Spierfysiologie en Structuur

De studie van de normale functies van het menselijk lichaam.

De elementen binnen het biopsychosociaal model die gerelateerd zijn aan de biologische processen en het lichaam.

Een schriftelijk examen dat kennis en inzicht toetst in anatomie (55%), fysiologie (20%) en bewegingsleer (25%).

De kleinste functionele eenheid van een levend organisme.

De studie van de structuur van het menselijk lichaam.

De studie van de beweging van het menselijk lichaam.

Het concept dat focust op de interactie tussen biologische, psychologische en sociale factoren die invloed hebben op de gezondheid van een individu.

Een online leerplatform waar studiemateriaal zoals cursussen, PowerPoint presentaties en kennisclips beschikbaar zijn.

De twee laterale ventrikels, derde ventrikel en vierde ventrikel in de hersenen.

Een vaatkluwen in alle ventrikels die hersenvocht (liquor cerebrospinalis) produceert.

Helder vocht dat in de ventrikels van de hersenen wordt geproduceerd en stroomt door de subarachnoidale ruimte. Het beschermt de hersenen en het ruggenmerg.

De ruimte tussen de hersenvliezen (arachnoidea en pia mater) waar hersenvocht stroomt.

De cirkelvormige aderlijke structuur rond de hypofyse die bloed van de hersenen afvoert.

Een groep structuren in de hersenen, waaronder de hippocampus, die betrokken zijn bij geheugen, emotie en motivatie.

Een structuur in de temporale kwab van de hersenen, die onderdeel is van het limbisch systeem en betrokken is bij geheugen.

De twee hoofdarterien die de hersenen van bloed voorzien.

Lange, cilindrische cellen die de basisstructuur van een spier vormen, parallel gerangschikt en met meerdere kernen.

Kleine draden binnen spiervezels die verantwoordelijk zijn voor spiercontractie. Ze zijn opgebouwd uit actine- en myosinefilamenten.

Een deel van een myofibril, bestaande uit actine- en myosinefilamenten, dat verantwoordelijk is voor de contractie van de spier.

De celmembraan van een spiervezel, net als de membraan van een neuron prikkelbaar en bevat kanalen die zich openen of sluiten bij een elektrische prikkel.

Receptoren in spieren en pezen die informatie over spierspanning en beweging doorgeven aan het centrale zenuwstelsel.

Spanningsreceptoren in de pezen die de spanning meten en doorsturen naar het centrale zenuwstelsel.

Zintuigcellen in spieren die meerekken met spiercontractie en informatie over spierspanning doorgeven aan het centrale zenuwstelsel.

Het zenuwuiteinde op het oppervlak van een skeletspiervezel waar de actiepotentiaal voor spiercontractie begint.

Een reflex waarbij de spieren samentrekken als reactie op prikkeling van de huid.

Een reflex die getest wordt door de voetzool te strelen, waarbij de grote teen omhoog beweegt bij zuigelingen en omlaag bij volwassenen.

Een reflex waarbij de spieren samentrekken als reactie op prikkeling van de slijmvliezen.

Een reflex die getest wordt door de cornea (het hoornvlies) te raken, waarbij het ooglid sluit.

Een reflex die betrokken is bij het legen van de blaas en de endeldarm.

Een reflex waarbij de pupil van het oog kleiner wordt bij blootstelling aan licht.

Het deel van het zenuwstelsel dat de hersenen en het ruggenmerg verbindt met de rest van het lichaam.

De zenuwen die direct aan de hersenen verbonden zijn.

De sensibele zenuwen in de huid zijn gespecialiseerd om verschillende gevoelsprikkels te onderscheiden, zoals tast, pijn en temperatuur.

Zenuwen in de gewrichten geven informatie door van de proprioreceptoren over de stand en beweging van lichaamsdelen, vooral de ledematen.

Efferente signalen van het centrale zenuwstelsel naar spieren of klieren, die via motorische vezels worden vervoerd.

Motorische vezels die uit het ruggenmerg komen, verlaten het ruggenmerg via de voorwortels.

Het autonome zenuwstelsel innerveert gladde spieren, hartspier en kliercellen.

Het somatomotorische systeem innerveert alle skeletspieren.

De piramidebaan, of tractus corticospinalis, is de directe connectie tussen de motorische hersenschors en de motorische voorhoorncellen van het ruggenmerg.

De precentrale motorische hersenschors is verantwoordelijk voor de aansturing van vrijwillige bewegingen.

De zwervende zenuw (nervus vagus) is een belangrijke hersenzenuw die deel uitmaakt van het parasympatische zenuwstelsel. Het innerveert spieren in de keel, het strottenhoofd en de stembanden, en zendt vezels naar het hart, de slokdarm en de buikorganen voor de motoriek.

De bijkomstige zenuw (nervus accessorius) is verantwoordelijk voor de motoriek van de trapeziusspier (schouderblad) en de sternocleidomastoideusspier (nek).

De tongspierzenuw (nervus hypoglossus) stuurt de spieren van de tong aan.

Er zijn 31 paar ruggenmergzenuwen, die elk corresponderen met een ruggenmergsegment. Ze ontstaan door de fusie van voorwortels en achterwortels en verlaten het wervelkanaal via de foramina intervertebralia. Ruggenmergzenuwen zijn gemengd - bevatten zowel motorische als sensorische axonen.

De cauda equina is een bundel ruggenmergzenuwen die vanaf de tweede lendenwervel in de canalis vertebralis hangt. Het is de 'paardenstaart' van ruggenmergzenuwen die de lumbale en sacrale segmenten innerveren.

De afstand tussen het ruggenmergsegment en het foramen intervertebrale wordt groter naarmate het segment lager in het wervelkanaal ligt. Daarom zijn de lumbale en sacrale zenuwen die de cauda equina vormen langer dan de cervicale zenuwen.

De cauda equina en het ruggenmerg worden omgeven door liquor cerebrospinalis en de drie vliezen: dura mater, arachnoidea en pia mater.

De foramina intervertebralia zijn openingen tussen de wervels waar de ruggenmergzenuwen het wervelkanaal verlaten.