Theorieën van Realisme in Buitenlands Beleid

Een theorie in de internationale betrekkingen die ervan uitgaat dat de staat de belangrijkste actor is en dat de internationale politiek wordt gedreven door de zoektocht naar macht en veiligheid.

De veronderstelling dat staten hun eigen belang nastreven, ongeacht de belangen van andere staten of internationale organisaties.

De kern van het realisme: staten streven naar overleving, wat leidt tot een constant streven naar macht.

Een theorie die zich richt op interne factoren die het buitenlands beleid van een staat beïnvloeden, in plaats van op de internationale structuur.

Een model dat ervan uitgaat dat staten hun handelingen baseren op een rationele kosten-batenanalyse.

Een stroming binnen het realisme die stelt dat staten in hun buitenlands beleid vooral gericht zijn op het behouden van hun machtspositie.

Een stroming binnen het realisme die stelt dat staten ernaar streven hun macht te vergroten, ongeacht de risico's.

Een situatie waarin staten hun macht in evenwicht proberen te houden om te voorkomen dat een enkele staat dominant wordt.

Dit model suggereert dat staten voortdurend rekening houden met de asymmetrische informatie, tijdsbeperkingen en beperkingen binnen hun organisatie, waardoor hun acties minder rationeel worden.

De wereld wordt gevormd door sociale constructies, wat betekent dat we de werkelijkheid zelf creëren door onze interpretaties en percepties. Onze eigen normen en waarden bepalen wat we als gepast gedrag beschouwen.

Volgens deze benadering is het menselijk gedrag minder berekenend dan we denken. Mensen handelen eerder op basis van wat zij als 'gepast' beschouwen, rekening houdend met hun eigen normen en waarden.

Heeft een sterke focus op individuen die beslissingen nemen in buitenlandse politiek. Het belicht de rol van persoonlijke kenmerken, denkbeelden, overtuigingen, en waarden in de besluitvorming.

Het psycho-milieu omvat alle factoren die de perceptie van de besluitvormer beïnvloeden, inclusief de psychologische, situationele, politieke en maatschappelijke context. Het creëert een subjectieve werkelijkheid voor de besluitvormer.

Een model dat de administratie van BuZa en andere gerelateerde organisaties helpt om complexe dossiers te beheren door procedures te standaardiseren.

Gestandaardiseerde procedures die worden gebruikt om bepaalde taken uit te voeren in de context van BuZa.

Beperkte set handelingsmogelijkheden die van tevoren zijn vastgesteld, gebaseerd op procedures en regels.

Het vermogen om te leren van eerdere ervaringen en de procedures aan te passen.

Het proces waarbij besluitvorming en uitvoering worden gecoördineerd tussen verschillende afdelingen en ambassades.

Het vermogen om aanpassingen te doen aan procedures op basis van nieuwe informatie en ervaring.

Een wetenschap die zich bezighoudt met de controle en regulering van complexe systemen.

Complexiteit van besluitvormingsprocessen in BuZa, waarbij verschillende eenheden moeten worden gecoördineerd.

Actoren, zoals staten of individuen, beslissen over acties gebaseerd op wat ze vinden dat juist is in een bepaalde situatie. Ze overwegen hun rol en identiteit in de context en of hun handelen in lijn is met normen en waarden

De internationale betrekkingen worden gekenmerkt door het belang van normen en ideeën. Deze structuren bepalen de identiteit en belangen van staten en hebben direct impact op hun beleid.

De internationale politiek is geen enkelvoudige afweging van macht en eigenbelang. Staten en individuen handelen niet geïsoleerd maar worden beïnvloed door sociale interactie en normen. .

Een persoon die zijn beslissingen baseert op zijn rol in de maatschappij en zijn sociale identiteit. Bepaalt welk gedrag gepast is in een bepaalde situatie.

De werkelijkheid wordt niet objectief bekeken, maar vanuit een specifiek perspectief ge

Een beleid of actie die gericht is op bescherming van burgers in binnenlandse conflicten. Wordt vaak gebruikt als argument voor interventies door internationale organisaties.

Het gedrag van staten wordt niet enkel bepaald door rationele belangenafwegingen, maar ook door ideologieën en normen. Een 'rationele' beslissing is niet altijd de meest geschikte.

Een retorische techniek die analogieën gebruikt om een specifiek beleid te legitimeren, of om een publiek te overtuigen. Deze analogieën zijn echter vaak gebrekkig vanwege verschillende contexten.

De interactie tussen internationale en nationale politieke processen is complex en de scheiding tussen de twee is vaag.

Een benadering die de nadruk legt op de sociale constructie van de realiteit, waarbij de focus ligt op hoe ideeën, normen en identiteit de internationale betrekkingen beïnvloeden.

De verschillende niveaus van analyse in internationale betrekkingen, waaronder het individuele, nationale en internationale niveau. Deze niveaus zijn met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar.

De mechanismen die de verbindende elementen tussen staten, organisaties en individuen in de internationale politiek verduidelijken.

Gedrag van staten wordt beïnvloed door normen, waarden en ideeën, in plaats van alleen maar door machtsberekening.

Het gebruik van taal door leiders om elkaar en de bevolking te overtuigen, creëert een gedeelde werkelijkheid en beïnvloedt hoe we de wereld zien.

Een narratief dat de identiteit van een leider weerspiegelt en wat hij als wenselijk beschouwt, gebaseerd op normen en waarden.

De toepassing van constructivistische principes op concrete voorbeelden in de internationale politiek.

Dit model legt de nadruk op besluitvormingsprocessen in overheid, waarbij aandacht is voor de organisatiestructuur. In dit model worden beslissingen niet door één persoon genomen, maar door een kleine groep (bijv. kabinet).

Dit model benadrukt standaard procedures (SOP's) in organisaties. Het focust op de vaste 'recepten' voor besluitvorming. Het probleem is dat dit kan leiden tot beperkte alternatieven, langere processen en geen alomvattende conclusies.

Dit model ziet buitenlands beleid als resultaat van onderhandelingen tussen verschillende actoren met ongelijke macht. Het voordeel is de verscheidenheid aan standpunten en het potentieel voor compromissen. Het nadeel is het gebrek aan weloverwogen rationaliteit vanwege de concurrentie tussen actoren.

Een fenomeen waarbij een kleine, homogene groep besluitvormers tot irrationele beslissingen komt vanwege groepsdruk en conformiteit. Dit kan leiden tot zelfoverschatting en een illusie van onkwetsbaarheid.

De uitspraak 'where you stand depends on where you sit' suggereert dat de standpunten van actoren worden bepaald door hun positie in de overheid. Bijvoorbeeld, een minister van Defensie zal eerder een militaire oplossing zoeken dan een minister van Buitenlandse Zaken.

Een situatie in een besluitvormingsproces waarbij alle betrokkenen een gezamenlijke, rationele keuze maken, zonder rekening te houden met hun eigen persoonlijke belangen.

Een situatie in een besluitvormingsproces waarbij het uiteindelijke resultaat niet de optimale oplossing is, maar een compromis dat voor alle betrokkenen acceptabel is.

Een situatie in een besluitvormingsproces waarin de verschillende actoren trekken en duwen om hun eigen belangen te behartigen, wat leidt tot een compromis dat niet noodzakelijkerwijs de optimale oplossing is.