Studieboek Samenvattingen

Een model van de welvaartstaat dat focust op het versterken van individuen om hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten.

Het doel van de welvaartstaat is om mensen te empoweren en hun participatie op de arbeidsmarkt te bevorderen.

een model van de welvaartstaat waarin de overheid selectief hulp verleent aan mensen die in nood zijn.

een model van de welvaartstaat waarin een uitgebreid stelsel van sociale zekerheid bestaat, maar de toekenning van rechten selectiever is dan in het Scandinavisch model.

de mate waarin de kans op welvaart onafhankelijk is van de positie op de arbeidsmarkt.

De mate waarin individuen toegang hebben tot sociale zekerheid zonder afhankelijk te zijn van hun positie op de arbeidsmarkt.

Europese regels die de Belgische welvaartstaat beïnvloeden.

De welvaartstaat moet rekening houden met Europese begrotingsdoelstellingen.

Iemand wordt als arm beschouwd wanneer hun (gezins)inkomen onder een bepaalde grens ligt, vaak gedefinieerd als 60% van het mediaaninkomen.

Het streven naar tewerkstelling is centraal in een actieve welvaartstaat, met het idee dat werk een belangrijke hefboom is om uit armoede te geraken.

Een discours dat stelt dat mensen een plicht hebben om te werken om ondersteuning te krijgen. Het benadrukt de wederkerigheid tussen inspanningen en rechten.

Een meer dringende en disciplinerende vorm van activeringsdiscours die mensen in twee categorieën deelt: deserving en non-deserving.

Mensen die als 'verdienend' worden beschouwd, zijn verantwoordelijk voor hun situatie en verdienen ondersteuning.

Mensen die als 'niet-verdienend' worden beschouwd, zijn verantwoordelijk voor hun situatie en worden gezien als lui of onverantwoordelijk. Ze krijgen vaak geen toegang tot hulp.

Criteria om te beoordelen of iemand 'deserving' is, zoals verantwoordelijkheid, identiteit, behoefte en houding.

De houding van dankbaarheid is belangrijk in sociaal werk, met de vraag hoe hard iemand de hulp werkelijk 'verdient'.

De nadruk ligt op zowel rechten als plichten, waarbij mensen meer verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen welzijn.

Het doel is om ervoor te zorgen dat iedereen gelijke kansen heeft om te groeien, ongeacht hun achtergrond.

Regels en wetten die ervoor zorgen dat mensen hun rechten kunnen uitoefenen.

Het begrijpen van de persoonlijke ervaringen van mensen en de context waarin zij leven.

Het bevorderen van de onafhankelijkheid en groei van individuen en de samenleving.

Mensenrechten creëren kansen voor individuen, maar kunnen soms de gemeenschap over het hoofd zien.

Sociaal werkers streven ernaar om mensen te helpen hun potentieel te realiseren.

Mensenrechten worden geconditioneerd door bepaalde voorwaarden die moeten worden vervuld.

Burgerrechten beschermen individuen tegen onrechtvaardige behandeling door de overheid. Ze zorgen ervoor dat je vrijheid hebt en niet wordt onderdrukt.

Politieke rechten geven burgers een stem in het besturen van een land. Ze zorgen ervoor dat je kunt meedoen in het politieke systeem.

Deze eerste generatie rechten beschermen individuen tegen overdreven inmenging van de overheid. Ze focussen op individuele vrijheid en bescherming.

Economische, sociale en culturele rechten zorgen ervoor dat de overheid verantwoordelijkheid neemt voor het welzijn van haar burgers.

Deze rechten zorgen ervoor dat iedereen toegang heeft tot basisbehoeften, zoals werk, onderwijs en gezondheidszorg.

Sociale en internationale orde rechten focussen op de bescherming van individuen binnen groepen en de internationale gemeenschap.

Deze rechten erkennen dat individuen deel uitmaken van een grotere samenleving en dat ze bescherming nodig hebben binnen die groep.

De verschillende generaties van mensenrechten bouwen op elkaar voort, met als doel een rechtvaardiger en gelijkere wereld te creëren.

Het idee dat een ziekte of handicap geen vaststaand persoonskenmerk is, maar ontstaat in interactie met de samenleving.

Een belangrijke verschuiving van de klassieke verzorgingsstaat naar een systeem dat nadruk legt op eigen verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid.

Mensen en hun netwerk worden aangemoedigd om zelf oplossingen te vinden voor hun zorgvragen.

Zorg is beschikbaar wanneer informele zorg onvoldoende is, als een vangnet.

Het idee dat mensen actief deelnemen aan de samenleving, hun rechten kennen en verantwoordelijkheden nemen.

Mensen met beperkte sociale netwerken of zelfredzaamheid kunnen in het nadeel zijn.

Mantelzorgers kunnen overbelast raken door de grotere verantwoordelijkheid in de participatiesamenleving.

Een delicate balans tussen overheidsondersteuning en het bevorderen van individuele verantwoordelijkheid.

Het nastreven van gelijkwaardige perspectieven betekent niet dat je geen morele oordeel kunt vormen. Het betekent wel dat je openstaat voor verschillende standpunten en je eigen vooroordelen ter discussie stelt.

Het is cruciaal om een open, respectvolle en uitnodigende houding aan te nemen. Je moet openstaan voor verschillen en gelijkenissen, je moet iemand echt willen leren kennen en je oordeel opschorten. Je moet actief luisteren en je aanwezigheid laten voelen. En tot slot moet je bereid zijn om onderhandelde afspraken te maken.

Focus op de krachten van de persoon en de hulpbronnen in de context. Stop met denken in termen van tekorten en focus op mogelijkheden.

Wees bewust van culturele verschillen in non-verbale communicatie. Denk na over hoe je taalgebruik en lichaamstaal kunnen worden geïnterpreteerd.

Blijf kritisch ten opzichte van het discours over etnisch-culturele minderheden. Wees kritisch over de terminologie die gebruikt wordt en de impliciete veronderstellingen die worden gemaakt.

Superdiversiteit is een feit en we moeten een bewuste keuze maken in hoe we ermee omgaan. We kunnen blijven hangen in het 'wij' versus 'zij' denken, of we kunnen kiezen voor empowerment.

Erken en waardeer diversiteit als een constructief instrument voor de opbouw van de samenleving. Diversiteit creëert verschillende perspectieven en oplossingsstrategieën.

De waarheid is voor iedereen anders. Je moet respecteren dat de waarde en standpunten van je cliënten verbonden zijn aan hun identiteit.