Oxytocine: Het hormoon van de bevalling

Study Notes

Oxytocine: Het hormoon van de bevalling

Oxytocine is een hormoon dat de samentrekking van glad spierweefsel veroorzaakt, met name in de wand van de baarmoeder aan het einde van de zwangerschap.
Dit leidt tot bevalling.
Het hormoon speelt een belangrijke rol in de verloskunde (Grieks: oxys = snel; tokos = geboorte).
Oxytocine veroorzaakt ook samentrekkingen van het gladde spierweefsel in de borstklier en bevordert de afgifte (de "uitstoot") van melk na de bevalling.
Dit hormoon mag niet worden verward met prolactine (prl), dat verantwoordelijk is voor de melkproductie (secretie) in de borstklier.
Recent is ontdekt dat oxytocine ook belangrijk is voor de band tussen moeder en pasgeborene ("nestwarmte").
Oxytocine wordt daarom ook wel het "knuffelhormoon" genoemd.

Bijnierschorshormonen

De bijnierschors produceert corticoïden, hormonen die ontstekingsreacties en allergische reacties onderdrukken.
Cortisol is een bekend corticoïd.
Aldosteron, een ander corticoïd, regelt de natriumresorptie en kaliumexcretie in de nieren, essentieel voor de mineralenhomeostase.

Bijniermerghormoon

De bijniermerg produceert adrenaline, een hormoon met diverse effecten.
Adrenaline stimuleert de omzetting van glycogeen naar glucose in de lever en spieren, wat de bloedsuikerspiegel verhoogt.
Adrenaline verhoogt de hartslag en bloeddruk.
Adrenaline verhoogt de ademhalingsfrequentie.
Adrenaline remt de spijsvertering.
Adrenaline deelt veel functies/effecten met het sympathische zenuwstelsel, wat de nauwe samenwerking tussen het zenuwstelsel en het hormonale systeem benadrukt.

Description

Dit quizje onderzoekt de functie en rol van oxytocine tijdens de bevalling en de postnatale periode. Leer hoe dit hormoon de samentrekkingen van de baarmoeder bevordert en de band tussen moeder en kind versterkt. Ontdek ook de verschillen met prolactine en de bijzondere kenmerken van het 'knuffelhormoon'.