Struktura e Punimit Seminarik

Të gjitha informacionet e nevojshme për të identifikuar një burim, si p.sh. emri i autorit, titulli i veprës, botimi, botuesi, vendndodhja dhe viti i botimit.

Një shënim që pasqyron mendimet e një autori tjetër, duke respektuar saktësisht gramatikën dhe stilin e origjinalit. Në thelb, është kopjimi i drejtpërdrejtë i një fraze ose fjalie nga një burim tjetër.

Të interpretosh mendimet e dikujt tjetër me fjalët e tua, duke ruajtur kuptimin e origjinalit. Të thuash të njëjtën gjë, por me fjalët e tua.

Një metodë organizimi që ndihmon për t' i mbajtur shënime gjatë leximit të materialeve shkencore. Kjo përfshin ndarjen e një flete në dy pjesë për të regjistruar argumentet kryesore dhe mendimet e veta personale.

Përdorimi i burimeve për të mbështetur mendimet e veta. Përfshirja e mendimeve të specialistëve në veprën tuaj.

Përdorimi i shënimeve për të ruajtur informacionin e marrë nga burimet që do t'i përdorni në veprën tuaj akademike.

Shkurtimi i ideve kryesore të autorit për të përmbledhur temat kryesore. Ajo është më e shkurtër se burimi origjinal.

Nxit interesin e lexuesit duke struktuar qartë informacionin. Përfshinë: hyrjen, pjesën teorike dhe metodologjike, pjesën analitike ose aplikative, diskutimet, përfundimet dhe bibliografinë.

Një proces i rëndësishëm që ndihmon në përcaktimin e drejtimit të punimit. Përfshinë përcaktimin e tezeve që do të shërbejnë si bazë për fjalët tuaja.

Citohet fjalë për fjalë dhe atribuohet autorit origjinal. Ato shënohen në thonjëza dhe vijën e fundit të faqes.

Një citim brenda një citimi. Shënohen me thonjëza të dyfishtë ('').

Pjesa e punimit që përmbledh të gjitha informacionet e nevojshme për leximin e punimit, përfshirë titullin e secilës pjesë dhe numrin e faqes.

Pjesë e punimit që përmbledh dhe shpjegon shkurtimisht terminologjinë e përdorur në punim. Kjo mund të përfshijë definicione dhe shpjegime të shkurtra të termave teknike.

Pjesë e punimit që përmban një shpjegim të shkurtër dhe informativ të punimit, duke përfshirë temën, qëllimin, metodat e përdorura dhe rezultatet kryesore. Zakonisht përmban rreth 250 fjalë.

Pjesa e punimit që përmban një shpjegim të detajuar të metodave dhe materialeve të përdorura për të kryer hulumtimin. Kjo përfshihet pjesën e metodologjisë

Pjesë e punimit që shfaq gjenet e hulumtimit tuaj, duke përfshirë informacion, të dhëna dhe analiza të kryera

Pjesë e punimit që përmban një shpjegim të detajuar të punës, duke përfshirë motivimet, qëllimin e hulumtimit dhe ndikimin e mundshëm.

Pjesë e punimit që përfshin përfshirjen, shpjegimin dhe vlerësimin e rezultateve të marra në hulumtim. Kjo pjesë mund të përfshijë krahasime me studime të tjera dhe implikime praktike.

Pjesë e punimit që përmban përfundimet kryesore të hulumtimit, duke theksuar kontributet e punës ndaj fushës së studimit, si dhe kufizimet e mundshme.

Një strukturë me dy degë të ndara që përfshin Çështjen Qendrore dhe Shtjellimi i Çështjes Qendrore, me nën-degë nga çdo degë.

Koncepti kryesor ose tema që diskutohet në një punim akademik.

Një temë ose ide specifike që zhvillohet brenda Çështjes Qendrore.

Një temë ose ide shtesë që mbështet Çështjen Qendrore, por nuk është aq e rëndësishme.

Zhvillimi i thelluar i ideve të prezantuara në Çështjen Qendrore.

Një pjesë e Shtjellimi i Çështjes Qendrore që ofron informacion për një aspekt specifik.

Një pjesë e Shtjellimi i Çështjes Qendrore që ofron informacion për një aspekt specifik.

Lista e të gjitha burimeve që përdoren për të përgatitur një punim.

Kjo pjesë e punimit shpjegon arritjet dhe punimet e ngjashme me punën e autorit. Ai informon lexuesin rreth zgjidhjeve të pjesëve të problemit. Kjo pjesë përqendrohet veçanërisht në punën e autorit dhe nuk ofron informacione të përgjithshme rreth problemit.

Kjo është pjesa kryesore e punimit, ku prezantohet puna e autorit me detaje të plota. Përfshinë teori, skema, zgjidhje, përvojë, rezultate të arritura dhe alternativa të mundshme.

Kjo pjesë e punimit ofron një rishikim të punës së autorit, diskutimi rreth përparësive dhe dobësive të rezultateve, krahasime me studime të tjera, dhe gjithashtu mund të përfshijë diagrame dhe grafikë.

Vërtetimi i punës duhet të jetë i bazuar në vlera specifike, skenarë ose argumenta. Informacioni i paraqitur duhet të mbështetet nga puna dhe të nënvizohet nga të dhëna konkrete.

Kjo pjesë e punimit përmban informacione shtesë, siç janë treguesit, diagramet, listimet, tabelat, figurat dhe kodet e burimit qe mbështesin punën e autorit.

Treguesi i lëndës shërben si një udhëzues për lexuesin dhe për autorin e punimit. Ai duhet të jetë i detajuar dhe i organizuar logjikisht sipas strukturave të punimit.