معماری رومی و ویژگی‌های آن

معبدی که به الهه Fortuna Primigenia اختصاص داشت و در مجموعه معماری Praeneste قرار داشت.

ساختمان چند طبقه Praeneste که شامل فضاهایی برای تجارت، عبادت و جلسات عمومی بود.

در معماری Praeneste ، سقف ها با استفاده از طاق ها ساخته می شدند.

سراسر مجموعه Praeneste، ستون های بلند به صورت ردیف قرار گرفته بودند و فضاهای باز را شکل می دادند.

در مجموعه Praeneste ، چندین سطح با ارتفاعات مختلف وجود داشت که برای تطبیق با توپوگرافی زمین ساخته شده بودند.

دیوارهای خارجی Praeneste با استفاده از لایه های بتن ساخته شده بودند.

ساختمان Praeneste شامل پله ها و رمپ ها بود که به افراد امکان دسترسی به سطوح مختلف را می داد.

ساختمان Praeneste به احتمال زیاد در اواخر قرن دوم قبل از میلاد یا اوایل قرن اول قبل از میلاد ساخته شده است.

یک نوع ساخت و ساز رومی که در آن از سنگ‌های نامنظم به طور تصادفی استفاده می‌شود. از آن در قرن 2 و اوایل قرن 1 قبل از میلاد استفاده می‌شد

نوعی ساخت و ساز رومی که در آن سنگ‌ها در یک شبکه منظم و توری مانند چیده می‌شوند. از آن در قرن 1 قبل از میلاد و قرن 1 میلادی به طور گسترده استفاده می‌شد.

نوعی ساخت و ساز رومی که در آن از آجر به طور معمول در یک الگوی منظم استفاده می‌شود. این روش از اواسط قرن 1 میلادی رواج پیدا کرد

بتن رومی، مخلوطی از ملات و مصالح تجمعی مانند توفا (tufa)، سنگ آهک یا آجر است.

یک ساختمان باستانی در رم که به طور گسترده از بتن رومی ساخته شده است. این ساختمان در قرن 2 قبل از میلاد ساخته شد و یکی از اولین و کامل‌ترین نمونه‌های بتن رومی است

سیسرو، سیاستمدار و سخنران روم باستان، به دلیل نوشته‌هایش، از جمله سخنرانی‌ها، رساله‌های بلاغی و فلسفی و نامه‌ها، شناخته می‌شود.

آتیکوس دوست دوران کودکی سیسرو بود که در خرید آثار هنری برای او کمک می‌کرد.

سیسرو از آتیکوس می‌خواهد مجسمه‌های مرمرین مگارا و هرمس را برای ویلاهای خود ارسال کند.

فتح یونان توسط روم در قرن دوم پیش از میلاد باعث علاقه مندی زیاد رومی‌ها به آثار هنری یونانی شد.

مجسمه‌های یونانی اغلب به عنوان غنائم جنگی به روم آورده می‌شدند و در اماکن عمومی مانند ایوان‌های تئاتر استفاده می‌شدند.

مجسمه سازان رومی از مجسمه‌های یونانی برای نشان دادن چهره افراد سیاسی و نظامی موفق استفاده می‌کردند.

مجسمه‌های رومی اغلب از برنز ساخته می‌شدند، اما بعداً برای ساخت سلاح یا سکه ذوب می‌شدند.

معماری معابد رومی به طور قابل توجهی تحت تأثیر سبک های یونانی بود، به ویژه در استفاده از ستون ها و سقف های دو شیب. با این حال، سکوی بلند و ورودی جلویی نوآوری های رومی بودند.

ویژگی‌های ظاهری مجسمه‌های ایستاده رومی شامل گردن راست، چانه زاویه‌دار، ابروهای برجسته و گونه‌های بیرون زده است.

اکثر مجسمه‌های دوره جمهوری روم از سنگ ساخته شده بودند.

معابد رومی اغلب دارای سکوهای بلند (پودیوم های بلند) و ورودی های رو به جلو هستند، که آنها را از معابد یونانی که ورودی از طرفین نیز ممکن بود متمایز می کند.

