Nierówności społeczne i ich źródła

Pojęcie opisujące sytuację, w której ludzie z wyższym miejscem na drabinie społecznej rekompensują sobie niższe miejsce w innych aspektach życia, np. profesor z niższym wynagrodzeniem, ale wysokim prestiżem.

Wskazuje na podobieństwa w stylu życia, gustach, zwyczajach, poglądach i innych cechach ludzi znajdujących się na podobnym poziomie w hierarchii społecznej.

Max Weber używał tego terminu, aby opisać podobieństwo sytuacji ekonomicznej poszczególnych grup społecznych. Ludzie z podobnym „położeniem rynkowym" często mają te same interesy.

Tworzenie więzi społecznych i kontaktów między ludźmi z podobnym poziomem bogactwa, stylu życia i interesów wynikających z podobnego „położenia rynkowego".

Odwołuje się do teorii Emile Durkheima, która mówi o wzmacnianiu więzi społecznych w społecznościach o podobnym poziomie życia.

Rodzaj interakcji społecznych opartych na wzajemnej korzyści, np. załatwianie interesów w ramach wspólnoty o podobnym poziomie bogactwa.

Tworzenie rzeczywistego środowiska społecznego przez ludzi z podobnym stylem życia, np. bogaci, którzy tworzą wspólną przestrzeń za pomocą swoich rezydencji, wydarzeń itp.

Społeczności o podobnych cechach i wartościach, często związane z określonym stylem życia, np. społeczność menedżerów.

Ograniczanie możliwości edukacyjnych jako forma dyskryminacji, która pogłębia nierówności międzyludzkie.

Gwałtowny spadek udziału przedstawicieli mniejszości etnicznych na uniwersytetach po zniesieniu preferencji dla nich w procesie rekrutacji na uczelnie.

Poszukiwanie alternatywnych dróg rozwoju osobistego i osiągnięcia sukcesu przez osoby dyskryminowane, które nie mają równego dostępu do tradycyjnych ścieżek awansu.

Zdominowanie niektórych dziedzin sportu i kultury przez osoby z mniejszości etnicznych, co stanowi przykład adaptacji do nierówności.

Nielegalne i społecznie odrzucane metody osiągnięcia sukcesu przez osoby zmarginalizowane.

Główny element analizy Marksa, który podkreśla wagę pracy w kształtowaniu społeczeństwa i jego rozwoju.

Koncepcja wyjaśniająca budowę i rozwój społeczeństwa w oparciu o analizę procesów produkcyjnych i dystrybucyjnych.

Prace Marksa charakteryzujące się kompleksową analizą społeczeństwa i jego rozwoju.

Pracodawca jest zmuszony płacić pracownikom za pracę, żeby odnieść zysk z produkcji. Pracownicy z kolei potrzebują pracy, żeby utrzymać siebie i rodziny.

Pracodawca chce uzyskać maksymalny zysk, zatrudniając pracowników na jak najgorszych warunkach i minimalizując ich wynagrodzenie.

Różnica między wartością, którą wytwarza pracownik, a tym, co otrzymuje w postaci wynagrodzenia.

Pracownicy są bardziej skłonni do akceptacji niskich wynagrodzeń, ponieważ potrzebują pracy, aby przetrwać.

Relacja o charakterze wyzysku, w której właściciele środków produkcji (pracodawcy) czerpią korzyści z pracy najemnych pracowników (pracowników).

Posiadanie środków produkcji, w tym kapitału, ziemi i technologii, które dają właścicielom większą władzę i możliwości.

Dostęp do dóbr społecznie pożądanych, takich jak bogactwo, władza, prestiż, wykształcenie i zdrowie, jest nierówny i faworyzuje właścicieli środków produkcji.

Świadomość wspólnych interesów klasy pracowniczej i ich sprzeczności z interesami klasy właścicieli.

Oznacza to, że osoby z pewnych grup społecznych mają utrudniony dostęp do najwyższych pozycji społecznych, niezależnie od dziedziny, w której działają. Pomimo możliwości rozwoju, istnieje ograniczenie, które uniemożliwia im osiągnięcie pełnego potencjału.

Są to grupy lub organizacje kontrolujące dostęp do elitarnych warstw społeczeństwa i decydujące o awansach. Stosują złożone procedury egzaminacyjne, aby wybrać odpowiednich kandydatów.

Oznacza to, że społeczeństwo jest otwarte na zmiany pozycji społecznej, a ludzie mogą awansować z niższych warstw do wyższych.

Dotyczy to sytuacji, gdy niektórym grupom społecznym uniemożliwiony jest dostęp do niektórych zawodów. Na przykład kobiety mogą mieć utrudniony dostęp do niektórych stanowisk w biznesie.

Są to uprzedzenia i stereotypy dotyczące różnych grup społecznych, które mogą prowadzić do dyskryminacji w procesie ruchliwości społecznej.

Oznacza to, że niektórym grupom społecznym zamknięte są pewne sposoby awansu, na przykład edukacja. Mimo otwartości społeczeństwa, nie wszyscy mają równe szanse.

Proces wyborczy w demokracji jest głównym mechanizmem selekcji do elity politycznej. Głosowanie obywatelskie decyduje o tym, kto  zajmie wysokie stanowiska.

Proces wyboru kandydatów do ważnych stanowisk jest często skomplikowany i obwarowany wieloma wymaganiami. Proces ten może być wykorzystywany do dyskryminacji pewnych grup społecznych.

Proces, w którym ludzie o podobnych cechach zbierają się w grupy i tworzą wspólnotę, dzieląc się wartościami i poglądami.

Stan, w którym klasa społeczna staje się świadomą swojej unikalnej pozycji i interesów, rozpoczyna działać w sposób zorganizowany.

Wzajemne oddziaływania między klasami społecznymi, np. konkurowanie o zasoby lub idee.

Konflikt między klasami społecznymi o władzę, zasoby, wartości lub status.

Tradycyjne poglądy na role społeczne kobiet i mężczyzn, ukształtowane przez kulturę i oczekiwania społeczne.

Społeczne konstruowanie płci, które wykracza poza biologiczne różnice i narzuca różne role i oczekiwania.

Nierówności społeczne wynikające z przypisania różnym płciom odmiennych ról i wartości.

Termin używany do opisania zawodów tradycyjnie wykonywanych przez kobiety, charakteryzujący się niższym wykształceniem, niższym wynagrodzeniem, mniejszym prestiżem i brakiem władzy.

Mechanizm, w którym uprzedzenia dotyczące płci i role społeczne prowadzą do samospełniającej się przepowiedni - jeśli kobiety są uważane za mniej zdolne do pewnych zawodów, to częściej same rezygnują z ich podejmowania, co z kolei wzmacnia stereotyp.

Określenie zawodów uważanych za typowo męskie, np. prawnicze, medyczne, naukowe, wojskowe, inżynierskie.

Określenie zawodów uważanych za typowo kobiece, np. nauczycielskie, urzędnicze, pielęgniarskie, sekretarskie.

Zjawisko, w którym kobiety podejmują zawody, które kiedyś były uznawane za wyłącznie męskie.

Ograniczanie możliwości rozwoju zawodowego dla kobiet ze względu na ich płeć.

Tradycyjne spojrzenie na kobiety jako mniej zdolne do pełnienia funkcji kierowniczych, politycznych, wojskowych i innych wymagających władzy lub autorytetu.