorgt ervoor dat de geluidssnelheid toeneemt, waardoor de frequentie van de grondtoon stijgt.

Frequentie Modula­tie (FM) gebruikt het bronsignaal om de frequentie van de draaggolf te veranderen. Een hoger bronsignaal resulteert in een hogere frequentie van de draaggolf.

De golflengte (λ) van een golf is de afstand tussen twee opeenvolgende verdichtingen of verdunningen.

De snelheid van geluid in lucht bedraagt ongeveer 340 m/s.

Een antenne die elektromagnetische golven uitzendt, heeft een lengte gelijk aan de golflengte van de golf.

De sterkte van het elektrische veld (E) rondom een antenne wordt gegeven door de formule E = (30.P.g/r), waarbij P het vermogen is, g de antennekwaliteit en r de afstand.

Bandbreedte is de hoeveelheid aan frequentieruimte die een signaal in beslag neemt. Hoe groter de bandbreedte, hoe beter de kwaliteit van beeld/geluid.

Amplitude modulatie (AM) heeft een kleinere bandbreedte dan frequentie modulatie (FM).

De antenne van de mobiele telefoon dient als radiator voor de elektromagnetische golven die de telefoon uitzendt.

De verhouding tussen de frequenties van de grondtoon en de boventonen in een open buis (bijvoorbeeld een trompet) is altijd een verhouding van gehele getallen. Dit betekent dat de frequentie van de eerste boventoon twee keer zo hoog is als de frequentie van de grondtoon, de frequentie van de tweede boventoon drie keer zo hoog is, enzovoort.

De temperatuur van de lucht beïnvloedt de geluidssnelheid. Hoe warmer de lucht, hoe sneller het geluid zich voortplant.

De lengte van een buis (of luchtkolom) voor een blaasinstrument beïnvloedt de frequentie van de gespeelde toon. Een kortere buis resulteert in een hogere frequentie (hogere toon).

Staande golven in een blaasinstrument met twee open uiteinden (bijvoorbeeld een trompet) hebben buiken aan de open uiteinden en knopen in het midden.

De grondtoon is de laagste frequentie die een blaasinstrument kan produceren. De boventonen zijn de hogere frequenties die ook kunnen worden geproduceerd door het instrument.

De frequentie van een toon wordt bepaald door de snelheid van het geluid en de golflengte van de geluidsgolf. Een hogere frequentie betekent een kortere golflengte.

Telecommunicatie met elektromagnetische golven omvat het gebruik van een zendgedeelte, een medium en een ontvanggedeelte. De zender produceert radiogolven die het bronsignaal (de informatie) bevatten, die vervolgens via het medium naar de ontvanger worden verzonden.

Amplitude Modulatie (AM) is een methode om een bronsignaal in een draaggolf te 'verstoppen' door de amplitude van de draaggolf te variëren overeenkomstig het bronsignaal.