اولین معبد تمام مرمری رومی توسط ژنرال متلوس در سال 146 قبل از میلاد ساخته شد و از یک معمار یونانی به نام همهردور استفاده کرد.

این معبد شبیه معبد پورتونوس نزدیک رودخانه تیبر بود، گرچه پورتونوس اصلی اغلب به اشتباه به عنوان Fortuna Virilis شناخته می شود. این معبد تقریباً بین سال های 80-70 قبل از میلاد ساخته شد.

ویژگی‌های سبک ایتالیایی آشکار بودند، از جمله سکوی بلند و ستون‌های فرورفته در طرفین برای تأکید بر ورودی جلویی.

ستون های یونی، که از طرح های کلاسیک یونانی تقلید می کردند، برجسته بودند و بر استفاده از مرمر سفید برای پایه، ستون ها و سرستون ها بیشتر تأکید داشتند، اگرچه کیفیت دقیق آن نسبت به مرمر یونانی کم رنگ تر بود.

تراورتین و توفا (نوعی سنگ) پنهان شده بودند. معماران رومی خطوط مستقیم یونانی را با طاق ترکیب کردند و یک رویکرد رومی منحصر به فرد ایجاد کردند.

متن همچنین بازسازی معبد ژوپیتر آپتیموس ماکسیموس در تپه کاپیتول در رم را شرح می دهد که به سال 509 قبل از میلاد برمی گردد.

معماری رومی سبکی قدرتمند است که از اشکال و تجربیات خود برای نمایش قدرت بهره می برد.

معابد رومی اغلب توسط شوراهای اولیه رومی به عنوان بنای یادبود ساخته می شدند. این سازه ها به طور معمول بر روی سکوهای بلندی قرار می گرفتند که با پله ها به آن ها دسترسی پیدا می کردند.

معماری رومی با الهام از سبک های یونانی، به ویژه سبک های دوریک، یونی و کورنتی ساخته می شد، اما ساختارهای نهایی به طور متفاوت رومی بودند.

در معبد Jupiter Optimus Maximus در تپه Capitoline ، یک تندیس بزرگ خشتی از Jupiter در یک ارابه با چهار اسب دیده می شود که Jupiter را در اوایل به تصویر می کشد.

ساختار معبد Jupiter Optimus Maximus از آجر و قالب های چوبی ساخته شده بوده است. این ساختار سه محراب موازی در خود جای داده است و دو اتاق در پشت محراب اصلی قرار دارد.

فضایی در معبد که برای نمایش قدرت و دستاوردها طراح شده بود.

ساختاری در معبد که برای مراسم و تجمع مردم طراح شده بود.

انتقال الگوهای معماری از معبد به طرح کلی شهر.

نمونه اثر معماری که به عنوان نمونه ای از طراحی معماری رومی در آن دوره به حساب میاید.

در هنر روم، به خصوص مجسمه‌سازی، به نمایش گذاشتن واقعی و بدون ایده‌آل‌سازی چهره‌ها و شخصیت‌ها، با تاکید بر جزئیات و نشانه‌های واقعی سن، وضعیت و شخصیت فرد، گفته می‌شود.

در هنر روم، مجسمه‌های افراد برجسته با جزئیات ظاهری مانند چروک‌ها، موهای سفید و نشانه‌های سن، به منظور نشان دادن تجارب و شخصیت‌شان حکاک می شدند.

مجسمه‌های واقع‌گرایانه روم معمولاً در فضاهای مقدس و به عنوان یادمان و قدردانی از افراد مهم و نشان دادن مقام اجتماعی و سمت سیاسی آن‌ها ساخت می شدند.

در هنر روم، مجسمه‌سازی واقع‌گرایانه از افراد مهم با توجه به سلسله نسب و مقام خانوادگی آن‌ها انجام می‌شد و در این مجسمه‌ها به تناسب سن و شخصیت هر فرد توجه ویژه می‌شد.

تاریخ هنر روم هنوز نیاز به مطالعات و بررسی‌های جدید و کامل دارد تا معنا و زمینه ساخت و کاربری این آثار هنری به طور شامل و کامل فهم شود.

