Reakcje chemiczne w fazie gazowej

Reakcja, w której ciepło jest pochłaniane z otoczenia, prowadząc do wzrostu temperatury otoczenia.

Reakcja, w której ciepło jest uwalniane do otoczenia, prowadząc do spadku temperatury otoczenia.

Stan równowagi dynamicznej, w którym szybkość reakcji w przód jest równa szybkości reakcji w tył.

Współczynnik równowagi, który określa stosunek stężeń produktów do substratów w stanie równowagi.

Stała szybkości reakcji, która określa szybkość reakcji w określonych warunkach.

Zmiana entalpii swobodnej, która jest miarą samorzutności reakcji. ΔG<0 - reakcja samorzutna, ΔG>0 - reakcja niesamorzutna, ΔG=0 - reakcja w stanie równowagi.

Stała rozcieńczeń Ostwalda opisuje zależność stopnia dysocjacji elektrolitu słabego od jego stężenia. Im niższe stężenie, tym wyższy stopień dysocjacji.

Stan, w którym dwa roztwory mają jednakowe ciśnienie osmotyczne. Erytrocyty nie ulegają hemolizie w takim roztworze.

Odpowiedź roztworu na zmianę pH. Mówi o tym, jaką ilość kwasu lub zasady można dodać do roztworu, aby zmienić jego pH o 1 jednostkę.

Iloczyn stężeń jonów metalu i anionu w nasyconym roztworze soli, przy stałej temperaturze.

Ciśnienie osmotyczne wywierane przez roztwór na błonę półprzepuszczalną, które zależy od stężenia substancji rozpuszczonej. Im wyższe stężenie, tym wyższe ciśnienie osmotyczne.

Zjawisko przenikania wody przez błonę półprzepuszczalną z roztworu o niższym ciśnieniu osmotycznym do roztworu o wyższym ciśnieniu osmotycznym.

Proces tworzenia się kompleksu, kiedy jon metalu wiąże się z ligandem tworząc bardziej trwałe połączenie. Kompleks może rozpuszczać się w wodzie, nawet jeśli pierwotny jon metalu był nierozpuszczalny.

Zjawisko, w którym dodanie wspólnego jonu do roztworu soli ogranicza rozpuszczalność tej soli.

Zjawisko, w którym dodanie obojętnego elektrolitu do roztworu zmniejsza stopień dysocjacji słabego elektrolitu.

Wodór jest przenoszony od kwasu do zasady. Kwasy są donorami protonów, a zasady akceptorami protonów.

Związek, który potrafi pełnić rolę zarówno kwasu, jak i zasady.

Związek, który oddaje protony w reakcji kwasowo-zasadowej.

Związek, który przyjmuje protony w reakcji kwasowo-zasadowej.

Stan, w którym komórki nie ulegają hemolizie, a ich objętość pozostaje niezmieniona.

Zjawisko przechodzenia wody z roztworu o niższym cieśnieniu osmotycznym do roztworu o wyższym ciśnieniu osmotycznym, przez membranę, która przepuszcza wodę, a nie rozpuszczoną substancję.

Związki organiczne zawierające grupę funkcyjną -COOH. Mają kwaśny charakter.

Zjawisko zmiany kąta obrotu wokół wiązania pojedynczego, prowadząc do powstania konformerów, które są różnymi formami przestrzennymi tej samej cząsteczki.

Zjawisko, w którym atomy węgla w cyklicznych cząsteczkach organicznych mogą znajdować się po tej samej stronie pierścienia (cis) lub po przeciwnych stronach (trans), prowadząc do powstania izomerów geometrycznych.

Zjawisko występowania dwóch lub więcej form tej samej cząsteczki, różniących się rozmieszczeniem atomów wodoru. Przykłady: tautamery keto-enolowe.

Związek chemiczny o budowie liniowej i łańcuchowej.

Związek chemiczny, który zawiera zarówno grupę hydrofilową, np. polarne grupy funkcyjne (np. -OH), jak i grupę hydrofobową, np. łańcuch węglowodorowy. Przykłady: kwasy tłuszczowe, fosfolipidy, białka.

Reakcja, w której energia jest uwalniana do otoczenia.

Reakcja, w której energia jest pochłaniana z otoczenia.

Współczynnik opisujący zmianę rozpuszczalności molowej substancji w zależności od jej stężenia.

Wodór jest przenoszony od kwasu do zasady. Kwasy są donorami protonów, a zasady akceptorami protonów.