Samenvatting PolCom

Parlementaire vragen stellen of deelnemen aan debatten in het parlement.

Het schrijven, mede-sponsoren of indienen van nieuwe wetgeving.

Politici nemen vaker actie als ze al voorafgaande kennis hebben over een onderwerp.

Media kan politici informeren en stimuleren tot actie, maar voorafgaande kennis is een sterkere factor.

Oppositiepartijen nemen vaker actie dan regeringspartijen, maar voorafgaande kennis heeft minder invloed voor de oppositie.

Maatschappelijk thema of doel steunen zonder wezenlijke inspanning, bijvoorbeeld online petities tekenen.

Verschillende niveaus van betrokkenheid bij politiek, van actieve deelname tot passief observeren.

Factoren die politieke participatie beïnvloeden, zoals opleidingsniveau, sociaal-economische status, leeftijd, geslacht en persoonlijkheid.

De manier waarop media sociale bewegingen behandelen en hoe dit de participatie kan beïnvloeden (validatie, mobilisatie, verbreding).

Model dat rekening houdt met verschillende factoren (invloeden) die journalistiek beïnvloeden.

De mate waarin je je verbonden en positief samenwerkt met anderen.

Verschil tussen acties die je kiest om te doen en acties die je moet doen.

Verschil in participatiemethode: formeel versus informeel, bijvoorbeeld campagne versus protest.

Verschil in de wettigheid van participatie acties.

Model dat verschillende invloeden op de journalistieke berichtgeving beschrijft.

ZML had een positief effect op de publieke agenda, maar het effect is tijdelijk. Na verloop van tijd daalt de aandacht voor TTIP weer.

ZML had ook een positief effect op de media agenda, maar dit effect is indirect en vertraagd. Het effect kwam voort uit de publieke opinie.

ZML had een positief effect op de politieke agenda, wat leidde tot meer parlementaire vragen over TTIP.

De media bepaalt niet wat mensen denken, maar bepaalt wel waarover mensen nadenken en discussiëren.

Satire kan een krachtig middel zijn om de aandacht te trekken en de publieke opinie te beïnvloeden.

Satire heeft niet alleen invloed op burgers, maar ook op nieuwsmedia (indirect) en politici (direct).

Activiteiten die bedoeld zijn om het overheidsbeleid te beïnvloeden, zoals stemmen, petities tekenen, of lid worden van een NGO.

Er zijn veel verschillende vormen van politieke participatie, van passief (belasting betalen) tot actief (deelnemen aan een protest).

Een campagne die wordt gevoerd door de nadelen van de tegenstander te benadrukken, in plaats van de eigen voordelen.

Het is effectief om negatieve campagne te voeren vlak voor de verkiezingen, maar niet te laat, omdat dit wanhopig kan lijken. Ook wanneer je achterloopt in de peilingen, of wanneer er weinig concurrentie is, kan het effectief zijn.

Hoewel effectief om stemmen te winnen, maakt deze vorm van campagne politici niet populair. Tegelijkertijd kan het de interesse in een campagne verhogen.

Er zijn diverse bedreigingen voor de media in een democratie, zoals commercialisering, gebrek aan onafhankelijkheid en journalisten die vasthouden aan veilige routines.

De toenemende focus op winstgevendheid en advertenties in de media, wat kan leiden tot minder kwaliteitsvol nieuws.

Wanneer een beperkt aantal media-eigenaars of politieke actoren de controle hebben over de media-inhoud, wat leidt tot een gebrek aan diversiteit en onafhankelijkheid.

Journalisten volgen soms routineuze manieren van nieuwsgaring, wat kan leiden tot een gebrek aan kritisch onderzoek en originaliteit.

Negatieve campagnes lijken effectiever te zijn bij oppositiepartijen, extremistische partijen en rechtse kandidaten.

Het proces waarbij media een steeds belangrijkere rol spelen in de politiek, waardoor politici zich aanpassen aan de media logica.

De manier waarop media nieuws presenteert, met focus op visuele elementen, korte berichten en emotionele aansluiting.

