Hormonaal Evenwicht en Waterbalans

De opslag van glucose in spieren en lever in de vorm van glycogeen.

Het hormoon dat de opname van glucose in cellen stimuleert.

Een groep cellen in de alvleesklier die insuline en glucagon produceren.

Een systeem waarbij een verhoogde concentratie van een hormoon de afgifte van dat hormoon remt.

Het hormoon dat de hypofyse stimuleert om TSH af te geven.

Het hormoon dat de omzetting van glycogeen in glucose in de lever stimuleert.

Het hormoon dat de schildklier stimuleert om T3 en T4 af te geven.

De ziekte die ontstaat wanneer de eilandjes van Langerhans te weinig insuline produceren of de cellen niet goed reageren op insuline.

De toestand waarbij het bloed een hoge concentratie glucose bevat.

Osmoreceptoren registreren een verhoogde osmotische waarde van het bloed, wat duidt op een watertekort.

De opslag van overtollige energie(glucose) in de vorm van vet.

ADH remt de urineproductie om water vast te houden en de bloeddruk te verhogen.

De afbraak van vetreserves om energie te produceren.

Het RAAS-systeem wordt geactiveerd bij lage bloeddruk.

Angiotensine II stimuleert de afgifte van ADH en aldosteron.

Aldosteron stimuleert de nieren om Na+ te resorptie, wat water vasthoud en de bloeddruk verhoogt.

Insuline is het hormoon dat glucose vanuit het bloed de cellen in helpt. Het verlaagt dus de bloedsuikerspiegel.

Glucagon is het hormoon dat glucose uit de lever vrijgeeft in het bloed. Het verhoogt dus de bloedsuikerspiegel.

De bètacellen in de alvleesklier produceren insuline. Ze worden actief wanneer de bloedsuikerspiegel te hoog is om deze te verlagen.

De alfa-cellen in de alvleesklier produceren glucagon. Ze worden actief wanneer de bloedsuikerspiegel te laag is om deze te verhogen.

Na een maaltijd is er meer glucose in het bloed. De bètacellen in de alvleesklier produceren dan insuline om de glucose op te nemen in de cellen.

Wanneer de bloedsuikerspiegel laag is, wordt er meer glucagon geproduceerd door de alfa-cellen in de alvleesklier. Dit stimuleert de lever om glucose vrij te geven in het bloed.

De lever is een belangrijke opslagplaats voor glucose in de vorm van glycogeen. De lever geeft glucose vrij in het bloed wanneer de bloedsuikerspiegel te laag is.

De spieren kunnen zowel glucose als vetzuren gebruiken als brandstof. Ze kunnen glucose uit het bloed opnemen om het te gebruiken of op te slaan als glycogeen.

De hypofyse geeft groeihormoon (GH) af, wat de deling van kraakbeencellen stimuleert. Dit stimuleert indirect de groei door middel van de lever die IGF (insulin-like growth factor) produceert.

GH stimuleert de afbraak van vetcellen.

Vitamine D, gevormd door zonlicht, is een prohormoon dat de Ca2+-concentratie regelt in het bloed samen met andere hormonen.

Ca2+ is belangrijk voor verschillende lichaamsprocessen zoals celcommunicatie, zenuwimpulsen en spiercontractie.

Het lichaam houdt de Ca2+- concentratie in het bloed constant op 2,10-2,55 mmol/L.

Een te lage Ca2+- concentratie in het bloed leidt tot het onttrekken van calcium uit de botten, wat tot botontkalking (osteoporose) kan leiden.

Een te hoge Ca2+- concentratie in het bloed kan maag- en darmklachten veroorzaken.

De schildklier en bijschildklieren reguleren de Ca2+- concentratie in het bloed.

Diabetes type 1 ontstaat door beschadiging van de B-cellen in de alvleesklier, waardoor het lichaam geen insuline meer kan produceren. Patiënten met diabetes type 1 moeten dagelijks insuline toedienen om hun bloedsuikerwaarden te regelen.

Diabetes type 2 ontwikkelt zich geleidelijk doordat het lichaam steeds minder gevoelig wordt voor insuline. Dit kan gebeuren door een falen van de insuline receptoren.

Flavanolen zijn stoffen die in cacao voorkomen en die de cellen van bloedvatwanden stimuleren om NO te produceren. NO kan de insulineresistentie tegengaan, waardoor het risico op diabetes type 2 wordt verlaagd.

Mannetjesbrasems in Nederland vertonen vrouwelijke eigenschappen zoals vitellogenine in hun bloed en eicellen in hun testes. Dit komt door hormonale vervuiling van het water, met name door oestrogeen uit de pil en andere stoffen met een oestrogeen-achtige werking.

Hormonen zijn signaalstoffen die door het lichaam worden geproduceerd en die specifieke cellen beïnvloeden. Hormonen kunnen veranderingen in het lichaam triggeren, zoals groei, ontwikkeling en voortplanting.

Sommige stoffen, zoals pesticiden en zonnebrandmiddelen, kunnen oestrogeen-achtige effecten hebben op het lichaam, wat kan leiden tot hormonale verstoringen, zoals vervrouwelijking bij vissen.

Rioolwaterzuiveringsinstallaties werken hard om hormonale stoffen uit het water te verwijderen, meestal door middel van uv-straling in combinatie met een waterstofperoxidebehandeling.

Cellen reageren op hormonen door middel van specifieke receptoren. Deze receptoren herkennen het hormoon en activeren een kettingreactie binnen de cel, wat leidt tot een specifieke reactie.

Genisteïne is een stof die wordt geproduceerd door bepaalde planten, zoals soja en rode klaver. Het heeft een structuur die lijkt op het vrouwelijke geslachtshormoon oestradiol.

Een groeispurt en de start van de seksuele ontwikkeling zijn voorbeelden van processen die worden beïnvloed door hormonen. Hormonen zijn signaalstoffen die via het bloed naar cellen in het lichaam worden vervoerd.

Hormonen beïnvloeden de groei van het lichaam tot ongeveer 20 jaar oud. Ze stimuleren ook de geslachtsorganen om geslachtscellen te produceren en te ontwikkelen.

Hormoonklieren zijn endocriene klieren die hun producten afgeven aan het bloed, waardoor ze hun effect kunnen uitoefenen op verschillende delen van het lichaam.

Klieren die hun producten afgeven aan het uitwendige milieu, zoals zweetklieren of spijsverteringsklieren, worden exocriene klieren genoemd.

De hypofyse, een klein orgaan onder de hersenen, is de centrale hormoonklier die de coördinatie van veel belangrijke processen in het lichaam regelt.

De hypofyse ontvangt informatie van de hypothalamus, een deel van de hersenen, en geeft vervolgens andere hormoonklieren in het lichaam aan tot actie.

Naast het coördineren van de activiteit van andere hormoonklieren, regelt de hypofyse ook de groei en rijping van geslachtscellen.