Oudheidstheater: Griekse Theater en Tragödie

Het Griekse woord voor "theater", wat letterlijk "plaats om te kijken" betekent. Het verwijst naar de handelingen van een groep mensen die bekeken worden door een andere groep. De Grieken bedachten het concept van theater, maar niet het theater zelf.

Een beurtzang van 50 mannen die gezongen werd voor de goden. De koorleider kon het publiek aanspreken, soms zelfs in een andere rol (de eerste acteur was Thespis).

Een Grieks festival ter ere van Dionysus, de god van wijn, roes, theater, passie, etc. De festivals vonden in het voorjaar plaats en waren vruchtbaarheidsfeesten, die gekoppeld waren aan de wijnoogst. De festivals waren openbaar en publiek, en werden gebruikt voor propaganda voor Athene.

Een tragedie cyclus bestaat uit drie tragedies die samen een groot verhaal vormen. De tragedies worden aangevuld met een saterspel, een komisch stuk dat het verhaal vanuit een ander perspectief bekijkt en commentaar geeft.

Een genre dat te maken heeft met conflicten (agon). De verstoring van de rust komt meestal van buiten Athene en kan gezien worden als een metafoor voor de actualiteit. De tragedies zijn gebaseerd op een mythe, waarbij het publiek kritisch zoekt naar de betekenis van de mythe. Het koor symboliseert het volk dat het spel tussen vorsten en goden bekijkt en zorgt voor balans. Het einde van een tragedie is altijd slecht.

De eerste van de drie grote tragedieschrijvers. Hij voegde een tweede speler toe en gaf het koor een belangrijke rol. Aeschylus schreef 80 stukken, waarvan er 5 of 6 over zijn gebleven. Hij won 15 prijzen. Zijn belangrijkste thema was de relatie tussen mens en god. Hij gebruikte een archaïsche taal en zette visuele, spectaculaire technieken in.

De tweede van de drie grote tragedieschrijvers. Hij voegde een derde speler toe en bracht het thema van het lot (fatum) naar voren. Hij schreef 120 stukken, waarvan er 7 over zijn gebleven. Hij won 24 prijzen. Zijn tragedies behandelen taboes en moeilijke keuzes.

De derde van de drie grote tragedieschrijvers. Hij stelde kritische vragen over de oude stelsels en confronteerde het publiek met de veranderingen in de wereld. Hij schreef 92 stukken, waarvan er 19 over zijn gebleven. Hij won 5 prijzen. Hij gebruikte een meer toegankelijke taal en zijn tragedies kennen vaak een "Deus ex machina" einde, waarbij een god ingrijpt in de gebeurtenissen. Het belang van het koor en de goden neemt af in zijn tragedies.

Een oud Grieks feest voor Demeter, vergelijkbaar met carnaval, waarbij vrouwen de stad overnamen en elkaar en mannen bespotten.

Een vorm van theater, een soort feelgood-film met fantastische plotwendingen en scherpe grappen, vaak gericht op Dionysus.

De bekendste Griekse komedieschrijver (446-386 v.C.), bekend om zijn scherpe satire en zijn kritische kijk op de Athense samenleving.

Een rijke Athener die de rol van regisseur en producent op zich nam in het Griekse theater. Hij betaalde voor de decors, kostuums en acteurs.

Een Griekse komedie die niet succesvol was. De naam verwijst naar een vorm van komedie met roots in Griekse kolonies.

Een belangrijk kenmerk van de Griekse komedie is een groot koor van 120 mannen die dansen en zingen, en een belangrijke rol spelen in het vertelproces.

Onderdeel van de structuur van de Griekse komedie waarin de acteur wordt geconfronteerd met een uitdaging. Dit gevecht kan zowel fysiek als verbaal zijn.

Een deel van de Griekse komedie waarin de koorleider de vierde wand doorbreekt en direct tot het publiek spreekt, commentaar leverend op het stuk en de auteur.

De periode in de Griekse komedie waarin satire minder belangrijk werd en het koor langzaam verdween. Er zijn geen stukken uit deze periode bewaard gebleven.

Een vorm van theater met een focus op dagelijkse onderwerpen en komische types. Een voorbeeld is Menander, een befaamde schrijver van nieuwe komedie.

De eerste keer dat theater in Rome werd geïntroduceerd, tijdens het Ludi Romani-festival in 240 v.C. Theater was toen nauw verbonden met religie, ter ere van Jupiter.

Een soort toneelstuk in Romeinse toga, dat de Romeinse waarden en tradities belichtte.

Een belangrijk kenmerk van het Romeinse theater - het stuk kon opnieuw beginnen bij een fout of wanneer het publiek enthousiast was.

Een Romeinse komedieschrijver (185-159 v.C.) die zich liet inspireren door de 'Nieuwe Komedie' van Griekenland. Zes van zijn toneelstukken zijn bewaard gebleven.

Een Romeinse komedieschrijver (254-285 v.C.) die bekend staat om zijn 'Fabulae Atellanae' - kluchten met boerse humor en typetjes.