Semiotiek en Syntagmatische Relaties

De specifieke combinatie van elementen binnen een tekensysteem. Het verwijst naar de manier waarop onderdelen in een beeld gecombineerd worden en waar ze geplaatst zijn.

Een verzameling van verwisselbare tekens die in een tekensysteem gebruikt kunnen worden. Het gaat om de keuzes die we maken bij het selecteren van een bepaald element.

De relatie tussen tekens die gecombineerd worden in een tekensysteem. Het gaat over de manier waarop elementen samenhangen en een betekenis vormen.

De relatie tussen tekens die door elkaar verwisseld kunnen worden in een tekensysteem. Het gaat over de keuzes die we maken uit een reeks van mogelijke elementen.

Natuurlijke codes zijn universeel en aangeboren, terwijl sociale codes cultureel, sociaal en aangeleerd zijn.

Sociale codes bepalen hoe we tekens interpreteren, ze verbinden de materiële vorm van een teken met de betekenis.

Door herhaling worden sociale codes 'normaal' en lijken ze 'natuurlijk', waardoor we ons niet bewust zijn van hun invloed.

Makers gebruiken sociale codes om betekenis te creëren in hun werk, terwijl kijkers die codes gebruiken om de betekenis te begrijpen.

De context waarin we ons bevinden geeft ons de aanwijzingen om de juiste sociale codes te gebruiken.

Abductie is een methode waarbij we een gekende regel toepassen op een nieuw teken om de betekenis te bepalen.

Inductie is het afleiden van een algemene regel uit specifieke waarnemingen. (VB: alle zwanen zijn wit)

Deductie is het toepassen van een algemene regel op een specifieke situatie. (VB: alle mensen sterven, dus ook ik)

Een beeld dat een bepaalde boodschap communiceert, maar die boodschap is niet noodzakelijkerwijs de werkelijkheid. Het combineert sociale conventies en interpretaties, wat een bepaalde betekenis creëert die de realiteit kan verdoezelen.

De sociale codes en conventies die we gebruiken om een beeld te interpreteren en betekenis eraan te geven. Het is de manier waarop we bepaalde tekens en symbolen decoderen.

De manier waarop we bepaalde personen of voorwerpen in een beeld classificeren op basis van hun uiterlijke kenmerken. Dit omvat bijvoorbeeld het genderen van iemand op basis van hun kleding of haar.

De interpretatie van een beeld, waarbij het personage gepresenteerd wordt als een object om te bewonderen en te consumeren. Het gaat om een vorm van objectivering die seksualiseert en de focus legt op het lichaam.

De kracht van reclame om te suggereren dat de consument zelf de controle heeft en zijn eigen keuzes maakt, terwijl de werkelijkheid is dat de consument gemanipuleerd wordt.

De intentie om een ​​bepaalde interpretatie te creëren door middel van de positionering van het subject in een beeld. Denk aan elementen zoals de blik, de houding en de kleding.

De rol van sociale codes in het creëren van een mythe. Onze interpretaties en vooroordelen beïnvloeden de betekenis van een beeld.

De manier waarop reclame gebruik maakt van de intentie van een individu om een ​​bepaald product te consumeren. Het benadrukt de eigen keuze van de gebruiker, maar verbergt de manipulatieve aspecten.

Het is een idee dat de Ori".nt (en dan met name de Oosterse vrouw) wordt ge".ntroduceerd als een symbool van vrijheid en seksuele bevrijding in de westerse cultuur.

Oosterse vrouwen worden ge".ntroduceerd als mysterieuze figuren die verlangen en begeerte opwekken.

Het Westen cre".ert een beeld van de Ori".nt door middel van kunst en literatuur, wat leidt tot stereotype en versimpelde voorstellingen.

De manier waarop kunstwerken gecreëerd zijn en hoe ze de kijker dwingen vanuit een mannelijk perspectief te kijken.

Een term die beschrijft hoe vrouwen in kunst vaak geobjectiveerd worden en als objecten worden bekeken.

De tendens om te denken dat vrouwen alleen maar gezien worden als lichamelijke objecten.

De kunst van het vrouwelijk naakt wordt vaak gereduceerd tot esthetiek, waardoor geweld, ongelijkheid en uitbuiting worden genegeerd.

De meeste kunstgeschiedenis bekijkt vrouwen als passief, terwijl mannen actief zijn. De kunst versterkt dus deze ongeljkheid.

Een beeldcultuur die stereotypen en vooroordelen over een groep mensen versterkt, vaak gebaseerd op een koloniale blik. Het presenteert de 'ander' als exotisch, primitief en inferieur.

Een specifiek type exotisme dat focust op Noord-Afrika en het Midden-Oosten, met een focus op het neerzetten van deze culturen als exotisch, geheimzinnig, maar ook gevaarlijk.

Een vorm van exotisme die zwarte mensen presenteert als dichter bij de natuur, als kinderen en zelfs als dieren. Hierdoor worden ze als minderwaardig en onontwikkeld gezien.

In de 19e en 20e eeuw werden mensen uit kolonies in 'mensenzoos' tentoongesteld om te worden bekeken alsof ze dieren waren.

Het 'natuurlijk' voorstellen van zwarte mensen, alsof ze dichter bij de natuur staan dan blanke mensen, en dus minder geciviliseerd zijn.

Het voorstellen van zwarte mensen als kindachtig en onvolwassen, wat hun intelligentie en volwassenheid ontkent.

Een culturele praktijk die de machtsverhouding tussen kolonisator en gekoloniseerde verhult en de beeldcultuur gebruikt om stereotypen te creëren en te handhaven.

Het zien van een groep mensen ('de ander') als fundamenteel anders en inferieur aan de eigen groep, gebaseerd op culturele en rasverschillen.