Scheikunde Hoofdstuk 8 en 9

Zuren die volledig in ionen splitsen in water. Alle zure deeltjes geven een H+ ion af. Reactie verloopt aflopend en alles wordt omgezet.

Zuren die niet volledig in ionen splitsen in water. Niet alle zure deeltjes geven een H+ ion af. Reactie verloopt als een evenwicht en niet alles wordt omgezet.

Stoffen met een koolstofskelet en een –COOH-groep. Het H-atoom in deze groep kan worden afgestaan als H+-ion.

Zuren die slechts één H+-ion kunnen afstaan.

Zuren die meer dan één H+-ion kunnen afstaan.

De zuurgraad van een oplossing is afhankelijk van de hoeveelheid H3O+-ionen. De formule pH = -log[H3O+] beschrijft de relatie tussen pH en de concentratie H3O+.

De concentratie H3O+ wordt rechtstreeks berekend uit de molariteit van de oplossing.

De concentratie H3O+ wordt niet rechtstreeks berekend uit de molariteit van de oplossing, omdat zwakke zuren niet volledig splitsen.

Een maat die aangeeft hoe zuur of basisch een oplossing is. Een lage pH waarde geeft aan dat de oplossing zuur is, een hoge pH waarde geeft aan dat de oplossing basisch is.

Stoffen die van kleur veranderen in verschillende oplossingen, afhankelijk van de zuurgraad.

Een oplossing met een pH van 7 is neutraal.

Een oplossing waar een zuur in water is opgelost.

Een oplossing waar een base in water is opgelost.

De stof geeft een H+ ion af aan een watermolecuul, waardoor een H3O+ ion ontstaat.

Hoe sterker het zuur, hoe beter het geleidt.

Verdubbelen van de verdunde oplossing, halveert de geleidbaarheid.

De toestand waarin de snelheid van de voorwaartse reactie gelijk is aan de snelheid van de terugwaartse reactie in een evenwichtssysteem.

Een tabel die de concentraties van de reactanten en producten van een chemische reactie weergeeft op verschillende tijdstippen, inclusief de begin-, omgezette en evenwichtsconcentraties.

De concentratie van waterstofionen in een oplossing.

De som van de pH en pOH van een oplossing is altijd 14.

Een zure oplossing is een oplossing met een hoge concentratie H3O+-ionen.

De concentratie van hydroxide-ionen in een oplossing.

De evenwichtsconstante die de verhouding tussen de concentraties van de producten en reactanten bij evenwicht beschrijft voor een bepaald zuur.

Een basische oplossing is een oplossing met een hoge concentratie OH--ionen.

De concentratie van een zwak zuur in een oplossing.

Een reactie tussen een zuur en een base waarbij H+-ionen worden overgedragen.

Het sterkste zuur reageert met de sterkste base tijdens een zuur-basereactie.

Een methode om de zuurconstante (Kz) van een onbekend zuur te bepalen, gegeven de pH en molariteit.

Een methode om de molariteit van een zwak zuur in een oplossing te bepalen, gegeven de pH en Kz.

De pH van een oplossing van een sterke of zwakke base wordt berekend door eerst de pOH te berekenen, en vervolgens om te rekenen naar pH.

Een sterke base reageert volledig met water, waarbij alle basische deeltjes een H+ -ion opnemen. De reactie verloopt aflopend omdat alle reagentia worden omgezet.

Een zwakke base reageert gedeeltelijk met water, waarbij niet alle basische deeltjes een H+ -ion opnemen. De reactie verloopt in evenwicht omdat er zowel reagentia als producten aanwezig zijn.

Een geconjugeerd zuur-basepaar ontstaat wanneer een zwakke base een H+ -ion opneemt en een zwak zuur vormt dat weer een H+ -ion kan afgeven.

Wanneer een goed oplosbaar zout met een sterk basisch ion in water wordt opgelost, zal het zout met water reageren en OH- -ionen vormen.

Wanneer een goed oplosbaar zout met een zwak basisch ion in water wordt opgelost, zal het zout eerst oplossen in water en vervolgens zal het zwak basische ion met water reageren. Hierbij worden OH- -ionen gevormd.

Slecht oplosbare zouten lossen niet volledig op in water, maar zullen in evenwicht zijn tussen de vaste stof en de ionen in oplossing.

Een meerwaardige zwakke base kan meerdere H+ -ionen opnemen, maar neemt er in eerste instantie slechts één op.

Moleculaire stoffen met een -NH2-groep kunnen als zwakke base reageren door een H+ -ion op te nemen.

Een stof met zowel zure als basische eigenschappen, die voorkeur geeft aan één van de twee.

Verdunningsfactor concentratie = oude concentratie : nieuwe concentratie

Verdunningsfactor volume = nieuw volume : oud volume

Als er twee oplossingen reageren, worden alleen de ionen die reageren genoteerd in de vergelijking.

Als tribune-ionen niet los zijn van het zuur/base-ion (bijvoorbeeld een slecht oplosbaar zout), worden alle ionen in de vergelijking genoteerd.

De afwijking in een bepaling met een maatcilinder kan worden toegeschreven aan de onnauwkeurige hoogte van de maatstrepen op een niet-geijkte maatcilinder.

Het volume kan niet altijd nauwkeurig worden afgelezen, wat leidt tot een spreiding in de berekende dichtheden.

Maatcilinders zijn minder nauwkeurig dan buretten. Daarom is de spreiding in de berekende dichtheden bij gebruik van een maatcilinder groter dan bij gebruik van een buret.