ساختمان آمفی تئاتر در پمپئی در 55 قبل از میلاد ساخته شده است. این ساختمان با استفاده از بتن، دارای صندلی‌های طبقاتی ، راهروهای قوس دار و مجسمه‌سازی‌های تزئینی بود.

این آمفی تئاتر اولین آمفی تئاتر ثابت در روم بود، که ویژگی‌های طراحی از آمفی تئاترهای یونانی را ترکیب کرده بود. اما از بتن استفاده برای طراحی و ساخت آن نیز به نوآوری این ‌ساختمان کمک کرده‌ بود .

ساختار آمفی تئاتر در پمپئی از طبقات صندلی و راهروهای قوس دار تشکیل شده بود. در ساخت آن از بتن استفاده شده بود و مجسمه‌سازی‌های و نگاره‌ های تزئینی نیز در ساختار آن به کار رفته بود.

در طراحی و ساختمان آمفی تئاتر پمپئی ، مُجسمه‌سازی‌های و نگاره‌ های تزئینی به کار رفته بود. این هنر و طراحی ، نمونه‌ای از هنر و معماری رومی در اوایل سلسله امپراطوری رم بود.

آمفی تئاتر پمپئی در شهر پمپئی واقع در ایتالیا قرار دارد.

حکاکی‌های برجسته رومی، شامل صحنه‌های مختلف تاریخی از جمله رژه‌های نظامی، رژه‌های دریایی، و احتمالاً سرشماری است. این حکاکی‌ها در رنگ خاکستری هستند و چهره‌ها و اشیاء با دقت و با پوز‌های مختلف و حالات مختلف چهره به تصویر کشیده شده‌اند.

این حکاکی‌های برجسته به عنوان بخشی از یک مجموعه، احتمالاً بخشی از یک ساختار بزرگ‌تر، در نظر گرفته می‌شوند. این حکاکی‌ها شامل صحنه‌های متنوعی از جمله رژه‌ها و مراسم هستند.

حکاکی‌های برجسته رومی به دقت و با جزئیات بسیار لباس، وضعیت بدن و حالات چهره افراد مختلف را نشان می‌دهند.

این حکاکی‌ها نشانگر وقایع مهم در جامعه رومی هستند. این حکاکی‌ها جزئیات متعددی درباره ی زندگی روزمره و آداب و رسوم رومی‌ها را نشان می‌دهند.

حکاکی‌های برجسته رومی در اماکن مختلفی از جمله موزه لوور در پاریس و موزه گلیپتوتک در مونیخ به نمایش گذاشته شده‌اند.

مجسمه ای از دوران جمهوری روم که از روی یک مجسمه ی اصلی کلودیوس کپی برداری شده است. این مجسمه در مقبره ی Licinian در رم کشف شده و اکنون در موزه ی Glyptotek در کپنهاگ به نمایش درآمده است.

در دوران جمهوری روم، شناسایی چهره ها در مجسمه های پرتره دشوار بود، زیرا نام یا کتیبه های دیگر به ندرت وجود داشت. همچنین، در آن زمان تصویر چهره ها بر روی سکه ها به طور گسترده استفاده نمی شد و نمی توانستیم از آنها برای شناسایی اشخاص در مجسمه ها کمک بگیریم.

در دوران جمهوری و دوره ی آگوستوس، آزاد مردگان گاهی مجسمه ی نیم تنه ی خود و دیگران را برای قرار دادن بر روی یادمان های تدفینی سفارش می دادند. این مجسمه ها اغلب نیم تنه بودند و در قاب های مستطیلی قرار می گرفتند.

در مجسمه های مربوط به آزاد مردگان، نشانه هایی مانند انگشتر یا نحوه ی قرارگیری دست ها می توانستند نشانه ی وضعیت اجتماعی آنها باشند. همچنین گاهی به نام و دلالان آزاد شدن آنها اشاره می شد.

مجسمه ی اصلی کلودیوس در Glyptotek دارای دو آزاد مرده است که چهره های آنها به طریقی کار شده که هویت آنها تا حدودی مبهم باقی مانده است.