Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa

Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa powstał 1 września 2017 roku, zastępując Agencję Nieruchomości Rolnych (ANR) i Agencję Rynku Rolnego (ARR). Obecnie realizuje zadania związane z obsługą obszarów wiejskich, wcześniej wykonywane przez ANR i ARR.

Głównym zadaniem KOWR jest zarządzanie nieruchomościami państwowymi (Zasobu) oraz prywatnymi (od 2003) w ramach obrotu nieruchomości.

KOVR jest osobą prawną z siedzibą w Warszawie, działającą na podstawie ustawy i statutu. Nadzór sprawuje minister ds. rozwoju wsi.

Statut KOWR jest nadawany przez ministra ds. rozwoju wsi w drodze rozporządzenia i określa wewnętrzną organizację, system kontroli i sposób postępowania z mieniem Zasobu.

KOWR posiada Centralę (Biuro KOWR) oraz Oddziały terenowe w każdym województwie. W województwie zachodniopomorskim istnieją dwa Oddziały terenowe.

Dyrektor Generalny KOWR powołuje i odwołuje kierowników komórek organizacyjnych w Centrali, głównego księgowego oraz dyrektorów i zastępców oddziałów terenowych.

Dyrektor Generalny KOWR kieruje organizacją i reprezentuje ją na zewnątrz. Jest powoływany i odwoływany przez PRM (Prezesa Rady Ministrów) na wniosek ministra ds. rozwoju wsi.

Dyrektor Generalny KOWR wykonuje zadania przy pomocy zastępców i dyrektorów oddziałów terenowych. Zastępców powołuje i odwołuje minister na wniosek Dyrektora Generalnego.

W przypadku umowy dzierżawy, nawet jeśli okres jej trwania przekracza 30 lat, po upływie tego czasu nie uznaje się jej automatycznie za umowę na czas nieokreślony.

W umowach najmu (z wyjątkiem najmu lokali mieszkalnych), jeśli okres trwania umowy jest dłuższy niż 10 lat, po tym okresie umowa staje się automatycznie umową na czas nieokreślony.

Jeśli umowa najmu została zawarta między przedsiębiorcami i jej okres trwania przekracza 30 lat, po tym okresie umowa staje się automatycznie umową na czas nieokreślony.

Podmioty zagraniczne nie mogą dzierżawić nieruchomości rolnych należących do Zasobu przez okres 5 lat od wejścia w życie ustawy.

Umowa dzierżawy to umowa, w której wydzierżawiający zobowiązuje się przekazać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania z niej pożytków na czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić czynsz.

Jeżeli producent przed przystąpieniem do spółdzielni nie mógł dotrzymać warunków kontraktacji, umowa jest anulowana, a producent musi zwrócić zaliczki, kredyty i inne korzyści.

Gdy producent po dołączeniu do spółdzielni samodzielnie przygotowuje zbiory, staje się wyłącznie odpowiedzialny za realizację kontraktu.

Dostarczający sadzonki odpowiada za szkody wywołane wadami dostarczonych sadzonek, niezależnie od pochodzenia sadzonek.

Dostarczający sadzonki nie może zrzucić odpowiedzialności za nieudaną uprawę, argumentując, że odmiana nie została wystarczająco zbadana.

Kontraktujący jest zobowiązany zapewnić producentowi materiał siewny gwarantujący sukces uprawy, nie tylko zgodny z przepisami.

Umowa kontraktacji może zostać rozwiązana, jeśli producent nie może spełnić warunków umowy przed przystąpieniem do spółdzielni.

Odpowiedzialność za wykonanie umowy kontraktacji przechodzi na producenta, gdy samodzielnie przygotowuje zbiory po przystąpieniu do spółdzielni.

Kontraktujący jest odpowiedzialny za wady dostarczonych sadzonek, nawet jeśli pochodzą od uprawnionych dostawców.

Określają warunki prowadzenia działalności rolniczej przez dzierżawcę na przedmiocie dzierżawy. Mogą dotyczyć np. rodzaju upraw, zakazu zmiany przeznaczenia gruntów, prowadzenia określonych działań gospodarczych.

Określają sytuacje, w których umowa dzierżawy może zostać rozwiązana przed upływem okresu, na jaki została zawarta. Przykładami mogą być: niepłacenie czynszu, niewykonanie obowiązków przez dzierżawcę, zniszczenie gruntu.

Określają sytuacje, w których wysokość czynszu dzierżawnego może ulec zmianie. Wpływ na to mogą mieć np. zmiany cen produkcji rolnej, zmianę wykorzystania gruntu, ewentualne inwestycje w grunt.

