شعربافی

شعربافی (شعر بافت)

• حرف شعربافی یکی از صنایع دستی ایرانی است، و در شهرهای کویری مانند یزد، کاشان و اصفهان رایج است.
• در گذشته، یزد، شعربافی شغل اصلی مردم بود، و همچنین شغل های مرتبط مثل رنگرزی و نخ ریسی.
• بافت یزدی بیشتر از پشم بوده و با مقاومت و دوام بالا شناخته شده است.
• طرح های ساده و راه راه، اغلب سیاه و سفید، برای مردان بافته می شد.
• رنگ های بنفش، زرشکی، مشکی، زرد، بادمجانی و سبز برای زنان استفاده می شده است.
• در کاشان، شعربافی با ابریشم انجام می شود و به دلیل لطافت و زیبایی معروف است.
• طرح های ساده و راه راه در شعربافی کاشان نیز رایج است.
• شعربافی اصفهان از ابریشم و پشم استفاده می کند، و طرح های متنوع تری ارائه می دهد.
• "شعر" به موی انسان یا حیوان گفته می شود.
• "شهر" نوعی پارچه است که با مو یا ابریشم و دستگاه بافندگی بافته می شود.

نحوه بافت شعر

• بافت شعرها با روش رد کردن پودر در ضرب تارها با دستگاه چوبی و عمودی انجام می شود.
• انواع مختلفی از پارچه ها زیر مجموعه شعربافی قرار می گیرند، شامل زری بافی، شمد بافی، پرده بافی، رولحافی بافی، دارایی بافی، چادر شب بافی و ترمه بافی.
• هر رنگ در شعربافی معنای خاص خود را دارد، مانند بنفش که نماد ثروت و قدرت، زرشکی نماد عشق و شور، و سبز نماد طبیعت و زندگی است.
• نام بافنده با نشان طلایی در سر و ته پارچه درج می شود.

تاریخچه شعربافی

• شعربافی در زمان صفویه در یزد به اوج خود رسید.
• کارخانه های بزرگ شعربافی در یزد در زمان صفویه ساخته شد.
• پارچه های تولید شده را "کار" می نامیدند و خریداران آن را "کارخر" می گفتند.

مشاغل مرتبط با شعربافی

• ترمه بافی
• احرامی بافی
• دارایی بافی
• شال و دستمال های سنتی

اساتید مشهور شعربافی

• استاد علی اکبر عطاریه
• استاد عباس زاده
• استاد ماشاالله اعتصاب
• استاد ذبیحه تخت کش
• استاد محمد عقدایی
• استاد عبدالرحیم