میکروکنترلرها و کنترل PORTC

AVR یک خانواده از میکروکنترلرها است.
بهترین زبان برای آشنایی با معماری و ساختار داخلی یک میکروکنترلر زبان اسمبلی است.
زبانهای سطح بالا مانند C برای برنامه نویسی میکروکنترلرها ساده‌تر و قابل فهم‌تر هستند و زمان کمتری برای نوشتن برنامه می‌گیرند.
زبان‌های سطح بالا می‌توانند از توابع از پیش آماده شده و کتابخانه‌ها استفاده کنند، که این باعث افزایش کارایی می‌شود.
زبان‌های سطح بالا از نظر تغییر و به روز رسانی برنامه ها انعطاف‌پذیرتر هستند.

برنامه‌های زبان سطح بالا توسط کامپایلر به زبان ماشین تبدیل می‌شوند.
حجم فایل زبان ماشین تولید شده توسط کامپایلر معمولا ۱.۵ تا ۲ برابر بیشتر از حجم فایل زبان ماشین تولید شده توسط اسمبلر است.
اجرای برنامه‌های زبان ماشین تولید شده توسط کامپایلر معمولا ۱.۵ تا ۲ برابر زمان بیشتری می‌گیرد.
پروژه‌های بزرگ برنامه نویسی بر اساس یک زبان سطح بالا نوشته می‌شوند، و در جاهایی که به سرعت و حجم کد کمتر نیاز است از قطعات برنامه اسمبلی استفاده می‌کنند.
برخی از دستورات زبان اسمبلی در زبان‌های سطح بالا معادل ندارند، بنابراین در صورت نیاز باید از آنها در برنامه‌های سطح بالا استفاده شود.

انواع مختلفی از داده‌ها در زبان C وجود دارد که در نرم‌افزار CodeVision با اندازه‌ها و محدوده‌های مختلفی تعریف می‌شوند.
جدول انواع داده‌ها در اسلاید‌ها ارائه شده و حاوی انواع داده (bit, bool, char...), اندازه آن‌ها (در بیت) و محدوده آن‌ها است.

ثابت‌ها در حافظه ی flash ذخیره می‌شوند.
از کلمات کلیدی flash یا const برای مشخص کردن ثابت‌ها استفاده می شود.
ثابت‌های کاراکتری باید در دو تک کوتیشن و ثابت‌های رشته‌ای در دو دبل کوتیشن قرار گیرند.
ثابت‌ها در حافظه ی ROM ذخیره می‌شوند و در طول اجرای برنامه قابل تغییر نیستند.

متغیرها خانه‌های حافظه هستند که در آن‌ها داده‌های قابل تغییر در طول اجرای برنامه قرار می‌گیرد.
برای نام گذاری متغیرها از حروف انگلیسی بزرگ و کوچک، اعداد و آندرلاین می‌توان استفاده کرد.
طول نام متغیرها حداکثر 31 کاراکتر است.
کلمات رزرو شده را نمی‌توان به عنوان نام متغیر استفاده کرد.
متغیرهای برنامه می‌توانند به صورت سراسری (Global) یا محلی (Local) تعریف شوند.

عملگرها نمادهایی هستند که عملیات محاسباتی یا منطقی را روی متغیرها انجام می‌دهند.
جدول عملگرهای حسابی (مثال: +, -, *, /, %) ، شیفت (<<, >>) و مقایسه‌ای ارائه شده است و شامل عملگرها، نمادها، مثال‌ها و مفهوم آنها است.
جدول عملگرهای نسبت دهی (+=, -=, *=, /=, %=, &=...) ارائه شده است.

دستورات کنترلی مانند if-else و switch برای تصمیم‌گیری و حلقه‌های تکرار (for و while) برای تکرار بخش‌هایی از برنامه استفاده می‌شوند.
دستور goto برای انتقال به یک برچسب خاص در برنامه استفاده می‌شود.
continue برای رد کردن اجرا قسمت‌های بعدی حلقه در یک دور خاص از حلقه
دستورهای دستکاری بیتی : دستورات برای ماسک کردن (یعنی تغییر دادن) و کنترل کردن بیت‌های عدد با استفاده از عملگرهای بیتی (و، یا، XOR) استفاده می‌شوند.

مجموعه‌ای از توابع و کدهای از پیش نوشته شده هستند که برای انجام وظایف خاص به کار می‌روند.
برای استفاده از کتابخانه‌ها از دستور #include استفاده می‌شود.
کتابخانه‌ها معمولاً در پوشه‌های inc یا include قرار می‌گیرند.