Solunum Sistemi Fizyolojisi

Akciğerlerin üst bölümlerinde havalandırma düşük, kanlanma düşük ve uyumluluk düşüktür. Bu nedenle V/Q oranı yüksektir (2.5-3.5).

Akciğerlerin alt bölümlerinde havalandırma yüksek, kanlanma yüksek ve uyumluluk yüksektir. Bu nedenle V/Q oranı düşüktür (0.6).

Solunum yollarının iletken kısmında (trakea ve bronşlar) hava akışına direnç en yüksektir, çünkü kesit alanı daha küçüktür. Bronşiyollerde ise, kıkırdak olmaması ve daha fazla düz kas içermelerinden dolayı direnç hastalıklarda önemli hale gelir.

Bronşiyollerin duvarlarında kıkırdak olmaması ve daha fazla düz kas içermesi nedeniyle, hastalıklarda direncin belirlenmesinde önemli rol oynarlar. Ödem veya muküs tıkaçları bu düz kasları etkileyerek direnci artırır.

Intraplevral basınç akciğerlerin tabanında -2.5 cmH20, tepede ise -7.5 cmH20'dir. Yerçekiminin intraplevral sıvı üzerindeki etkisinden kaynaklanır.

Akciğerlerin dinlenme durumunda, göğüs duvarı ve akciğerler arasındaki basınç.

Göğüs boşluğunun genişlemesiyle oluşan, dinlenme değerinden daha negatif (-7.5 cmH₂O) olan intraplevral basınç.

Akciğerlerin göğüs boşluğunda çökmesini engellemek ve akciğerlerin genişlemesini sağlamaktır.

Nefes alma sırasında intraplevral basınç -7.5 cm H₂O'ya düşer.

Solunum sisteminin akciğerler ve göğüs kafesi tarafından ne kadar kolay gerilebileceğini gösterir. Toplam uyumluluk yaklaşık 110 ml/cmH2O'dur.

Göğüs kafesinin ne kadar kolay gerilediğinin bir ölçüsüdür. Toplam solunum sistemi uyumluluğunun yaklaşık %50'sine katkıda bulunur.

Akciğer ödemi, interstisyel akciğer fibrozu, yüzey aktif madde eksikliği, atelektazi ve göğüs kafesi anormallikleri gibi durumlar solunum sisteminin uyumluluğunu azaltır.

Amfizem, akciğer dokularının tahrip olması nedeniyle esnekliğini kaybederek uyumluluğu artırır.

Bu testler, farklı hacimlerde hava tutulduğu zaman akciğerlerin nasıl değiştiğini ölçer.

Normal nefes alma sırasında, ilham aktif bir işlemdir ve diyafram kası tarafından yapılır. Nefesi verme ise pasif bir işlemdir ve göğüs boşluğundaki organların elastik geri dönüşü ile gerçekleşir.

Zorlu nefes alma sırasında, diyaframa ek olarak, ek yardımcı kaslar da ilhama katılır.

Zorlu nefes verme sırasında, karın kasları aktif olarak çalışarak göğüs boşluğunun hacmini küçültür ve havayı dışarı atar.

Akciğer kesecikleri içinde bulunan basınçtır. Normalde ilham sırasında atmosferik basınçtan düşük, ekspirasyon sırasında ise yüksektir.

Forse Vital Kapasite (FVC), maksimum nefes alındıktan sonra maksimum nefes verme ile verilen hava miktarıdır. Obstruktif ve restriktif akciğer hastalıklarında belirgin olarak azalır.

Tiffeneau İndeksi, FEV1'in (Bir Saniyede Verilen Hava Miktarı) FVC'ye (Forse Vital Kapasite) oranıdır. Obstruktif hastalıklarda belirgin olarak düşer.

Bir dakika içinde akciğerlere alınan hava miktarıdır. Solunum Hacmi x Solunum Frekansı ile hesaplanır.

Bir dakika içinde alveollere (gaz alışverişinin gerçekleştiği yer) giren hava miktarıdır. Soluk hacminde, solunum yollarındaki ölü boşluk (yaklaşık 150 mL) dikkate alınır.

İstemli çaba ile bir dakikada akciğerlerden hareket ettirilebilen maksimal gaz hacmidir.