Prospectie en Exploratie 4de leerjaar

Prospectie: Een fase van het mijnbouwkundig proces waarbij men naar ertsen zoekt. Deze ertsen kunnen zich zowel in de diepte als aan het oppervlak bevinden. Daarom worden zowel directe als indirecte opsporingsmethoden gebruikt.
Directe opsporingsmethoden: Voorbeelden zijn visueel inspecteren van een dagzoom, of het bestuderen losliggende fragmenten als gevolg van verwering. Deze methoden zijn effectief voor het vinden van ertsen op de dagzoom of onder een dunne deklaag, zoals bijvoorbeeld kolenafzettingen of afzettingen van niet-metalen.
Indirecte opsporingsmethoden: Noodzakelijk voor metallische ertsen. Het doel is om een anomalie te lokaliseren, bijvoorbeeld een geologische incongruentie met kenmerken van een minerale afzetting.

Literatuuronderzoek: Bestuderen van bestaande rapporten en gepubliceerde literatuur.
Studie van geologische en oppervlakte kaarten: Onderzoek van beschikbare gegevens.
Studie van lucht- en satellietfoto's: Visualiseren van het gebied uit de lucht.
Fotogeologische kaarten: Maken van fotogeologische kaarten door gebruik te maken van bestaande data en door nieuwe data (bijvoorbeeld luchtonderzoek) te verzamelen.
Luchtgeofysisch onderzoek: uitvoeren van geofysisch onderzoek uit de lucht voor snelle verificatie van het gebied.
Grondprospectie: Geologisch, geofysisch, geochemisch (inclusief microanalyse van grond) en geobotanisch (studie vegetatie) onderzoek op de grond.
Analyseren van resultaten: Het verzamelen, analyseren en integreren van de resultaten van alle uitgevoerde onderzoeken.

Fase 1 (regionaal onderzoek): Beoordelen of het gebied aantrekkelijk is voor verder onderzoek op basis van de resultaten. Positieve bevindingen leiden tot meer gedetailleerd onderzoek; negatieve resultaten resulteren in afwijzing van het gebied.
Fase 2: Detailonderzoek van gunstige gebieden. Dit resulteert in exploratie wanneer positieve resultaten worden geconstateerd.

Geochemische prospectie: Het verzamelen van bodemmonsters, vastleggen van een netwerk van lijnen en analyse in een laboratorium.
Gravitatieve prospectie: Het verwassen van zand- en grindmonsters, vaak op zoek naar goud, en gebruik maken van een 'batea' (een zandwasbak)

Gebaseerd op oude empirische regels en moderne technieken (veldgeologie, satellietgeologie, geofysica, geochemie).
Het onderzoeksgebied is vaak groot en relatief snel te bepalen of een gebied potentieel waardevol is.
De onderzoeken isoleren de potentieel interessante gebieden van minder interessante gebieden.

Alle directe waarnemingen in het veld die betrekking hebben op ertsindicaties en ertslocaties.
Keurige, representatieve gesteentemonsters verzamelen, liefst vers en niet verweerd.
Bemonsteren van gesteenten met bijzondere texturen en/of mineralen in de verwering.
Nauwkeurig onderzoek van het gebied om de uitgestrektheid van de verertste zone te evalueren.

Sedimentpetrografie, geochemie en geophysica worden toegepast bij diepte erts afzettingen

Het vinden van primaire ertsvoorkomens en placers.
Systematisch bemonsteren van zware rivierafzettingen.
Ertsen die geschikt zijn voor de methode hebben een hoog soortelijk gewicht (s.g.), zijn moeilijk oplosbaar in water en hebben een slechte splijting.
Mineralen die voorkomen in zware zand: Goud (Au), Cassiteriet (Sn), Columbiet (Nb), Tantaliet (Ta), Chromiet (Cr), platina(Pt).
Overige bekende mineralen (sg. > 3): Andalusiet, Sillimaniet, Stauroliet, Topaas, Diamant, Spinel groep, Toermalijn groep, Rutiel.

Sommige planten en bomen vertonen een voorkeur voor bepaalde elementen en gedijen beter in bodems die rijk zijn aan deze elementen.

Geologisch kaart: Gebruik van een geologisch kaart is belangrijk bij het voorbereiden van veldwerk.
Geografische kaart/luchtfoto's: Gebruik van een kaart en luchtfoto's voor geomorfologie van een gebied.

Magmatisch: Prospectie houdt rekening met de primaire ligging van ertshoudende stollingslichamen.
Diep geërodeerde gebieden: Laat ertsafzettingstructuren zien die vaak diep in het plutonisch gesteente liggen.
Jongere gebieden: Vertonen minerale aifzettingen die bij minder hoge temperaturen en druk zijn gevormd.
Subvulkanische en vulkanische gesteenten: Gewoonlijk met lagere T en P mineraalparagenesen.

Alle zwakke zones in de aardkorst als gevolg van plooiing en/of breukvorming kunnen uitstekende gebieden zijn voor mogelijke ertsvorming.
Plooiing: kan samenhangen met hypothermale goudvoorkomens, evenals aardolie en aardgas.
Breuken: Richting en/of verschuiving is essentieel om te bestuderen bij het zoeken naar geertste gangen-aders.

Methodiek: Het zoeken naar een contrastpatroon in geochemische waarden. Factoren zoals ertsafzettingsdiepte, de bodemstructuur en de regionale neerslagpatronen kunnen de geochemische metingen beïnvloeden.
Werkwijze: De metingen worden langs lijnen of op regelmatige punten genomen, vaak dwars op potentiële vererstozones of breuken.

Verschillende chemische elementen hechten zich door adsorptie aan kleiige bestanddelen.
Gunstige plaatsen voor bemonstering zijn: binnenzijden rivierbochten, obstakels in rivierbeddingen, rivierbanken met fluctuaties in de stroomsnelheid.
Klei of slib als monster, zonder organisch materiaal, genomen uit het sediment dat in contact staat met stromende wateren (niet uit de grove grindlaag).
Bemonsteringen worden stroomopwaarts van kreeksamenvloeiingen genomen. PH van het water wordt nauwkeurig vastgesteld.