Strömbäck (2008) beschrijft vier fases: van media als kanaal naar media die de politiek beïnvloeden en zelfs domineren.

Politici in deze fase passen niet alleen aan aan media, maar adopteren de media logica zelf.

Mediatisering is niet overal een stijgende trend. Media kunnen nooit alle politieke functies overnemen.

Veel politici volgen de media logica op sociale media, door korte, visuele berichten te posten.

De manier waarop media nieuws presenteert, kan de publieke agenda beïnvloeden en debatten vormgeven.

Satire kan een krachtig instrument zijn om de aandacht van het publiek en politici te trekken en hun gedrag te beïnvloeden.

Het verschuiven van de aandacht van de publieke rol van politici naar hun privéleven en persoonlijke kenmerken, zoals hun uiterlijk, hobby's en relaties.

Wanneer politici bewust hun persoonlijke leven delen op sociale media om hun imago te beïnvloeden.

Wanneer media, collega's of anderen politici in een persoonlijk daglicht stellen, vaak zonder hun toestemming.

Zowel zelf- als externe personalisering kunnen schadelijk zijn voor de politiek, omdat ze de nadruk verschuiven van beleid naar persoonlijkheid.

Politici die hun privéleven delen, moeten ervoor zorgen dat dit in lijn is met hun politieke standpunten om een consistente boodschap over te brengen.

In nieuwsberichten over buitenlandse gebeurtenissen, krijgen vooral de elites van het land in kwestie aandacht. Dit komt doordat journalisten voornamelijk de officiële standpunten van de regering overnemen, vooral wanneer het land zelf betrokken is bij een conflict.

Tijdens oorlogen of conflicten toont de bevolking meer steun aan de eigen regering. Dit effect wordt zichtbaar in de media, waar de berichtgeving vaak positief is over de eigen regering en haar acties.

Gereguleerde inspanningen van een regering die gericht zijn op het informeren en beïnvloeden van het buitenlandse publiek over het land en zijn beleid. Dit proces is belangrijk voor het vormen van een positief beeld van de natie.

Media-organisaties die opereren in meerdere landen en vaak worden gefinancierd door regeringen. Dit kan een problematische invloed hebben op de objectiviteit van de berichtgeving, omdat ze vaak een propaganda-achtige agenda nastreven.

Journalisten die werken voor internationale, door de staat gefinancierde mediabedrijven moeten hun werk voortdurend rechtvaardigen. Dit betekent dat ze moeten aantonen dat hun berichtgeving objectief en onafhankelijk is, ondanks de financiële band met de staat.

De logica die media-inhoud kiest om publiciteit te verzekeren, wat de nadruk legt op de markt en publiek in massamedia communicatie.

De logica die focust op het oplossen van maatschappelijke problemen en het vervullen van de democratische functie.

Een toenemende competitieve nieuwsmarkt die zich richt op entertainment en sensationele content, vaak ten koste van serieuze journalistiek.

De aanwezigheid van diverse media-acteurs op verschillende platformen, wat zorgt voor meer keuze voor het publiek.

De verschuiving van een stabiel mediamodel naar een vluchtige markt vanwege economische druk en technische progressie.

Bedreigingen voor de media in een democratie, zoals commercialisering, gebrek aan onafhankelijkheid en routineuze journalistiek.

Kan stemmers demobiliseren of mobiliseren, negatieve invloed hebben op het vertrouwen van het publiek en politiek cynisme vergroten.

Rechtse en ideologisch extreme kandidaten, en vrouwen in majoritaire landen zijn meer geneigd tot negatieve campagnevoering.

Negativiteit is nieuwswaardig, het is meer consensueel en onvoorspelbaarder dan positief nieuws.

Succesvoller voor partijen, vooral voor minder bekende politici en wanneer het gaat over issues van een rivalerende partij.

Grotere kans op media-aandacht, vooral voor onbekendere politici en wanneer ze issues van een rivalerende partij belichten.

Het proces waarbij media een steeds belangrijkere rol spelen in de politiek, waardoor politici zich aanpassen aan de media logica.