Lepra: Oorsprong en Kenmerken

Study Notes

Lepra is een zeer oude ziekte, al beschreven in 460 voor Christus.
De bacterie Mycobacterium leprae werd in 1873 ontdekt door Hansen.
De oorsprong van Lepra ligt mogelijk in Oost-Afrika en het Midden-Oosten.
Lepra is net als tuberculose een mycobacterie, zuurvast en traag groeiend.
Lepra veroorzaakt granulomateuze ontsteking van zenuwuiteinden en huid.
De ziekte leidt tot progressieve en permanente schade aan zenuwen, huid, ledematen en ogen.
De afwijkingen aan vingers en tenen zijn een gevolg van een onderdrukte immuunrespons, waardoor secundaire infecties kunnen woekeren.
Lepra wordt ingedeeld in twee vormen: paucibacillair en multibacillair.
Paucibacillair: hypopegmentaire huidlaesies.
Multibacillair:
- Borderline: tuberkuloïde laesies.
- Lepromateus: nodules, laesies van de neusmucosa.
De verschijningsvorm van Lepra wordt bepaald door de TH1/TH2 respons kwaliteit.
Er zijn diverse tussenvormen.
Transmissie vindt plaats via direct contact met geïnfecteerden ('respiratory droplets' net als bij tuberculose) en via open wonden.
De transmissiecapaciteit is echter niet hoog.
Transmissie stopt na 3 weken Rifampicine of 3 maanden Dapson.
Armadillo's (Kapasi) en chimpansees zijn natuurlijke gastheerdieren voor Mycobacterium leprae.

Dapsone, Rifampicine, Clofazimine.
Behandeling altijd met twee middelen, afhankelijk van het type Lepra, gedurende 6 of 12 maanden.
Prognose is goed; eenmaal beschadigde weefsels herstellen echter niet meer.

Corticosteroïden hebben geen effect op de bacterie, maar slechts op de reactieve inflammatie die tijdens of na de behandeling kan ontstaan.
Corticosteroïden zijn geen standaardonderdeel van de behandeling.

Corticosteroïden worden gebruikt bij:
- Heftige reacties op de geneesmiddelen, zoals:
  - Systemische immunologische reacties (koorts en ernstige malaise)
  - Acute perifere neuritis
  - Acute oogontsteking.