Probleemoplossende strategieën

Het gebruik van vergelijkingen tussen problemen gebaseerd op structurele gelijkenis.

Diepere gelijkenis tussen twee problemen, die helpen bij probleemoplossing.

Oppervlakkige overeenkomsten die minder invloed hebben op probleemoplossing.

Mentale activiteiten die betrokken zijn bij denken, leren en begrijpen.

Het idee dat cognitie en mentale processen beïnvloed worden door ons lichaam en beweging.

Informatie verkregen via lichaamsbeweging die helpt bij probleemoplossen.

Actie kan het gebruik van analogieën in probleemoplossing verbeteren.

Het gebruik van eerdere ervaringen om een nieuw probleem op te lossen.

Een probleemoplossende strategie waarbij je het startpunt en eindpunt identificeert en subproblemen oplost om dichter bij de oplossing te komen.

Een strategie waarbij je de meest directe oplossing kiest om je doel te bereiken, maar niet altijd de beste lange termijnoplossing is.

Er zijn culturele verschillen in hoe mensen probleemoplossende taken aanpakken.

Varianties in probleemoplossende strategieën tussen verschillende culturen aangetoond door onderzoek.

Gestandaardiseerde computersimulatietaken waarbij deelnemers beslissingen maken om complexe problemen op te lossen.

Een techniek waarbij deelnemers hun gedachten hardop uitspreken tijdens een probleemoplossende taak.

Problemen met meerdere oplossingen en een reeks van verbonden beslissingen.

Onderzoek dat de invloed van cultuur op probleemoplossende strategieën bestudeert.

Het toepassen van oplossingen van een probleem op een nieuw, vergelijkbaar probleem.

De manier waarop iemand een probleem benadert en denkt over oplossingen.

De onderliggende overeenkomsten in de opbouw van twee verschillende problemen.

De zichtbare, oppervlakkige elementen van een probleem die niet essentieel zijn voor de oplossing.

Het ontdekken van overeenkomsten tussen verschillende situaties om oplossingen toe te passen.

Het vermogen om overeenkomsten tussen problemen te zien op basis van inhoud.

Iemand die probeert oplossingen te vinden voor problemen.

Een voorbeeld van een probleem dat een specifieke oplossing biedt voor andere problemen.

Het tijdelijk negeren van een probleem om het onderbewust te verwerken.

Het negatieve effect van eerdere ervaringen op nieuwe, niet-isomorfe problemen.

Het vermogen om automatische reacties te onderdrukken wanneer nodig.

Flexibiliteit in denken om standaardoplossingen te vermijden.

Er is geen overeenstemming over de rol van inhibitory control in creativiteit.

Sommige onderzoeken suggereren dat inhibitory control creativiteit bevordert.

De manier waarop informatie in de geest wordt verwerkt tijdens probleemoplossing.

Activiteiten die veel mentale inspanning vereisen.

Het proces van het bedenken van nieuwe en originele oplossingen of concepten.

Een experimentele opzet waarin deelnemers twee taken gelijktijdig uitvoeren.

Een taak waarin deelnemers creatieve oplossingen moeten bedenken voor een specifiek probleem.

Een cognitieve test waarbij deelnemers kleuren en woorden moeten onderscheiden, wat inhibitory control vereist.

Wanneer de informatie in een taak overeenkomt, wat de taak vergemakkelikt.

Wanneer de informatie in een taak niet overeenkomt, wat de taak moeilijker maakt.

Een experimentele groep die slechts één taak tegelijkertijd uitvoert.

Originele oplossingen of concepten die ontstaan tijdens denkprocessen.

Een situatie waarin twee taken gelijktijdig worden uitgevoerd, wat mentale belasting verhoogt.

De snelheid en soepelheid waarmee creatieve ideeën worden geproduceerd.

De diversiteit en rijkdom van creatieve ideeën die tijdens een taak worden gegenereerd.

De neiging om vast te houden aan eerdere ideeën waardoor nieuwe oplossingen moeilijker worden.

De mentale belasting die ontstaat wanneer het werkgeheugen wordt gebruikt voor een extra taak.

Een theorie die beschrijft hoe creativiteit afhankelijk is van zowel inhibitory control als fixatie-effecten.