Określa minimalną liczbę pracowników, których dzierżawca zobowiązany jest zatrudnić, aby efektywnie gospodarować dzierżawioną nieruchomością rolną. Liczba ta zależy od wielkości i rodzaju gruntu.

Zarząd nieruchomością przez państwową jednostkę organizacyjną bez osobowości prawnej. Nie jest to prawo podmiotowe, ale tylko wykonywanie funkcji zarządczych nad nieruchomością Zasobu.

Jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej mogą nabywać nieruchomości rolne na własność Skarbu Państwa, jeżeli wymaga tego realizacja zadań statutowych tych jednostek. Nieruchomości pozostają w ich zarządzie na czas nieokreślony.

Przekazanie nieruchomości Zasobu w trwały zarząd następuje na czas oznaczony lub nieoznaczony. Przysługuje zwrot nakładów poniesionych na nieruchomość.

W artykule 34. ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi określono listę jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, które mogą otrzymać nieruchomości w trwały zarząd. W szczególności są to jednostki realizujące zadania w zakresie gospodarowania nieruchomościami rolnymi.

Postępowanie administracyjne, które dotyczy scalania gruntów, w którym reguluje się wzajemne relacje między właścicielami gruntów w celu usprawnienia gospodarowania i zwiększenia wydajności terenu.

Organizacja, która jest odpowiedzialna za przeprowadzenie postępowania scaleniowego. Jej siedziba znajduje się w każdym powiecie, a w sprawach scaleniowych podlega wojewodzie.

Pisma urzędowe, które rozpoczynają postępowanie scaleniowe. Jest to decyzja starosty, w której określa się warunki i zakres scalenia.

Właściciele gruntów, których łączny obszar przekracza połowę powierzchni projektowanego obszaru scalenia, mogą złożyć wniosek o wszczęcie postępowania scaleniowego.

Wszczęcie postępowania scaleniowego bez wniosku właścicieli, gdy spełnione są określone warunki, np. gdy grunty Zasobu wymagają scalenia.

Organ, który jest odpowiedzialny za przedstawianie propozycji i opinii w sprawie scalenia. Składa się z 3-12 osób wybranych przez właścicieli gruntów.

Komisja, która wspiera geodetę-projektanta w opracowaniu projektu scalenia. Składa się z przedstawicieli różnych instytucji i właścicieli gruntów.

Wskaźniki i standardy, które są brane pod uwagę podczas projektowania scalenia. Określają np. warunki konieczne do skutecznego wykorzystania gruntów.

Geodeta, który jest odpowiedzialny za opracowanie projektu scalenia, w którym określa się nowy układ gruntów. Działa przy udziale komisji doradczej.

Dokument urzędowy, który przedstawia projekt scalenia. Określa on m.in. granice, powierzchnię obszaru scalenia i terminy zakończenia prac.

Ochrona gruntów rolnych obejmuje zapobieganie ich przekształceniu na cele nierolnicze, ochronę przed degradacją i dewastacją oraz rekultywację.

Grunty rolne to więcej niż tylko grunty w ewidencji jako użytki rolne. Obejmują również tereny pod stawami rybnymi, budynkami rolniczymi, parkami wiejskimi i infrastrukturą rolniczą.

Ochrona gruntów leśnych skupia się na ochronie ich przed przekształceniem na cele nieleśne, zapobieganiu degradacji i przywracaniu wartości użytkowej.

Grunty leśne w ustawie to nie tylko te oznaczone jako „lasy”. Wliczają się także tereny zrekultywowane dla gospodarki leśnej i drogi dojazdowe.

Właściciel w rozumieniu ustawy to nie tylko właściciel formalny ale również posiadacz samoistny, zarządca, użytkownik, użytkownik wieczysty i dzierżawca.

Starosta jest odpowiedzialny za ochronę gruntów rolnych, dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych za ochronę gruntów leśnych, a dyrektor parku narodowego za ochronę obszarów parków narodowych.

Ochrona ilościowa gruntów to 2-stopniowy proces, który obejmuje...

Ochrona ilościowa to ochrona ilości gruntów. Obejmuje dwa etapy: określenie minimalnej, dopuszczalnej ilości gruntów i...

Ochrona ilościowa ma na celu zapewnienie wystarczającej ilości gruntów rolnych i leśnych dla przyszłych pokoleń.

Drugi etap ochrony ilościowej to zapewnienie spójności przestrzennej gruntów i ich funkcji.