Oudheidstheater en Griekse Tragedie

Een vorm van oud-Grieks theater dat voor een publiek van mannen werd opgevoerd in openluchttheaters. Het was een belangrijk onderdeel van religieuze festivals, zoals de Dionysia, die werden georganiseerd ter ere van Dionysus, de god van wijn, theater en roes.

Een onderdeel van de Griekse tragedie dat van een mythe een emotionele tragedie maakt. De rustverstorende factor is meestal van buiten Athene, vaak een metafoor voor de actualiteit.

Een koor dat symbool staat voor het volk dat de tragedie bekijkt. De rol van het koor is belangrijk in de Griekse tragedie en onderstreept de spanning tussen individuen en het lot.

Een deel van de Griekse tragedie waarin het koor voor de eerste keer opkomt en zingt.

Het begin van de Griekse tragedie, waarin de mythe wordt voorgesteld. Het is een kort verhaal waarin de aanloop naar de tragedie wordt geschetst.

Een van de belangrijkste Griekse tragedie schrijvers die vooral bekend staat om zijn emotionele diepgang en psychologische nuances.

Een van de belangrijkste Griekse tragedie schrijvers die vooral bekend staat om zijn archaïsche taalgebruik en visuele, spectaculaire stukken.

Een van de belangrijkste Griekse tragedie schrijvers die vooral bekend staat om zijn scherpe en tragische keuzes.

Een Oud-Grieks festival, gevierd door vrouwen, ter ere van Demeter. Het festival had een carnavaleske sfeer, met spottende en obscene gedragingen, evenals een schrijfwedstrijd voor komedies.

Een genre in de Oud-Griekse literatuur dat zich kenmerkt door een luchtige en komische toon, met veel humor en spot, en traditioneel geassocieerd met Dionysus.

De beroemdste komedieschrijver uit het oude Griekenland, bekend om zijn kritische en satirische stukken zoals 'De Ridders', 'De Wolken' en 'De Wespen'.

Een welgestelde Athener die de rol van regisseur en producent op zich nam in Oud-Griekse toneelstukken. De choregos betaalde ook voor de decoratie en kostuums.

Een komedie die slecht afliep en mogelijk afkomstig was uit Griekse kolonies.

Een genre van toneelstukken dat zich kenmerkt door zijn losheid en onvoorspelbaarheid, met veel onderbrekingen en een humoristische toon. De acteurs kunnen de theatrale illusie doorbreken en het publiek aanspreken.

Een gevecht, fysiek of met woorden, dat een belangrijk element is in een Oud-Griekse komedie. De held wint altijd, vaak met een slapstick-element.

Een moment in het toneelstuk waar de koorleider uit het verhaal stapt en rechtstreeks tot het publiek spreekt, vaak over het stuk, de schrijver of het proces.

Individuele scènes die los van elkaar staan in een Oud-Griekse komedie, die het verhaal naar voren drijven.

De afsluiting van een Oud-Griekse komedie, vaak met abstracte personages.

De laatste scène van een Oud-Griekse komedie, die het einde van het verhaal markeert.

Een fase in de evolutie van de Griekse komedie, gekenmerkt door een afname van satire, de verdwijning van het koor en een verlies aan historische gegevens.

Een later genre van de Griekse komedie, dat geen directe maatschappijkritiek bevat, maar focust op alledaagse situaties, grappige karakters en typetjes.

De meest bekende schrijver van de Nieuwe Komedie in het oude Griekenland, met een focus op alledaagse humor en karakterstudies.